Antiliban
Antiliban planina | |
---|---|
Geografske karakteristike | |
Najviša tačka | Vrh od planine Hermon |
Ndm. visina | 2.814 m |
Koordinate | 33° 24′ 58″ S; 35° 51′ 27″ I / 33.416111° S; 35.8575° I 33° 24′ 58″ S; 35° 51′ 27″ I / 33.416111° S; 35.8575° I |
Dimenzije | |
Dužina | 150 km |
Geografija | |
Države | Sirija Liban Golanska visoravan (okupirana od strane Izraela) |
Oblast | Libansko sirijska granica |
Antiliban planina (arap. سلسلة جبال لبنان الشرقية, Silsilat Gibal Lubnan aš-šarkiiia 'planinski lanac istočnog Libana', hebr. מול הלבנון Mol HaLevanon) je planinski masiv koji se proteže preko 150 km od severoistoka ka jugozapadu između država Sirije i Libana i ide paralelno sa obalom Sredozemnog mora.[1] Antiliban ime potiče od grčkog i latinskog Antilibanus, izvedeno iz njegovog položaja suprotnog (anti) i paralelnog lanca (Libanus) „nasuprot planini Liban“. Naziv Liban potiče iz aramejske reči laban, što znači belo, kao referenca na planinu Liban koja je uvek prekrivena snegom.[2]
Lokacija i ograničenja
[uredi | uredi izvor]Antiliban domet je dugačak oko 150 kilometara. Na jugu, lanac se graniči sa niže ležećom Golanskom visoravni, ali uključuje najviše vrhove, naime planinu Hermon, na 2.814 metara, i Talat Musa, na 2.669 metara.[3] Ovi vrhovi, na libansko sirijskoj granici, veći deo godine prekriveni su snegom.[4]
Antilibanske planine su antiklinalne. Njihove preovlađujuće stene su krečnjak i kreda iz jurskog perioda.
Geografija
[uredi | uredi izvor]Na severu se prostiru skoro do geografske širine sirijskog grada Homsa. Antilibanske planine na jugu završavaju planinom Hermon, koja se graniči sa Golanskom visoravni; Golanska visoravan je drugačiji geološki i geomorfološki entitet, ali se geopolitički često posmatra zajedno sa južnim padinama planine Hermon, jer su obe deo regiona Golana koji je okupirao Izrael. Zapadno od Antilibana leže doline koje ga odvajaju od Liban planine u centralnom Libanu: dolina Beka na severu i dolina reke Hasbani na jugu. Na istoku, u Siriji, leži Istočna visoravan, lokacija grada Damaska.[5]
Planine pružaju kišnu senku regionu na svom istoku, kao što je dolina Beka, pa čak i Sirijska pustinja, koje padaju na zavetrinu planine.
Kroz Antilibanske planine prolazi važna ruta za krijumčarenje između Libana i Sirije.
Ekologija
[uredi | uredi izvor]Područje je poznato po stablima kajsije i trešnje, kao i po kamenolomima. U planinama uspevaju žbunje i pistacija. Na zapadnoj strani male listopadne šume i izolovane suve četinarske šume sa kilikijskom jelom (Abies kilikika), libanskim kedrovima (Kedrus libani) i grčkom klekom (Juniperus ekelsa). Subalpske i alpske biljne zajednice se nalaze na više od 2500 metara. Ispaša ovaca i koza dovela je do povećane erozije preostalih šuma i do značajnog propadanja zemljišta i vegetacije. Preovlađujući oblik privrede je ekstenzivna nomadska ispaša.
Postoje razne endemske flore koje su pronađene i nazvane po regionu (koji imaju specifičan epitet koji znači „antilibanski“). To uključuje Euphorbia antilibanotica, Teurciuma antilibanotikum, Valerianela antilibanotika, i Iris antilibanotika.[6]
Vidi još
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]Spoljašnje veze
[uredi | uredi izvor]Mediji vezani za članak Antiliban na Vikimedijinoj ostavi