Božo Prelević
| Božo Prelević | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||
| Lični podaci | |||||||||||||||
| Datum rođenja | 26. avgust 1959. | ||||||||||||||
| Mesto rođenja | Beograd, NR Srbija, FNR Jugoslavija | ||||||||||||||
| Državljanstvo | srpsko | ||||||||||||||
| Religija | pravoslavac | ||||||||||||||
| Obrazovanje | Univerzitet u Beogradu | ||||||||||||||
| Profesija | advokat | ||||||||||||||
| Politička karijera | |||||||||||||||
| Politička stranka | Narodni pokret Otpor (2003) [1] | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
Božo Prelević (Beograd, 26. avgust 1959) srpski je advokat i bivši političar. Prelević je vršio funkciju ministra unutrašnjih poslova Republike Srbije od 24. oktobra 2000. do 25. januara 2001. godine u prelaznoj Vladi Milomira Minića.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Detinjstvo, mladost i obrazovanje
[uredi | uredi izvor]Božo Prelević je rođen 26. avgusta 1959. godine u Beogradu, u tadašnjoj SR Srbiji, te FNR Jugoslaviji. Otac Vidak je bio vojno lice, a majka Stana komercijalista. Potiče iz plemena Kuči u Crnoj Gori, a njegov deda po kome je dobio ime zvao se Božo. Pradeda Ivan mu je bio učesnik Rusko-japanskog rata boreći se na strani Ruske Imperije.[2]
Pohađao je Treću beogradsku gimnaziju,[3] dok je 1986. godine diplomirao na Pravnom fakultetu Univerziteta u Beogradu.[4]
Poslovna karijera
[uredi | uredi izvor]Započeo je poslovnu karijeru kao novinar na televiziji Studio B, gde je radio od 1979. do 1983. godine.[3]
Od 1989. godine, zaposlen je u Petom opštinskom sudu u Beogradu, dok je od marta 1994. do 2000. godine bio sudija u Petom opštinskom sudu u Beogradu i sudija u Opštinskom sudu u Vučitrnu od 1996. do 1997. godine. 21. decembra 1999. godine razrešen je dužnosti zbog aktivnog članstva u Društvu sudija Srbije.[4]
Dana 2. oktobra 2000. godine, nakon izbora za predsednika Savezne Republike Jugoslavije, pokrenuo je prvi krivični postupak protiv predsednika Slobodana Miloševića.[4][5]
2002. godine postao je instruktor Evropskog saveta za implementaciju konvencije ljudskih prava – obuka sudija i tužilaca.[3]
2004. godine bio je predsednik Državne komisije za ispitivanje okolnosti pogibije vojnika u kasarni „Topčider“, koju je ustanovio Vrhovni savet odbrane Srbije i Crne Gore. [3]
Politička karijera
[uredi | uredi izvor]Odmah posle Petog oktobra postao je jedan od trojice koministara unutrašnjih poslova u prelaznoj Vladi Milomira Minića, a tu funkciju je vršio od 24. oktobra 2000. do 25. januara 2001. godine. U sledećoj Vladi Srbije na čijem čelu je bio Zoran Đinđić, Prelević je bio savetnik ministra unutrašnjih poslova, a bio je zadužen za međunarodnu saradnju i reformu tog ministarstva. Podneo je ostavku na tu funkciju 5. oktobra 2002. godine zbog neslaganja sa vrhom policije.[2]
U oktobru 2020. izabran je koordinatora Saveta za bezbednost Skupštine slobodne Srbije.[2]
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ „Prelević: Ne razmišljam o mestu šefa policije”. Blic (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2021-02-26.
- ^ a b v „Božidar Božo Prelević”. arhiva.glas-javnosti.rs. Pristupljeno 2020-12-15.[mrtva veza]
- ^ a b v g „Božo Prelević”. Istinomer (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2020-12-15.
- ^ a b v „CURRICULUM VITAE”. www.lex.org.rs. Arhivirano iz originala 28. 10. 2021. g. Pristupljeno 2020-12-15.
- ^ „Nema novog glasanja”. arhiva.glas-javnosti.rs. Arhivirano iz originala 18. 10. 2019. g. Pristupljeno 2020-12-15.
