Branko Gavela
| Branko Gavela | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1914. |
| Mesto rođenja | Bosanski Petrovac, Austrougarska |
| Datum smrti | 1994. |
| Mesto smrti | Beograd, Srbija, SRJ |
| Naučni rad | |
| Polje | arheologija, istorija umetnosti |
- Ne mešati sa hrvatskim pozorišnim režiserom Brankom Gavelom (hrv. Branko Gavella, sa dva l).
Branko Gavela (Bosanski Petrovac, 1914 — Beograd, 1994) bio je srpski arheolog i istoričar umetnosti.
Bio je cincarskog porekla.[1]
Doktorsku disertaciju Keltski opidium — Židovar odbranio je 1952. godine. Bio je profesor praistorijske arheologije na Odeljenju za arheologiju Filozofskog fakulteta u Beogradu i rodonačelnik istraživanja paleolita u Srbiji.
U 1970-im bio je predsednik Srpskog arheološkog društva.
Odabrana dela[uredi | uredi izvor]
- Monografije
- Keltski oppidum Židovar: prilog kulturnoj istoriji naše zemlje protoistoriskog doba (disertacija), 1952.
- Osnovi preistoriske arheologije: paleolit-neolit-bronza-halštat, 1952.
- Preistoriska arheologija. Deo 1, 1956. (više kasnijih izdanja pod nazivom Praistorijska arheologija)
- Fidija: klasična epoha helenske umetnosti, 1962.
- Istorija umetnosti antičke Grčke, 1969. (više kasnijih izdanja)
- Predanja i znanja o starom Balkanu, 1978.
- Paleolit Srbije, 1988.
- Etrurci: istorija, kultura, umetnost, 2007.
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ „Doktori nauka cincarskog porekla“ Arhivirano na sajtu Wayback Machine (2. mart 2014), Srpsko-cincarsko društvo „Lunjina“, Beograd
