Pređi na sadržaj

Fijat G.55

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Fiat G.55

Avion Fiat G.55 u letu
Opšte
Namena lovački avion
Posada 1 član
Zemlja porekla  Italija
Proizvođač Fiat Aviazione (Fiat Aviacione)
Prvi let 30.04.1942.
Početak proizvodnje 1942.
Uveden u upotrebu 1943.
Povučen iz upotrebe 1945.
Status neaktivan
Prvi korisnik  Italija RA
Broj primeraka 170
Dimenzije
Dužina 9,387 m
Razmah krila 11,850 m
Visina 3,170 m
Površina krila 21,11 m²
Masa
Prazan 2.730 kg
Normalna poletna 3.720 kg
Pogon
Klipno-elisni motor 1 x Fiat 1050 RC.58 V12 cilindara
Snaga 1 x 1.084 kW
Performanse
Maks. brzina na Hopt 620 km/h
Dolet 1.200 km
Plafon leta 12.500 m
Brzina penjanja 1.000 m/min

Fiat G.55 je visinski lovački avion projektovan i napravljen u toku Drugog svetskog rata u Italiji. Proizvodila ga je firma Fiat Aviacione. Njegova namena je bila da zaštiti italijansku teritoriju od napada britanskih i američkih strateških bombardera koji su leteli na velikim visinama.

Projektovanje i razvoj

[uredi | uredi izvor]
ing.Giuseppe Gabrielli konstruktor aviona Fijat G.55
Motor aviona Fiat G.55
Avion Fiat G.55 bočni izgled
Avion Fiat G.55 sa sirijskim oznakama
Naoružanje aviona Fiat G.55

Avion G.55 Kentauro je projektovao ing. Giuseppe Gabrielli (Đuzepe Gabrieli) da bi odgovorio zahtevu italijanskog ratnog vazduhoplovstva za lovcima na velikim visinama. Prototip je poleteo 30. aprila 1942, a u službu su ušli 1943. godine, većina njih pod zastavom nemačke marionetske države u severnoj Italiji nakon što je vlada Benita Musolinija pala posle savezničke invazije na Siciliju. Mnogi nemački inženjeri su se pohvalno izražavali o G.55, ali do proizvodnje ovog aviona u nemačkoj režiji nikad nije došlo, zbog mnogo većeg vremena potrebnog za proizvodnju svakog lovca pojedinačno. Proizvodnja lovaca G.55 nastavljena je u posleratnom periodu, sa novim varijantama G.56, G.59[1], koje su objavljene nekoliko godina nakon završetka rata za Italiju.

Tehnički opis

[uredi | uredi izvor]

Trup: Noseća konstrukcija aviona je bila polumonokok, set ramova napravljenih od duraluminijuma međusobno su povezani uzdužnim ukrućenjima a aluminijumska obloga je bila zakivcima pričvršćena za uzdužna ukrućenja i poprečne ramove[2]. Nosač motora je bio napravljen od čeličnog odlivka. Trup je izveden kao centroplan (trup izjedna sa srednjim delom krila). Pilot je sedeo u zatvorenom kokpitu ispod kliznog prozirnog poklopca; sedište je bilo podesivo i po visini i po uglu nagiba u skladu sa željama pilota. Komande za upravljanje avionom su bile kombinacija polužnih sistema i čeličnih užadi sa užetnjačama. Avion je bio opremljen kiseoničkom opremom, stacionarnim protivpožarnim sistemom sa CO2, optičkim nišanom, radiostanicom a lovci bombarderi i sa spoljnim sistemom za podvešavanje bombi.

Pogonska grupa U avion Fiat G.55 je ugrađivan motor Fiat 1050 RC.58 Tifone (licenca Daimler-Benc DB 605), V-12-to cilindrični motor V rasporeda cilindara, tečnošću hlađen. Motor je bio opremljen turbopunjačem i imao je snagu 1.475 KS (1.084 kW). Motor je imao ugrađen reduktor i metalnu trokraku Fiat-Hamiliton elisu sa promenljivim korakom. Hladnjak za ulje se nalazio u prostoru trupa ispod motora a hladnjak rashladne tečnosti motora je bio smešten u trupu ispod kabine pilota. Na izduvniku toplog vazduha nalazi se regulaciona klapna pomoću koje se reguliše protok vazduha a time i optimalno hlađenje rashladne tečnosti[2].

U model Fiat G.56 je ugrađivan motor Daimler Benc DB 603 a u avion G.59 motor RR Merlin.

Krila su se sastojala iz tri dela. Prvi deo je bio sastavni deo centroplana tj trupa, imao je konstrukciju od čeličnih profila. U njemu su bili prostori za uvlačeće prednje noge stajnog trapa i neophodni uređaji za njihovo pokretanje. Pored toga u ovaj deo krila su bila smešteni i rezervoari za gorivo. Za centroplan su se kačila spoljna krila konzolnog tipa, koja su bila trapezastog oblika sa dve ramenjače napravljena od legura lakih metala sa oblogom od aluminijumskog lima pričvršćenog za noseću konstrukciju pomoću zakivaka. U krilnim šupljinama između ramenjača nalazili su se rezervoari za gorivo. Ona su bila opremljena krilcima za upravljane, čija je konstrukcija bila metalna a obloga od aluminijumskoh lima. Zakrilca su bila potpuno metalna sa hidrauličnim sistemom upravljanja[2].

Repne površine: Rep aviona se sastoji od jednog vertikalnog stabilizatora i kormila pravca i dva horizontalna stabilizatora sa kormilima dubine. Noseće konstrukcije repa su metalne a obloga od aluminijumskog lima pričvršćena zakivcima. Upravljačke površine kormilo pravca i kormilo dubine su metalne konstrukcije obložene takođe aluminijumskim limom[2].

Stajni trap: Avion je imao klasičan stajni trap dve glavne noge sa točkovima napred i jedan treći točak pod repom aviona. Glavne noge stajnog trapa su bile pričvršćene za krila a uvlačile su se prema trupu. Uvlačenje stajnog trapa je bilo hidrauličnim putem. Treći točak koji je pod repom aviona u toku leta se uvlačio u trup aviona[2].

Naoružanje

[uredi | uredi izvor]

Avion je naoružan sledećim oružjem: jedan top Mauser MG 151/20 kal. 20-mm kroz vratilo motora, 2hMG 151/20 u krilima, 2hBreda-SAFAT mitraljeza kal. 12,7mm u trupu i 2 h 160kg bombi.

Naoružanje aviona: Fiat G.55
Vatreno (streljačko) naoružanje
Top
Broj i oznaka topa 3hMauzer MG 151
Broj granata 2x200; 1x250
Kalibar 15 ili 20 mm
Mitraljez
Broj i oznaka mitraljeza 2hBreda SAFAT
Broj metaka 300 po mitraljezu
Kalibar 12,7 mm
Bombardersko naoružanje (bombe)
Ukupna masa 160 kg
Broj tačaka za podvešavanje 2
Raketno naoružanje (rakete)


Verzije

[uredi | uredi izvor]
  • G.55 - je osnovni proizvodni model ovog aviona.
  • G.55S - marta 1945. testiran je G.55S, prilagođen za nanošenje torpednih udara. Izgrađen je samo jedan avion.
  • G.55A - je lovac sa jednim sedištem i trenažni avion za povećanje letačke obuke. Prototip je prvi put poleteo 5. septembra 1946. Od G.55 se razlikovao samo po instrumentima i naoružanju. Naoružanje se moglo sastojati od dva mitraljeza kalibra 12,7 mm ugrađena u krilo i dva mitraljeza u trupu, ili dva topa Hispano-Suiza 20 mm postavljena u krilo i dva mitraljeza u trupu 12,7 mm. Italijansko vazduhoplovstvo je dobilo 19 aviona G.55A i 30 je isporučeno Argentini, od kojih je 17 vraćeno 1948. godine radi preprodaje Egiptu. Ovi avioni su bili naoružani sa četiri mitraljeza Breda-SAFAT kalibra 12,7 mm[3].
  • G.55B - je dvosed za obuku za povećanje letačke obuke. Prototip je poleteo 12. februara 1946; Aeronautics Militair je koristio 10 aviona, a 15 je prodato Argentini 1948.
  • G.56 - napravljena dva prototipa sa motorom Daimler-Benz DB 603
  • G.59 - usled nedostatka DB motora ugrađivan je RR-Merlin motor

Operativno korišćenje

[uredi | uredi izvor]

Prvi G.55 koji je uključen u operativnu upotrebu je bio naoružani treći prototip koji je od marta meseca 1943. operativno korišćen radi testiranja u realnim uslovima. Predserijski avioni su počeli da pristižu u operativne jedinice u toku aprila meseca i bio im je potreban izvesni period uhodavanja kako pilota tako i mehaničarskog osoblja. Stvarna operativna uloga ovog aviona počinje u julu mesecu kad su ovi avioni uključeni u odbranu a. U tom periodu ovi avioni su se sukobljavali sa britanskim spitfajerima i američkim lajtinzima, mustanzima i tanderbolima. Saveznički piloti su potrvrdili kvalitet ovog aviona izjavama da je G.55 respektabilan protivnik. Na sreću savezničkih pilota bilo ih je u malom broju.

Posle kapitulacije Italije avioni G.55 su doživeli sudbinu same zemlje. Italija je podeljena na dve države jug Apeninskog poluostrva je bio pod okupacijom Saveznika a sever je okupirao Nacistička Nemačka. Avioni G.55 koji su se zatekli pod savezničkom okupacijom su brzo prešli u kategoriju mašina za obuku i ponovo promenili boju, postajući mutno srebrni[4].

Nemci su bili upoznati sa kvalitetom aviona G.55 pa je nastaljena proizvodnja ovih aviona u fabrikama koje su još funkcionisale na severu Italije. Prvi lovci G.55 su ušli u eskadrile ANR (Aeronautika Nazionale Republikano) u drugoj polovini 1943. godine, a do proleća 1945. nijedan od njih nije ostao u službi. Uprkos tome, G.55 je postao jedan od glavnih lovaca ANR vazduhoplovnih snaga i smatran je najboljim avionom ikada usvojenim u Italiji tokom Drugog svetskog rata.

Uprkos odličnim karakteristikama, jasno je da je G.55 zakasnio sa pojavom u italijanskom ratnom vazduhoplovstvu. Godinu dana ranije mogao je da izazove mnogo više nevolja Britancima i Amerikancima. Ovo je, zapravo, kraj priče o italijanskom lovcu G.55, u toku Drugog svetskog rata.

Posle rata je nastavljena proizvodnja modela G.59. Ovi avioni su prodavani Argentini, Egiptu i Siriji. Egipatski avioni su učestvovali u prvom Arapsko–izraelskom ratu 1948. godine. Avioni koji su preostali iz rata u Italiji kao i oni koji su se proizvodili posle rata služili su u pilotskim školama u Italiji za obuku italijanskih i arapskih pilota.

Sačuvani primerci

[uredi | uredi izvor]
Muzejski primerak aviona Fiat G.55 Muzeju Vigna di Valle

Sačuvan je jedan primerak ovog aviona i nalaze se kao muzejski eksponat u muzeju Museo Storico, Vigna di Valle Italia.

Zemlje koje su koristile avion

[uredi | uredi izvor]

Vidi još

[uredi | uredi izvor]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ http://www.flugzeuginfo.net/acdata_php/acdata_fiat_g55_en.php
  2. ^ a b v g d https://www.cmpr.it/MN%20-%20Manuale%20Fiat%20G%2055%20-%20FC/man.fiat%20G.55.htm
  3. ^ https://airpages.ru/eng/ot/g55.shtml
  4. ^ https://airpages.ru/eng/ot/g55.shtml

Literatura

[uredi | uredi izvor]
  • Rendulić, Zlatko (2014). Lovačka avijacija 1914-1945. (na jeziku: (jezik: srpski)). Valjevo: Teovid. ISBN 978-86-83395-36-1. 
  • Janić, Čedomir (2003). Vek avijacije - [ilustrovana hronologija]. Beočin: Efekt 1. ISBN 86-84905-00-8. 
  • Taylor, Michael J. H. (1989). Jane's Encyclopedia of Aviation. London: Studio Editions.

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]
Fijat G.55 na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Фијат_G.55&oldid=29074233”