Bojni brodovi klase Konte di Kavur
| Konte di Kavur | |
|---|---|
 | |
| Opšti podaci | |
| Tip | Bojni brodovi - drednoti |
| Država |  Kraljevina Italija |
| Završetak gradnje | 1901.-1908. |
| Glavne karakteristike | |
| Deplasman | 23.000 - 1937.[1] 28,800 |
| Dužina | 168 m |
| Širina | 28 m |
| Gaz | 9,4 m - 1937. 10,4 m |
| Pogon | 20 kotlova loženih ugljenom 1937. 8 kotlova |
| Snaga | 31.000 - 1937. 93.000 |
| Brzina | 21,5 - 1937. 28 čvorova |
| Doplov | 4.800 km sa 10 čvorova |
| Posada | 1000 - 1937. 1236 |
| Naoružanje | 13 x 305/46 mm glavnih topova 18 x 120/50 mm teških sekundarnih topova |
| Oklop | 250 mm |
Konte di Kavur (ital. Conte di Cavour, grof Kavur) je bila klasa bojnih brodova klasifikofanih kao drednota sagrađenih za Italijansku kraljevsku mornaricu. Sagrađena su tri broda te klase: Konte di Kavur (1911), Đulio Čezare (1911) i Leonardo da Vinči (1911)
Istorija[uredi | uredi izvor]
Ovi brodovi su sagrađeni kao nova klasa drednota nakon uspešnog Dante Aligijeri a glavni zadatak u Prvom svetskom ratu im je bila suprotstavljanje austrougarskim bojnim brodovima klase Tegetof, do čega međutim nije došlo. Jedan od brodova, Leonardo da Vinči, nije doživeo kraj rata te je potopljen usled sabotaže.
1933, preostala dva broda, Đulio Čezare i Konte di Kavur, poslati su u brodogradilišta na radove redizajna i unapređivanja. Tako brodovi zadržavaju samo 40 odsto originalnog izgleda. Unapređeno je naoružanje i povećana je snaga motora i time brzina. Tako su 1937. dobivene dve dobre jedinice sa nedostacima samo u protiv-vazdušnoj i podvodnoj zaštiti.
Samo je Đulio Čezare dočekao kraj Drugog svetskog rata, nakon kojega je preimenovan u Novorosijsk i predan mornarici Sovjetskog Saveza. Konte di Kavur stradava usled britanskog vazdušnog napada na Taranto krajem 1940.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- (jezik: italijanski) Podaci - prva verzija
- (jezik: italijanski) Podaci - druga verzija
|
| |
|---|---|
| Spisak italijanskih bojnih brodova |