Branislav Živanović
| Branislav Živanović | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1984. |
| Mesto rođenja | Novi Sad, SFR Jugoslavija |
| Književni rad | |
| Najvažnija dela | Pogledalo Crno svetlo Sidro |
| Nagrade | Brankova nagrada |
Branislav Živanović (Novi Sad, 1984) srpski je pesnik.[1]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Osnovne i master studije završio je na Odseku za komparativnu književnost Filozofskog fakulteta u Novom Sadu. Piše poeziju, esej i književnu kritiku.[1]
Objavio je tri knjige poezije: Pogledalo (2010) [„Brankova nagrada“][2], Crno svetlo (2012) i Sidro (2017). Jedan je od urednika portala za književnost, filozofiju i društvenu teoriju, Rizom.
Dobitnik je prve nagrade za poeziju na Međunarodnom festivalu poezije i kratke priče “Duško Trifunović” 2008. godine i treće nagrade na 41. festivalu poezije mladih u Vrbasu 2009. godine. Objavljivao je u Letopisu matice srpske, “Zlatnoj gredi” i “Tragu”. Propagira ideju da se poezija govori, odnosno repuje – repoezija (govorenje poezije u rep maniru sa instrumentalnom pratnjom ili bez nje – slično slemu, ali ne baš isto), što promoviše kroz svoja muzička izdanja i na brojnim nastupima širom Srbije i prostoru bivše Jugoslavije. Ima četiri studijska albuma: “Hvala svima” (2003) sa sastavom White Niggaz Nature, čiji je bio član, zatim solo albumi “Ispod pera...” (2008, S17 records) i “Ugasi svetlo da se bolje čujemo” (2010, S17 records), i sa sastavom Treći čovek album “Anonimus” (2010, S17 records). U pripremi mu je peti, odnosno treći solo album. Učestvovao je u brojnim slem takmičenjima u Novom Sadu i slem takmičenjima u okviru Međunarodnog novosadskog književnog festivala.[1]
Kritika o njegovoj poeziji[uredi | uredi izvor]
U poeziji Branislava Živanovića možemo prepoznati neosimbolističku poetiku koja se preseca sa formom savremenog jezika i komunikativnošću. Njegova misao i slikovnost proizilaze iz ovakve prakse. Pevati za njega znači stvarati jezičke skulpture, preplitati se sa jezikom u gotovo taktilnom dodiru, kretati se od izraza prema slici i pojmu i nazad, postavljajući jezičke zamke za neočekivane, iščašene uvide. Živanović imaginira dogme i dokse savremenog sveta, reperkusije tehnološkog univerzuma i njegove društvene konsekvence. Prisutna je refleksija o položaju stvaralačkog jezika u modernom društvu, o pitanju pesničke vokacije, moći i nemoći poezije. U Živanovićevim pesmama jezik i svet se ne poklapaju, već se prožimaju, prolaze jedno kroz drugo kao mreža kroz vodu, ali ovom mrežom on zahvata uvide o egzistencijalnom iskustvu pojedinca, o samoći, anksioznosti i nasilju kome je čovek izložen, kao i statusu pesništva u ovakvom svetu.[3]
Nagrade i priznanja[uredi | uredi izvor]
- Prva nagrada za poeziju na Međunarodnom festivalu poezije i kratke priče „Duško Trifunović”, 2008.
- Treća nagrada na 41. festivalu poezije mladih u Vrbasu, 2009.
- Brankova nagrada, za knjigu Pogledalo, 2010.[1]
- Nagrada „Novica Tadić”, za rukopis zbirke Pesma galiota, 2019.[4][1]
Dela[uredi | uredi izvor]
- Pogledalo (2010)
- Crno svetlo (2012)
- Sidro (2017)
- Pesma galiota (2019)
- Kargo (2022)
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d „Društvo književnika Vojvodine”. Živanović, Branislav. Pristupljeno 5. 2. 2024.
- ^ „Biografija”. DKV. Pristupljeno 06. 12. 2018.
- ^ „Pesme, kritika i biografija”. Zvona i Nari. Pristupljeno 06. 12. 2018.
- ^ „Mladim pesnicima uručena nagrada "Novica Tadić"”. JMU Radio-televizija Vojvodine. Pristupljeno 18. 8. 2023.
