Arhivistika
Arhivistika je nauka koja se bavi proučavanjem metoda zaštite arhivske građe radi njenog korištenja kao izvor.
Istorija
[uredi | uredi izvor]Od 19. veka rad arhive je uglavnom bio usmeren na potrebe istoričara. Nakon Drugog svetskog rata arhiv postepeno gubi primat i način na koji se dolazi do izvora počinje da se menja u svetu istorije.
Arhivska teorija i tehnika
[uredi | uredi izvor]Arhiv je ustanova koja se bavi zaštitom, prikupljanjem, uređivanjem, čuvanjem i davanjem arhivske građe za upotrebu.
Arhivska teorija proučava osnovne arhivske pojmove, principe i metode rada, istoriju arhivistike i njegov odnos prema drugim srodnim naukama.[1]
Arhivska tehnika proučava mere i postupke fizičke zaštite, konzervacije i restauracije arhivske građe.
Metode sređivanje građe
[uredi | uredi izvor]Neposredna metoda podrazumeva uspostavljanje rasporeda arhivske građe bez ikakve pomoćne evidencije. Posredna metoda podrazumeva ispisivanje kartica za svaku tehničku jedinicu, zatim njihovo sređivanje, a tek onda i prema njima, sređivanje arhivskog materijala.
Ako postoji više verzija sadržaja koji su isti ili slični, može se sačuvati samo najbolja. U tom slučaju, dodatni kriterijumi bi bili:
- Potpunost, jedinstvenost, neponovljivost - prednost na dalje čuvanje imali bi dokumenti u kojima su ti podaci predstavljeni najpotpunije, na jedinstven način i bez ponavljanja poznatih.
- Reprezentativnost - prednost bi imali oni dokumenti u kojima su detaljnije opisane iste pojave, stvari i događaji
- Raznolikost - ako postoje suprotna gledišta ili njihova različita tumačenja o istoj pojavi, prednost bi imala konačna i prihvaćena.
- Apsorpcija i koncentracija podataka - u odnosu na pojedinačne i analitičke podatke, prednost bi imali dokumenti u kojima su podaci sumirani, odnosno apsorbirani
Arhivist
[uredi | uredi izvor]Dužnost jednog arhiviste uključuju prikupljanje i procenu novih zbirki, uređenje i opis arhivske građe, pružanje referentnih usluga i očuvanje materijala. Pri obradi materijala, arhivist primenjuje dva važna načela: poreklo i izvorni poredak.
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Lekić, Bogdan (2006). Priručnik za arhivistiku. Beograd: Zavod za udžbenike. ISBN 978-86-17-13495-0.
