Chromalveolata
| Chromalveolata | |
|---|---|
| |
| gore: haptofita i silikatne alge dole, mrka alga Macrocystis, oomiceta i kriptofita | |
Naučna klasifikacija 
| |
| (nerangirano): | Bikonta |
| (nerangirano): | Chromalveolata Cavalier-Smith, 1998 |
| razdeli | |
| |
Chromalveolata je monofiletska grupa protista, predložena od strane Tomasa Kavalije-Smita 1998. godine. Nema definisan status taksonomske kategorije, ali se može smatrati jednim od carstava protista. Prvi predstavnik ove grupe (zajednički predak današnjih grupa) bio je heterotrofni jednoćelijski protist sa dva biča, koji je sekundarno endosimbiotski „prihvatio” ćeliju crvenih algi kao hloroplast. Filogenetski posmatrano, najsrodnija grupa hromalveolatama je Archaeplastida, a zatim slede Rhizaria i Excavata, kao i male grupe Apusozoa i Centrohelida.
Savremene grupe (razdeli?) hromalveolata su:
- Alveolata
- Cryptophyta (kriptofite)
- Haptophyta (haptofite)
- Heterokontophyta (heterokontne alge)
Među njima, pojedine grupe su sekundarno izgubile plastide i sposobnost fotosinteze — trepljari, oomicete (vodene „gljive”) i Goniomonadales.
Morfološke karakteristike
[uredi | uredi izvor]Zajedničke morfološke karakteristike za kladu hromalveolata su malobrojne. Kao takve mogu se smatrati samo:
- prisustvo celuloze u većini ćelijskih zidova
- zajedničko poreklo hloroplasta
Svaka od grupa ima zasebne morfološke karakteristike, koje se ne javljaju u drugim grupama. Tako, alveolate poseduju alveole u ćelijskoj membrani, haptofite poseduju haptonemu, heterokontne alge poseduju dva različita biča, a kriptofite ejektozome.
Sistematika
[uredi | uredi izvor]Grupa Chromalveolata se prema najsavremenijem sistemu klasifikacije[1] deli na sledeći način:
- nadrazdeo Alveolata Cavalier-Smith, 1991
- Dinozoa Cavalier-Smith, 1981
- Apicomplexa Levine, 1980
- Ciliophora Doflein, 1901
- Incertae sedis Alveolata
- klasa Cryptophyceae Pascher 1913, emend. Schoenichen, 1925 [syn. razdeo Cryptophyta Cavalier-Smith, 1986]
- Cryptomonadales Pascher, 1913
- Goniomonadales Novarino and Lucas, 1993
- razdeo Haptophyta Hibberd, 1976
- Pavlovophyceae Cavalier-Smith, 1986
- Prymnesiophyceae Hibberd, 1976
- razdeo Heterokonta Cavalier-Smith, 1986
- Actinophryidae Claus, 1874
- Bacillariophyta Haeckel, 1878
- Bicosoecida Grassé, 1926
- Bolidomonas Guillou and Chrétiennot-Dinet, 1999 (Bolidophyceae Guillou et al., 1999)
- Chrysophyceae Pascher, 1914
- Dictyochophyceae Silva, 1980
- Eustigmatales Hibberd, 1981
- Hyphochytriales Sparrow 1960
- Labyrinthulomycetes Dick, 2001
- Opalinata Wenyon, 1926
- Phaeophyceae Hansgirg, 1886
- Pelagophyceae Andersen and Saunders, 1993
- Peronosporomycetes Dick, 2001
- Phaeothamniophyceae Andersen and Bailey, 1998
- Pinguiochrysidales Kawachi, Inouye, Honda, O’Kelly, Bailey, Bidigare, and Andersen, 2003
- Raphidophyceae Chadefaud, 1950
- Schizocladia Kawai, Maeba, Sasaki, Okuda, and Henry, 2003
- Synurales Andersen, 1987
- Xanthophyceae Allorge, 1930
Spoljašnje veze
[uredi | uredi izvor]- Bionet škola Arhivirano na veb-sajtu Wayback Machine (20. avgust 2009)
Literatura
[uredi | uredi izvor]- ^ Adl S.M. et al. 2005. The New Higher Level Classification of Eukaryotes with Emphasis on the Taxonomy of Protists. J. Eukaryot. Microbiol. 52(5): 399—451. (doi: 10.1111/j.1550-7408.2005.00053.x)
- Archibald, J. M. & Keeling, P. J. 2002. Recycled plastids: a „green movement” in eukaryotic evolution. Trends Genet. 18: 577—584.
- Cavalier-Smith, T. 1999. Principles of protein and lipid targeting in secondary symbiogenesis: Euglenoid, dinoflagellate, and sporozoan plastid origins and the eukaryote family tree. J. Eukaryot. Microbiol. 46: 347—66.
- Fast, N. M., Kissinger, J. C., Roos, D. S., & Keeling, P. J. 2001. Nuclear-encoded, plastid-targeted genes suggest a single common origin for apicomplexan and dinoflagellate plastids. Mol. Biol. Evol. 18: 418—426.
- Harper, J. T. & Keeling, P. J. 2003. Nucleus-encoded, plastid-targeted glyceraldehyde-3-phosphate dehydrogenase (GAPDH) indicates a single origin for chromalveolate plastids. Mol. Biol. Evol. 20: 1730—1735.
