Džon Tin, 4. markiz od Bata
| Džon Tin, 4. markiz od Bata | |
|---|---|
 4. markiz od Bata, slika Karla Pelegrinija 1874. godine | |
| Lični podaci | |
| Puno ime | Džon Aleksander Tin, 4. markiz od Bata |
| Ime pri rođenju | Džon Aleksander Tin |
| Nadimci | Viskaunt Vimaut |
| Datum rođenja | 1. mart 1831. |
| Mesto rođenja | London, Ujedinjeno Kraljevstvo |
| Datum smrti | 20. april 1896. (65 god.) |
| Mesto smrti | Venecija, Kraljevina Italija |
| Religija | katolicizam |
| Obrazovanje | Koledž Iton |
| Zanimanje | diplomata |
| Porodica | |
| Supružnik | Franses Izabela Ketrin Vesi |
| Deca | 6 |
| Roditelji | Henri Tin, 3. markiz od Bata (otac) Harijet Bering (majka) |
| Politička karijera | |
| Aktivni period | 1837—1896 |
Džon Aleksander Tin, 4. markiz od Bata (engl. John Alexander Thynne, 4th Marquess of Bath; London, 1. mart 1831 — Venecija, 20. april 1896), negde poznati kao Viskaunt Vimaut (engl. Viscount Weymouth), bio je britanski plemić, političar i diplomata. Učestvovao službovao je u Gornjem domu Britanskoga parlamenta. Angažovao se oko rešavanja Istočnoga pitanja u Evropi. Bio je počasni član Srpskoga učenog društva i Srpske kraljevske akademije.
Pozadina i obrazovanje[uredi | uredi izvor]
Džon Aleksander Tin je rođen u Sent Džejmsu kao sin Henrija Tina, 3. markiza od Bata i njegove žene Harijet, druge kćeri Aleksandera Beringa, 1. barona Ešbertona.[1] Nasledio je svoga oca kao markiz juna 1837. godine, sa svega šest godina.[1] Lord Bat je stekao univerzitetsko obrazovanje na Koledžu Iton i crkveno u Hristovoj crkvi, u Oksfordu. Bio je pobožni anglokatolik i odlučni protivnik Zakona o regulaciji javnoga bogosluženja iz 1874. godine koje je nastojao da suzbije ritualizam u Crkvi Engleske.
Karijera[uredi | uredi izvor]
Markiz Tin je objavljao dužnost vanrednoga i opunomoćenoga izaslanika pri krunisanju Pedra V od Portugalije 27. maja 1858. godine i vanrednog izaslanika pri krunisanju Franje Jozefa, kralja Ugarske 25. jula 1867. godine.
Od 1874. do 1893. godine bio je poverenik Nacionalne galerije portreta, a 1883. godine bio je poverenik Britanskoga muzeja. Bio je takođe predsedavajući Saveta Okruga Viltšir i, pošto je bio zamenik poručnika Samerseta od 1853. godine, imenovan je za lorda poručnika Viltšira 1889. godine, a na toj funkciji je bio sve do svoje smrti sedam godina docnije.
Služio je kao blagajnik Salopske ambulante u Šruzberiju 1856. godine.[2]
Beri Botfild, koji je tvrdio da ima porodičnu vezu s Tinima, ostavio je posle svoje smrti markizu Džonu Tinu kolekcije ranih štampanih knjiga i slika u boji, uključujući nizozemske pejzaže, koje su uglavnom ostale u Kući Longlit.[3]
Krajem januara 1884. godine je postao počasni član Srpskoga učenog društva, a osam godina kasnije je postao i počasni član Srpske kraljevske akademije.[4]
Porodica i smrt[uredi | uredi izvor]
Bio je oženjen Franses Izabelom Ketrin Vesi, kćerkom Tomasa Vesija, 3. viskaunta od Vesuham 20. avgusta 1861. godine. Imali su šestero dece:
Oženio se sa Fransis Izabelom Ketrin Vezi, ćerkom Tomasa Vezija, 3. vide Vesija, 20. avgusta 1861. Imali su šestoro dece:
- Ser Tomas Henri Tin, 5. markiz od Bata (1862—1946);
- Ledi Alis Ema Tin (1864—1942), udata 1883. godine za ser Majkla Šo-Stjuarta, 8. barona;
- Lejdi Ketrin Džordžina Luiza Tin (1865—1933), udata za Evelin Beringa, 1. grofa od Kromera;
- Lotf Džon Botvil Tin (1867—1887), umro je mlad i neoženjen;
- Lejdi Beatris Tin (1867—1941), umrla neudata, bila je naslednica Aleksanderovoga imanja;
- Poručnik pukovnik Lord Aleksander Džordž Botvil Tin (1873—1918), bio je narodni poslanik iz Bata, komandovao je 6. bataljonu Viltiširskoga puka, odlikovan je Kro de Gerom (Francuska), poginuo u ratu, neoženjen;[5]
Lord od Bata je umro 1896. godine u Italiji, a sahranjen je u Longbridž Deverilu, u Viltširu.[6]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b Dod, Robert P. (1860). The Peerage, Baronetage and Knightage of Great Britain and Ireland. London: Whitaker and Co. str. 107.
- ^ Keeling-Roberts, Maragaret (1981). In Retrospect: A Short History of The Royal Salop Infirmary. North Shropshire Printing Company. str. xii. ISBN 0-9507849-0-7.
- ^ Oxford Dictionary of National Biography, Volume 6. Oxford University Press. 2004. str. 754. ISBN 0-19-861356-3.Article on Beriah Botfield by W.P. Courtney, revised by A.S.G. Edwards.
- ^ SANU. „DžON ALEKSANDER TIN BAT (JOHN ALEXANDER THYNNE, MARQUIS OF BATH)”. SANU. Pristupljeno 28. 3. 2022.
- ^ Record at Commonwealth War Graves Commission website
- ^ British Armourial Bindings: Barry of Ten, University of Toronto Libraries, accessed 16 Dec 2017.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Džon Tin, 4. markiz od Bata na sajtu Internet Archive (jezik: engleski)
- Hansard 1803–2005: contributions in Parliament by John Thynne, 4th Marquess of Bath
- Bath, John Alexander Thynne, 4th Marquess of (1880). Observations on Bulgarian Affairs. London: Macmillan. Pristupljeno 15. 10. 2013.
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ljudi | |
