Pređi na sadržaj

Beinit

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Lična karta:
  • Ime: čelik
  • Datum rođenja: početak 1. veka p. n. e.
  • Godišnja proizvodnja: 1,13 milijardi tona (u 2005. godini)
Fizičko-hemijske osobine:
Alotropske modifikacije železa:
Mikrokonstituenti u čeliku i gvožđu:
Fazni dijagram Fe-C, pokazuje eutektoidnu temperaturu i sastav pri kojima se formira beinit

Beinit (po engl. E. C. Bain) je prelazna mikrostruktura koja se pojavljuje tokom termičke obrade ugljeničnih čelika. Stvara se na temperaturama koje leže između temperatura stvaranja perlita i temparatura stvaranja martenzita.

Struktura i osobine

[uredi | uredi izvor]

Stavranje perlita je čisto difuzioni proces (rekonstruktivni proces), dok se stvaranje martenzita odvija bezdifuziono (smicajni proces). Kao je već pomenuto beinit je prelazno stanje stvaranje, odnosno kombinacija difuzionih i bezdifuzionih faznih promena. Konačan izgled mikrostrukture beinita zavisi u najvećoj meri od brzine hlađenja, masenog udela ugljenika, odnosno masenog udela ostalih legirajućih elemenata. Beinit se, kao i perlit, sastoji iz ferita i cementita (Fe3C). Razlikuje se od klasičnog ferita po obliku zrna tzv. „beinitnog ferita“, kao i po obliku, raspodeli i veličini cementita istaloženog u feritnoj osnovi. U osnovi beinit se deli na dve podgrupe: tzv. gronji beinit (grubi beinit) i donji beinit (fini beinit). Kao u slučaju martenzita i beinit zbog svoje prirode nastanka, koja uključuje difuzione i nedifuzione (u ovom slučaju smicajne) procese, nije prisutan na faznom dijagramu Fe3C. U tu svrhu se koriste izotermalni, odnosno tzv. TTT dijagrami (engl. Time-Temperature-Transformation).

Pogledaj

[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]

Literatura:

[uredi | uredi izvor]
  • H. Schuman, H. Oettel, "Metallografie", WILEY-VCH Verlag GmbH & Co. KGaA, Weinheim, 2005