Arhimandrit Teofilo (Stanimirović)
| Teofilo (Stanimirović) | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Svetovno ime | Aleksandar Stanimirović |
| Datum rođenja | 20. februar 1913. |
| Mesto rođenja | Osečina kod Valjeva, Kraljevina Srbija |
| Datum smrti | 29. novembar 1995. (82 god.) |
| Mesto smrti | Manastir Kaona kod Vladimiraca, Srbija |
| Grob | Manastir Kaona kod Vladimiraca |
| iguman Manastira Kaone | |
| Godine | 1962—1995 |
| Naslednik | Milutin Knežević |
Teofilo (svetovno Aleksandar Stanimirović; Osečina kod Valjeva, 20. februar 1913 — Manastir Kaona, 16. oktobar 1995) bio je srpski iguman Manastira Kaone.[1]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Iguman Teofilo Stanimirović rođen je u Osečina kod Valjeva, 20. oktobara 1913. godine. Kršteno mu je ime Aleksandar. Bio je ženjen, radio je na selu kao zemljoradnik i ima sina sveštenika. Kao mladić ušao je u bogomoljački pokret i često je posećivao bogomoljačke skupove i sabore, pogotovo u manastirima.[2]
Posle Drugog svetskog rata 1947. godine često je dolazio na takve skupove u Manastir Preobraženje, gde je zapažen svojim lepim i rečitim jevanđelskim propovedima kao i pevanjem duhovnih pesama. To mu je sve pomoglo da se u srednjim godinama svoga života lakše odluči za monaški poziv.[3]
Tako se Aleksandar odlučio i došao u Manastir Preobraženje za iskušenika 1957. godine. U tom divnom ovčarskom manastiru proveo je nekoliko godina. U njemu se zamonašio i rukopoložio za jerođakona i jeromonaha. Na monaškom postrigu primio je i monaško ime Teofilo od strane tadašnjeg episkopa žičkoga Germana Đorića.
Poznavajući dobro oca Teofila, episkop šabačko-valjevski Jovan Velimirović potraži ga da pređe u njegovu eparhiju radi obnove Manastira Kaone i radi obnove duhovnog života naroda u tom kraju. Dobio je kanonski otpust od žičkog episkopa Vasilija Kostića i prešao je 1962. godine iz Preobraženja k episkopu Jovanu, koji ga postavi za starešinu manastira Kaone.
Vladika Jovan je izuzetno cenio monaški život i rad oca Teofila, zato ga uskoro proizvodi u čin igumana. Posle izvesnog vremena, kada je otac Teofilo s bratstvom napravio novi konak, pored ostalog, vladika ga 1988. godine proizvodi u čin arhimandrita. Ko bi god došao u ovaj manastir, brzo se mogao uveriti da se u njemu vodi divan red i monaški duhovni život. Pred smrt razboleo se, ali ne zadugo. Bratstvo ga je s ljubavlju negovalo kao svog duhovnog oca, a takođe i njegova unuka doktorka.
Upokojio se 29. novembra 1995. godine predao je pravednički dušu svoju Gospodu, kome je verno s ljubavlju celog svog života i služio. Blažen je put kojim se njegova duša uputila Gospodu. Sahranjen je u svom Manastiru Kaoni.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ „Jesen u manastiru Kaona – Ilustrovana politika” (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2020-06-26.
- ^ „Manastir Kaona | Manastiri u Srbiji”. manastiriusrbiji.com (na jeziku: bošnjački). 2015-03-16. Pristupljeno 2022-05-09.
- ^ „Manastir Kaona: Mesto ukrštanja prirodnih i duhovnih lepota”. www.topsrbija.com. Pristupljeno 2022-05-09.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- iguman Teofilo (Stanimirović) Arhivirano na sajtu Wayback Machine (15. maj 2022)
