Antipapa Silvester IV
| Silvester IV | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Puno ime | Maginulf |
| Datum rođenja | oko 1050. |
| Mesto rođenja | Rim, Papska država |
| Datum smrti | posle 1111. |
| Narodnost | Italijan |
| Papa | |
| Pontifikat | novembar 1105-12. ili 13. april 1111. |
| Prethodnik | Antipapa Albert |
| Naslednik | Papa Paskal II |
Silvester IV, rođen kao Maginulf je bio antipapa Rimokatoličke crkve (1105-1111) tokom borbe za investituru.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Rana karijera
[uredi | uredi izvor]Pre izbora za papu, Maginulf je bio arhijerej Sent Anđela u Pešeriji, što sugeriše da je bio rodom iz Rima. Silvester se ne može dovesti u vezu sa antipapom Klementom III i njegovim naslednicima, Teodorikom i Albertom - koji su pružali otpor reformističkom papstvu između 1080. i 1101. godine. Dok su izbori Teodorika i Alberta bili relativno beznačajni, izbor Maginulfa označavao je početak nove krize u pontifikatu pape Paskala II i bio je zapažen u savremenim hronikama: Annales Ceccanenses, Annales Leodienses, Saksonski analista, Ekehard iz Aure, Zigberta od Gembloa.[1]
Pripadnici rimske aristokratije okupili su se u Panteonu, zatim u crkvi Santa Marija Rotonda i izabrali Maginulfa nasuprot papi Paskalu novembra 1105. godine.[2][3] Rimski Anali beleže plemiće koji su podržali njegov izbor: Stefano Odone i njegova braća, Nikola Čenčio Baronsije i njegov sin Pjetro, Romano Baronsije i njegova braća i nećaci, Enriko od Sent Eustahija i njegovi sinovi.[4] Ovo je najstariji zapis o Stefanu Odoneu, zvanom Norman, u izvorima. [5]
Markgrof Verner od Ankone u pismu caru Henriku IV piše da su razlozi ležali u Paskalovom favorizovanju porodica Kolona i Pjerleoni. Ovo sugeriše da su motivi bili manje ideološki, a više povezani sa lokalnom politikom. Prema Verneru, u Rimu su organizovani sastanci na kojima su prisustvovali kardinali i episkopi, nakon čega je Maginulf, učen čovek poštenog karaktera, izabran za papu. Upravnik rimske milicije, Berto, morao je da prisili Maginulfa da prihvati čast. Prema Paskalovoj biografiji u "Liber pontificalis", Maginulfov izbor bio je delo đavola. [6]
Pontifikat
[uredi | uredi izvor]Maginulf je uzeo ime Silvester. Bio je ovo namerni trik da pridobije simpatije cara, budući da je podsećao na papu Silvestera II, saveznika cara Otona III sto godina ranije. Zaverenici koji su uzdigli novog papu poslali su poruku markgrofu Verneru, tražeći podršku cara.[7] Verner je krenuo na Rim sa carskim trupama i zauzeo Lateran, primoravajući Paskala II da pobegne na ostrvo Tibar. [8] Silvester je posvećen u Lateranskoj bazilici 18. novembra 1105. godine. Sledećeg dana izbili su sukobi na ulicama Rima.[9] Vođene su dve borbe: jedna u blizini Lateranske bazilike, a druga u Cirkus Maksimusu. Silvesterova pešadija navodno je jurila Paskalovu konjicu širom Santa Marija Nove, ostavljajući preko 60 mrtvih konja. [10]
Silvesteru je ubrzo ponestalo sredstava da plati svoje vojnike, te je pobegao iz Rima u Tivoli sa telohraniteljem, pre nego što se konačno nastanio u Osimu pod zaštitom markgrofa Vernera. Narednih pet godina njegovog života potpuno je nepoznato. Ponovo se pojavljuje na proleće 1111. godine, kada ga je nemački car Henrik V upotrebio kao pijuna u pregovorima sa Paskalom. Henrik, koji je želeo da ga Paskal kruniše za cara, primorao je Silvestera da se odrekne papstva 12. ili 13. aprila 1111. godine. [11][12]
Silvesteru je dozvoljeno da do kraja života živi u Osimu pod zaštitom Vernera. Prema Rimskim analima, Verner je delovao iz sažaljenja, ali je verovatno postojala i neka politička kalkulacija u spremnosti da se sačuva bivši papa. [13]
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Andrea Piazza (2018). "Silvestro IV, antipapa". Dizionario Biografico degli Italiani, Volume 92: Semino–Sisto IV (in Italian). Rome: Istituto dell'Enciclopedia Italiana. ISBN 978-8-81200032-6.
- ^ Charles A. Coulombe (2003), Vicars of Christ: A History of the Popes, Kensington, p. 230, ISBN 978-0806523705
- ^ Andrea Piazza (2018). "Silvestro IV, antipapa". Dizionario Biografico degli Italiani, Volume 92: Semino–Sisto IV (in Italian). Rome: Istituto dell'Enciclopedia Italiana. ISBN 978-8-81200032-6.
- ^ Andrea Piazza (2018). "Silvestro IV, antipapa". Dizionario Biografico degli Italiani, Volume 92: Semino–Sisto IV (in Italian). Rome: Istituto dell'Enciclopedia Italiana. ISBN 978-8-81200032-6.
- ^ Chris Wickham (2015), Medieval Rome: Stability and Crisis of a City, 900–1150, Oxford University Press, pp. 173, 234, 239, 264, 426.
- ^ Chris Wickham (2015), Medieval Rome: Stability and Crisis of a City, 900–1150, Oxford University Press, pp. 173, 234, 239, 264, 426.
- ^ Andrea Piazza (2018). "Silvestro IV, antipapa". Dizionario Biografico degli Italiani, Volume 92: Semino–Sisto IV (in Italian). Rome: Istituto dell'Enciclopedia Italiana. ISBN 978-8-81200032-6.
- ^ Chris Wickham (2015), Medieval Rome: Stability and Crisis of a City, 900–1150, Oxford University Press, pp. 173, 234, 239, 264, 426.
- ^ Andrea Piazza (2018). "Silvestro IV, antipapa". Dizionario Biografico degli Italiani, Volume 92: Semino–Sisto IV (in Italian). Rome: Istituto dell'Enciclopedia Italiana. ISBN 978-8-81200032-6.
- ^ Chris Wickham (2015), Medieval Rome: Stability and Crisis of a City, 900–1150, Oxford University Press, pp. 173, 234, 239, 264, 426.
- ^ Andrea Piazza (2018). "Silvestro IV, antipapa". Dizionario Biografico degli Italiani, Volume 92: Semino–Sisto IV (in Italian). Rome: Istituto dell'Enciclopedia Italiana. ISBN 978-8-81200032-6.
- ^ Roger Collins (2009), Keepers of the Keys of Heaven: A History of the Papacy, Basic Books, pp. 221–223, ISBN 9780465011957
- ^ Andrea Piazza (2018). "Silvestro IV, antipapa". Dizionario Biografico degli Italiani, Volume 92: Semino–Sisto IV (in Italian). Rome: Istituto dell'Enciclopedia Italiana. ISBN 978-8-81200032-6.