Aleksandar Ninković
| Aleksandar Ninković | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1963. |
| Mesto rođenja | Beograd, FNR Jugoslavija |
| Župnik u Katedrali Blažene Device Marije na Vračaru | |
| Godine | avgust 2008 – |
Aleksandar Ninković (Beograd, 1963) jeste teolog i katolički sveštenik. On služi u Katedrali Blažene Device Marije u beogradskom naselju Neimar.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je u Beogradu, u ateističkoj porodici. Njegov otac Branislav Ninković je bio inženjer u Vojnotehničkom institutu u Beogradu i radio je na projektovanju aviona Galeb i Orao, pa je poželeo da i sin nastavi da se bavi istim zanimanjem. Najpre je završio Vazduhoplovnotehničku vojnu akademiju u Rajlovcu kod Sarajeva. Po diplomiranju je postao oficir Jugoslovenske narodne armije i raspoređen je na rad sa helikopterima u Mostaru. Vojnu službu je napustio 1988. godine. U vreme službe u vojsci je bio ateista i komunista. Ninković je zatim radio kao sistem-inženjer u Fabrici aviona Utva u Pančevu i preduzeću Ivo Lola Ribar u Železniku.
Njegov brat Darko se krstio u pravoslavnoj crkvi, da bi potom prešao u katoličanstvo i upoznao Aleksandra sa fra Markom Kuroltom iz franjevačkog Samostana Svetog Ivana Krstitelja i Antuna u Zemunu.[1] Tako se 1994. godine i Aleksandar krstio u katoličkoj crkvi. Poželeo je da upiše studije na Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu Univerziteta u Beogradu, ali navodi da mu njegovi prihodi to nisu mogli omogućiti. Zato se odlučio na školovanje pri Teološko-katihetskom institutu Subotičke biskupije u Novom Sadu. Na predlog beogradskog nadbiskupa je trebalo da nastavi studije u Rimu, ali budući nesiguran u znanje italijanskog jezika, nastavlja studije u Segedinu. Studije je završio godinu dana pre svojih kolega i objavio je knjigu na mađarskom jeziku.
Od avgusta 2008. godine je župnik u Katedrali Blažene Device Marije na Vračaru.[2] Učestvovao je na Prvom sinodu Beogradske nadbiskupije.[3] Vrlo je aktivan u pitanjima međureligijskog dijaloga u Srbiji.[4]
Stavovi o Srbima i hrišćanstvu[uredi | uredi izvor]
Prema sopstvenom priznanju, na saznanje da njegov brat želi da se krsti u katoličkoj crkvi, bila je[2]:
Ti nisi normalan čovek. Pa kako to Srbin može biti katolik?
Ninković često naglašava snažnu ulogu katoličke crkve u srednjovekovnoj Srbiji[1]:
Zaboravljamo da je Sveti Sava krunu doneo iz Rima, sa papinim blagoslovom. Posle podele Crkve zaboravili smo da je veliki deo Srba bio okrenut Rimu. U doba cara Dušana srpsko društvo krenulo je ka Istoku. On je hteo da dominira vizantijskim prostorom.
Ipak, tvrdi da potpuno razume značaj Srpske pravoslavne crkve i njene istorijske uloge u očuvanju identiteta srpskog naroda tokom osmanske vladavine:
...objektivno, dok su Turci dominirali, Srpska pravoslavna crkva bila je jedini način da se narod očuva pod osvajačima. Tako su se utvrdili pod hrišćanstvom. Istovremeno, praktično smo odbacili deo srpskog korpusa u Dubrovniku i Bosni. Tada je krenula izreka: „Ko nije pravoslavac, nije ni Srbin“. Ja mislim da to nije tačno.
Dela[uredi | uredi izvor]
- Evangéliumok szinopszisa, Agapé, Novi Sad 2003, ISBN 86-463-0135-4;
- Učitelj je rekao, mala knjiga o veri, Beogradska nadbiskupija, Beograd 2014, ISBN 978-86-89179-05-7;
- Crkva - mesto gde stanuje ljubav, Beogradska nadbiskupija, Beograd 2016, ISBN 978-86-89179-12-5;
- Kako čitati Sveto pismo: Stari zavet, Beogradska nadbiskupija, Beograd 2017, ISBN 978-86-89179-15-6.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b „Neobični Beograđani: Aleksandar Ninković - od vojnog stručnjaka do vatikanskog doktora”. Večernje novosti. 10. 10. 2013.
- ^ a b „Kako sam od oficira JNA postao katolički svećenik u Beogradu”. Jutarnji list. 30. 11. 2008.
- ^ „Otvaranje Prve sinode Beogradske nadbiskupije”. Beogradska nadbiskupija. 09. 12. 2019.
- ^ „Zajedno protiv koronavirusa”. Politika. 20. 03. 2020.
