Alentejski pastirski pas
| Alentejski pastirski pas
| |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Alternativna imena | |||||||||
| |||||||||
| Zemlja porekla | |||||||||
 Portugalija
| |||||||||
| Klasifikacija i standardi | |||||||||
|
Alentejski pastirski pas (portugalski:Rafeiro do Alentejo) ili portugalski mastif je velika pasmina koja potiče iz Portugalije. Ime ove pasmine potiče iz Alenteja, jugo-centralnog dela Portugalije. Iako reč rafeiro znači mešanac na portugalskom, alentejski pastirski pas je priznat kao rasa od strane portugalskog kinološkog saveza i Međunarodne kinološke federacije.[1] Prvobitna namena mu je bila čuvanje stoke, a danas se najčešće koristi kao čuvar imanja.
Osnovno
[uredi | uredi izvor]- Mužjak
- Visina od 66 do 73 цм
- Težina od 40 do 50 кг
- Ženka
- Visina od 63 do 71цм
- Težina od 35 do 45 кг
Istorija
[uredi | uredi izvor]Mnogi veruju da ovaj pas potiče od velikih pasa koji se hiljadama godina nalaze na planinskim predelima Tibeta. Pretpostavlja se da su njegovi preci migrirali zapadno u Aziju, prelazeći preko Balkana sa Rimskim legijama. Tokom godina, alantejski pastirski pas razvio je sopstvene fizičke osobine i karakteristike, što je dovelo do razlike među regionima. Razvio se u moćnog čuvara stada koji će neustrašivo štititi ovce ili stoku od predatora. Tokom evolucije, mnogi istoričari veruju da su anadolski pasirski pas i španski mastif ukršteni kako bi se stvorio oštrouman, teritorijalan pas. U Portugaliji je bilo neophodno tokom cele godine seliti stoku, tražeći bolje pašnjake i topliju klimu. Alantejski pastirski pas je pratio stoku od pašnjaka do pašnjaka. Vekovima je pratio stoku i navikao se na život između regiona Duoro i Alentej.
Pošto su se rančeri tu trajno naselili, alantejski pastirski pas ostao je u južnom regionu blizu Alenteja i pored svojih dužnosti čuvanja stoke, čuvao je i velika ruralna imanja. Oko 1953. godine Antonio Kabral i Filipe Romeiras počinju se zanimati za ovu veliku pasminu. Zajednički su radili na stvaranju prvog zvaničnog standarda. Ova pasmina je počela nestajati 1960-tih i 1970-tih i do 1980-tih beše skoro potpuno izumrla. Zahvaljujući odlučnosti male grupe uzgajivača u Portugaliji, alantejski pastirski pas otpočeo je preporod i danas, iako i dalje redak, raste u brojnosti. Ljudi su ga počeli uvoziti u SAD, te je 2006. godine priznad od strane Ujedinjenog kinološkog saveza. Još nije zvanično priznat od strane američkog kinološkog saveza.[2]
Karakteristike psa
[uredi | uredi izvor]Narav
[uredi | uredi izvor]Alantejski pastirski pas je impresivnog izgleda, krupan, uporan i vredan. Može biti veoma tvrdoglav i potrebno je imati iskustvo prilikom dresure. Negativno reaguje na oštre kazne. Tokom života potrebna mu je dresura i socijalizacija. Odlično se snalazi sa decom, a prema strancima je rezervisan. Izuzetno su teritorijalni i braniće stoku, domaćinstvo i porodicu. Nisu agresivni, ali jesu zaštitnički nastrojeni.
Glava
[uredi | uredi izvor]Glava podseća na glavu medveda, mnogo je šira na vrhu, a uža i manje zaobljena u osnovi, srazmerna krupnom telu. Lobanja je široka, ispupčena po dve ose, arkade nisu istaknute, čeona brazda je slabo naglašena između i iznad očiju, a potiljna kvrga je slabo uočljiva, sa blagim i ujednačeno povijenim prostorom između ušiju.
Nos je tamne boje, ovalan, sa vrhom blago savijenim odozgo nadole i od napred ka nazad. Vilice su snažne, vrlo mišićave i vrlo suprostavljene jedna drugoj. Oči su mirnog izraza, skoro plitke, tamne boje. Uši su srednje usađene, preloljene, oborene sa strane i slabo pokretno. Vrat je dobro usađen, prav, kratak, snažan sa srednjim podgušnjakom.
Telo
[uredi | uredi izvor]Grudi su široke i nisu mnogo upadljive. Grudni koš je veoma spušten, dubok, širok, a grudna kost je skoro vodoravna. Rebra su ravna, blago kosa. Leđa su prava i blago ulegnuta, duga. Trbuh i slabine su srazmerne krupnoći, ne kao kod hrta, slede liniju grudne kosti. Rep je usađen široko i snažno, dug je i težak, a poslednji repni pršljen dopire najmanje do skočnog zlogba. U mirovanju rep je ravno obešen ili u donjoj trećini blago zaobljen, u uzbuđenju više nošen.
Dlaka može biti žuta, sivkasto bela, crvena, crvena sa crnim prugama, kao i crna sa prugama. Dlaka ima dva varijeteta: kratka i duga dlaka. Kod varijeteta sa kratkom dlakom pokrovna dlaka je gusta, ravna, priležuća, kruta. Poddlaka je bogata, a butina je blaže odlakana. Kod varijeteta sa dugom dlakom pokrovna dlaka je srednje duga, ravna sa raskošnom poddlakom. Preko karlice i sapi ponekad blago talasasta. Snažno odlakana butina, prednje noge sa zastavicama. Lični deo i uši kratko odlakani, rep kitnjast.
Nega i zdravlje
[uredi | uredi izvor]Ova pasmina ne zahteva mnogo nege, te je dovoljno četkanje jednom nedeljno, osim u periodima linjanja. Dva puta godišnje, u toku sezone linjanja, dlaka mu dosta opada pa joj treba posvetiti više pažnje. Pošto su ovoj rasi oborene uši, potrebno je obratiti pažnju na ušne kanale, tj. redovno ih čistiti.
Nije poznato mnogo toga što se tiče zdravstvenog stanja ove pasmine, ali kao i kod ostalih velikih rasa, alantejski pastirski pas može imati displaziju kuka.[3]
U proseku ova pasmina živi oko 12 godina, a ženka ošteni oko 9-13 štenaca.
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Portugalske pasmine http://racas.cpc.pt/
- ^ Alantejski pastirski pas https://wagwalking.com/breed/rafeiro-do-alentejo
- ^ Pasmine i njihovo zdravlje https://www.scamperingpaws.com/health/dogbreeds.shtml
Spoljašnje veze
[uredi | uredi izvor]
- Alentejski pastirski pas
- FCI (jezik: engleski)
- Detaljna istorija alantejskog pastirskog psa Arhivirano na sajtu Wayback Machine (27. septembar 2019) (jezik: engleski)