Pređi na sadržaj

Један дан живота (film)

S Vikipedije, slobodne enciklopedije

Jedan dan života (španski: Un día de vida) , (engleski: One Day of Life) je meksički film , melodrama, iz 1950. godine. Film je režirao Emilio Fernandez. [1]

Jedan dan života
Filmski poster
Izvorni naslovUn día de vida
Žanrmelodrama
TvoracEmilio Fernandez
RežijaEmilio Fernandez
ScenarioEmilio Fernandez, Maurisio Magdaleno
ProducentAlberto Ferer
Glavne ulogeKolumba Dominges, Roberto Kanedo
MuzikaAntonio Diaz Konde
Direktor
fotografije		Gabriel Figueroa
MontažaGlorija Šoman
Producentska
kuća		Cabrera Films
Godina1950.
Trajanje97 minuta
ZemljaMeksiko  Meksiko
Jezikšpanski
IMDb veza

Film govori o meksičkoj revoluciji gde su glavni likovi kubanska novinarka Belen Marti, koja dolazi sa Kube da piše o meksičkoj revoluciji, i pukovnik Lucio Rejes, osuđenik na smrt. General Filipe Gomez ispunjava poslednju želju svom prijatelju, pukovniku Luciu Rejesu, i sa njim odolazi u rodno mesto da prisustvuje lokalnoj proslavi i rođendanu Rejesove majke ( Mama Huanita).

O nastanku filma

[uredi | uredi izvor]

Fernandez je do tada bio uspešan , više puta nagrađivan, režiser i producent u Meksiku i popularan u instranstvu. Za ovaj film je okupio poznate glumce i afirmisan producentski tim iz predhodnih filmova, u nadi da će postiće još veći uspeh.

Uloge

[uredi | uredi izvor]

Glavne uloge:

Sporedne uloge između ostalog:

Radnja

[uredi | uredi izvor]
 Upozorenje: Slede detalji zapleta ili kompletan opis filma!

Belen Marti (Kolumba Domingez), kubanska novinarka, odlazi sama u Meksiko da istražuje i piše o Meksičkoj revoluciji . Po dolasku saznaje da je slavni oficir vojske Meksika, pukovnik Lucio Rejes (Roberto Kanedo), optužen za izdaju i osuđen na streljanje, zbog javnog neslaganja sa načinom ubistva revolucionara Emilijana Zapate. Rejesov prijatelj iz detinjstva, general Felipe Gomez ( Fernando Fernandez ), je zadužen za izvršenje kazne.

Belen idealizuje pukovnika Rejesa,kao heroja koji je predodređen da postane mučenik revolucije. Njegovi tamničari odbijaju njene prvobitne zahteve da se sastane sa Rejesom, ali joj je dozvoljeno da mu ostavi na poklon kubanske cigare. Nakon što ih je primio, Rejes razmišlja o ličnim i kulturnim vezama između naroda Meksika i Kube.

U nemogućnosti da upozna Rejesa, Belen putuje da upozna njegovu majku, Mamu Huanitu ( Rosaura Revueltas ), koja živi u mestu La Sijenegilja. Svi misle da ona ne zna za sudbinu svog sina, ali ona se nada da će ga videti sledećeg jutra na proslavi svog rođendan, kao više puta ranije. Ona poziva Belen da prenoći u njenoj kući i prisustvuje sutrašnjoj proslavi. Belen, zbunjena krivicom koju oseća, jer zna za Rejesovu sudbinu, prihvata njenu ponudu.

Sledećeg dana, dok se gradić priprema za festival i proslavu rođendana Mama Huanite, lokalni marijači počinju da sviraju rođendansku pesmu. Belen se brine iščekujući trenutak kada će Mama Huanita otkriti istinu o svom sinu, ali starica ostaje nepokolebljiva u svom uverenju da će on doći.

Ipak pukovnik Rejes stiže u pratnji generala Gomesa, kućnog prijatelja, na proslavu. Gomes prati svog prijatelja na proslavi da bi mu ispunio poslednju želju, kao i znak sopstvenog poštovanja prema Mama Huaniti. Ponovo se svira „Las mananitas” (Meksička rođendanska pesma) i atmosfera postaje slavljenička. Međutim, Belen je izbezumljena istinom i beži van prostorije i iz vida Mame Huanite kako bi se isplakala.Rejes je opčinjen Belenom odlazi da sa njom razgovara i uteši je. Razvija se međusobna simpatija. Belen moli Rejesa i Gomesa da osmisle plan bekstva. Rejes zbog ponosa odbija izvinjenje i bekstvo ali i iz straha da nenamerno ne pretvori svoje sugrađane u saučesnike u bekstvu.

Proslava se nastavlja, dok Belen očajava. Na kraju zabave, Mama Huanita otkriva da je znala za kaznu svog sina ali ponosna na svoju porodicu neće da pokaže slabost niti da umanji proslavu.

Sledećeg dana Rejes biva pogubljen. Posle streljanja Mama Huanita drži njegovo telo u naručju i preuzima ga kako bi ga sahranila.

Popularnost filma

[uredi | uredi izvor]

Film u Meksiku nije ostvario značajan uspeh kao što su to imali raniji filmovi koje je režirao Emilio Fernandez .

Film je sticajem okolnosti bio veoma popularan u ondašnjoj Jugoslaviji pedesetih i šezdesetih godina dvadesetog veka.

Popularnost u Jugoslaviji

[uredi | uredi izvor]

Posle Drugog svetskog rata u Jugoslaviji su bili veopa popularni ratni filmovi iz Sovjetskog Saveza. Međutim posle Rezolucije inforbioroa 1948. godine došlo je do razlaza između Sovjetskog Saveza i Jugoslavije pa i do prekida kulturne saradnje. Jugoslovenskoj vlasti su odgovarali samo neki filmovi iz Amerike i Evrope koji nisu imali "kapitalistički narativ".

Moša Pijade, jedna od značajnih ličnosti tog vremena u Jugoslaviji, gledajući neke filmove iz Meksika pa i film „Jedan dan života“ smatrao da je tematika meksičkih filmova prikladna za domaće gledaoce jer su obrađivali „revoluciju u najvišim okvirima“.

Film „Jedan dan života“ prvi put je prikazan u Jugoslaviji krajem 1952. godine a već 1953. godine je bio najpopularniji film u Jugoslaviji. Za dve godine prikazivanja film je oborio sve rekorde u gledanosti sa 250.000 prodatih karata. Procene onog doba kažu da je svaki drugi Beograđanin gledao film. U Zagrebu je u periodu 1952.-1953. godina prikazivan uzastopno preko 200 puta. Aleksandar Vučo je u svojoj recenziji objavio:“nijedan film nije izazvao toliko suza“. Film je redovno prikazivan nekoliko godina u bioskopima a narednih dvadeset godina povremeno. Kasnije je povremeno prikazivan na televiziji.

„Politika ekspres“ je ovaj film u jednoj anketi proglasila kao „najgledaniji film u poslednjih 50 godina“. Film je u Sarajevu prikazivan više puta ponovo 2010. godine. [3] [4]

Muzika iz filma „Jedan dan života“ u Jugoslaviji

[uredi | uredi izvor]

Pedestih i šezdesetih godina dvadesetog veka pesme iz filma „Jedan dan života“ a i druge meksičke pesma postale su vrlo popularne u FNRJ odnosno SFRJ.

Tema iz filma Jedan dan života pod nazivom Mama Huanita prepevana je na srpskohrvatski jezik u raznim aranžmanima a među ostalima su ih pevali:

Zanimljivosti

[uredi | uredi izvor]
  • Jedno vreme se verovalo da nema orginalne kopije na španskom jeziku a devedesetih godina prošlog veka jedna od najboljih kopija sa titlom na srpskohrvatskom jeziku nalazila se u „Jugoslovenskoj kinoteci“. Kasnije je ipak pronađena kopija na originalnom jeziku. [8]
  • Kopija filma sa srpskohrvatskim titlom na „Jutubu“ je veoma kvalitetna i može se i danas videti. [9]
  • Kolumba Domingez, glavna glumica u filmu, prisustvovala je svečanoj projekciji filma „Jedan dan života“ u Jugoslovenskoj kinoteci u Beogradu 1997. godine, nakon decenija primanja pisama od jugoslovenskih obožavalaca. Događaju je prethodilo uživo izvođenje pesme „Mama Huanita“ Slavka Perovića “. (Izvor Mek Ki Irvin, Robert)

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ IMDb
  2. ^ IMDb
  3. ^ Rcgmedia.mx
  4. ^ Leksikon JU mitologije
  5. ^ Sajt: DISCOGS
  6. ^ 24sata.hr
  7. ^ Lachona.rs
  8. ^ Un día de vida (1950) - película mexicana. 1950. 
  9. ^ Jedan dan života

Literatura

[uredi | uredi izvor]

Sajtovi

[uredi | uredi izvor]

Knjige

[uredi | uredi izvor]
  • Mijatović, Brana (2011). «Nostalgija za zamišljenom domovinom: marijači muzika u bivšoj Jugoslaviji» .( Službeni glasnik Nacionalnog instituta za antropologiju i istoriju: Izveštaj 6. međunarodnog foruma tradicionalne muzike ( Nacionalni institut za antropologiju i istoriju.))
  • Mek Kej Irvin, Robert (2010). Meksička kinematografija Zlatnog doba u Titovoj Jugoslaviji . (Globalni jug (Indiana Universiti Press))
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Један_дан_живота_(филм)&oldid=28914991”