Bine-Simonova skala

Bine-Simonova skala je prvi i najpoznatiji individualni test inteligencije koji su 1905. konstruisali francuski psiholog Alfred Bine i lekar Teodor Simon. Sa Bine-Simonovom skalom započinje period sistematskog merenja inteligencije, kao i čitav pokret testiranja sposobnosti u psihologiji.

Skala

Skala je sastavljena od nekoliko raznovrsnih testova i meri opštu intelektualnu sposobnost (G-faktor) zasnovanu na Bineovoj definiciji inteligencije: „biti inteligentan znači dobro rasuđivati, dobro razumeti i dobro i pravilno misliti”. Na osnovu odnosa izmerenog mentalnog i aktuelnog kalendarskog uzrasta, određuje se količnik inteligencije deteta, gde IQ=100 označava da su ispitanikove intelektualne sposobnosti razvijene u skladu sa njegovim kalendarskim uzrastom, IQ<100 da mu je inteligencija niža od prosečne za njegov uzrast, a IQ>100 iznadprosečnu intelektualnu razvijenost s obzirom na uzrast. Urađene su mnoge revizije Bine-Simonove skale, od kojih je najpoznatija revizija američkog psihologa Luisa Termana pod nazivom Stanford-Bineova skala.

U Srbiji su urađene dve revizije: Beogradska revizija Bine-Simonove skale Borislava Stevanovića iz 1934. i Nova beogradska revizija Bine-Simonove skale Ivana Ivića iz 1973.