Branko (čelnik)
Branko (um. 1306–19) je bio srpski plemić sa titulom čelnik. Služio je kralju Stefanu Milutinu (r. 1282–1321)[1].
Bio je među svedocima koji se pominju u povelji koju je manastiru Ratcu izdao kralj Milutin 1306. godine, pored plemića kaznac Miroslava i župana Vladislava, koji je nosio titulu čelnika. On je i dalje na ovom položaju u ediktu od 1319. godine[2].
Za vreme Milutinove vladavine, titularu je povereno obezbeđenje crkvene imovine od vlastele, pa se nosilac javljao u ulozi sudije ili izvršioca vladarskih odluka, u sporovima između crkve i plemstva. Tada je zvanje čelnika bilo višeg ranga od župana i stavilca, ali nižeg od kaznaca i tepčije, pri čemu je vrhovno zvanje bio vojvoda. Nejasno je da li je u to vreme na sudu postojao jedan ili više njih sa tom titulom.[1] Pre njega je čelnik bio Gradislav Vojšić, a nasledio ga je Đuraš Ilijić.
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ a b Blagojević, Miloš (2001). Državna uprava u srpskim srednjovekovnim zemljama (na jeziku: srpski). Službeni list SFRJ. ISBN 978-86-355-0497-1.
- ^ Ćirković, Sima; Mihalьčić, Rade (1999). Leksikon srpskog srednjeg veka (na jeziku: srpski). Knowledge. ISBN 978-86-83233-01-4.
