Arhimandrit Lazar (Abašidze)

Arhimandrit Lazar (Abašidze)
Datum rođenja	23. juli 1959.
Mesto rođenja	Gagra, SSSR
Datum smrti	17. avgust 2018.(2018-08-17) (59 god.)
Mesto smrti	Tbilisi, Gruzija

Arhimandrit Lazar (23. jula 1959, Gagra — 17. avgusta 2018, Tbilisi),  — sveštenoslužitelj u Gruzinskoj pravoslavnoj crkvi, arhimandrit, ikonopisac, misionar, duhovni pisac, izdavač, antimodernista, antiekumenista.

Biografija

Arhimandrit Lazar, u svijetu Mihail Petrovič Abašidze-Desimon, rodio se 23. jula 1959. godine u Abhaziji, u gradu Gagra. Stekao je svjetsko obrazovanje.

U ranim dvadesetim godinama dospjela mu je u ruke Biblija i Katihizis. Ono što je pročitao ostavilo je snažan utisak na njega, naročitao glava proročanstva Isaijina o stradanjima Hristovim. Od tada je počeo ozbiljno da se zanima Pravoslavljem i nastojao je da spozna njegovu suštinu. Poslije neophodne pripreme, krstio se sa 24 godine u moskovskom hramu Proroka Božjeg Ilije, 11. marta 1984. godine. Krstivši ga, sveštenik ga je upitao o budućim planovima, na šta mu je novokršteni Mihail odgovorio da je riješio da neko vrijeme proživi u manastiru.

Već 20. marta 1984. godine Mihail odlazi u Betanski muški manastir, u kojem je, blagodareći arhimandritu Jovanu Majsuradzeu i shiarhimandritu Jovanu Mheidzeu (savremenim svetima - Gruzinska pravoslavna crkva ih je kanonizovala 2003. godine) ustanovljen usredsređeni monaški molitveni život. Ovaj manastir je bio prvi muški manastir koji je dobio dozvolu da bude otvoren u sovjetsko vrijeme, 1978. godine.

Godine 1986, na praznik Blagovijesti, postrižen je u monaha i dobija ime Lazar. Iste godine, na Lazarevu subotu, Patrijarh Ilija rukopoložio ga je u čin đakona, a na Duhove (praznik Svete Trojice) u sveštenika.

Od 1987. godine do 14. januara 1997. godine otac Lazar je bio nastojatelj Betanskog monastira.

Godine 1990. otac Lazar je živopisao kapelu Svete carice Tamare.

U proljeće 1991. godine Katolikos-Patriarh sve Gruzije Iliя II proizveo je otca Lazara u čin arhimandrita. Iguman Betanije bio je do 1997. godine. U to vrijeme pisao je o asketici, molitvi, paganskim religijama i ekumenizmu.

Godine 1997. bio je jedan od nastojatelja manastira i monaha koji su napisali poslanicu gruzinskom Katolikosu-Patrijarhu Iliji Drugom u kojoj se zahtijevao izlazak iz Svjetskog saveza crkava (SSC) zbog savremenog stremljenja miješanju vjera, umjesto propovijedanja Pravoslavlja, kako su šezdesetih godina prvobitno predviđili Patrijarh Aleksej Prvi i gruzinski patrijarsi. Prema svjedočenju poznatog moskovskog ikonopisca, otac Lazar je prestao dalje da pominje patrijarha u svetim molitvama, ali je po savjetu arhimandrita Jovana (Krestjankina), duhovnika pskovskog manastira, ponovo počeo da ga pominje; patrijarh Ilija je odlučio da se Gruzinska Crkva povuče iz SSC.

U proljeće 1997. godine on je sa dvojicom poslušnika otišao na Svetu goru Afon. Vrativši se poslije mjesec i po dana, 20. maja 1997. godine, doselio se u selo Tabaruki, u kuću koju mu je darovao bliski vjerujući čovjek. Tamo je osnovao skit Roždestva Presvete Bogorodice.

U jesen 1998. godine, otac Lazar i njegovi dva duhovna čeda povlače se dublje u planinu Karmil, iznad sela Tabaruki. U planini osnivaju Voskresenjski manastir. Godine 1999. otac Lazar primio je i trećeg poslušnika. Sopstvenim rukama podigli su dvije crkve i dvije kelije. Jednovremeno sa tim teškim fizičkim trudom, otac Lazar je pisao knjige i izobražavao ikone.

Arhimandrit Lazar je istupao izobličavajući duhovne poroke, najčešće zastupljene na putu savremenog čovjeka, kao što su blud, okultizam, hinduizam, joga, kung fu, rok muzika, narkomanija i dr.

U maju 2016. ljekari su mu dijagnostikovali tešku bolest. Nekoliko dana pred smrt, u avgustu 2018, prevežen je na intenzivnu njegu u Tbilisi.

Prestavio se u Gospodu, 17. avgusta 2018. godine. Sahranjen je u manastiru Vaskrsenja Hristova na planini Karmil, manastiru koji je podigao sopstvenim rukama.

Knjige

Knjige „Grijeh i pokajanje posljednjih vremena“, „O tajnim bolestima duše“ i „Duša, opterećena duhom uninija“, pomažu razumijevanju istinite duhovne suštine tih pojava i pronalažanjenju puta ka spasenju. Knjige „O monaštvu“, „Betanija, dom siromaštva“, „Mučenje ljubavi, kelijni zapisi“ govore o složenom monaškom putu u savremenom svijetu. Mnoge njegove knjige, naročito „Grijeh i pokajanje posljednjih vremena: O tajnim bolestima duše“, mnogokratno su izdavane posljednjih godina i prevođene na druge jezike.

Na srpski jezik su prevedena njegova dela: „U vavilonskoj peći. O grijehu bluda“, „Tajna ispovesti“, „Mučenje ljubavi, kelijni zapisi“, „O tajnim bolestima duše“.

Spisak knjiga:

1. O ispovesti, srpsko izdanje;
2. Mučenje ljubavi, srpsko izdanje, (Mučenie lюbvi);
3. U vavilonskoj peći, srpsko izdanje, (V peщi vavilonskoй. O grehe bluda);
4. O tajnim bolestima duše, srpsko izdanje, (O taйnыh nedugah duši);
5. Greh i pokaяnie poslednih vremen;
6. Pasha bez kresta, ili eщё raz ob эkumenizme;
7. Vostočnыe kulьtы;
8. Greh Adamov (O nekreщenыh mladencah);
9. Golos zabotlivogo predupreždeniя (o besprekoslovnom poslušanii v naše vremя);
10. Pod senью kresta Hristova (o edinospasitelьnosti Pravoslaviя);