Bukumirsko jezero
| Bukumirsko jezero | |
|---|---|
 Bukumirsko jezero | |
| Koordinate | 42° 36′ 17″ S; 19° 33′ 17″ I / 42.6046958° S; 19.5546757° I 42° 36′ 17″ S; 19° 33′ 17″ I / 42.6046958° S; 19.5546757° I |
| Tip | prirodno |
| Zemlje basena |  Crna Gora |
| Maks. dužina | 0,210 km |
| Maks. širina | 0,130 km |
| Površina | 0,01932 km2 |
| Maks. dubina | 16,8 m |
| Nad. visina | 1448 m |
  Bukumirsko jezero | |
| Vodena površina na Vikimedijinoj ostavi | |
Bukumirsko jezero je ledničko jezero u Kučkoj krajini, u istočnom delu Crne Gore. Zahvata površinu od 19.320 m². Dugo je 210 m, široko 130 m, a duboko do 16,8 m.[2] Dužina jezerske obale iznosi 585 m.[1] Leži u severnom podnožju planine Žijovo, na morenskoj prečagi između Torača, Zagona i Đebeze na, visini od 1448 m. Nedaleko je od izvorišnih delova Veruše.[2] Vodom se puni putem padavina, otapanjem snega i iz povremenih izvora sa katuna Ivanovića. Nivo vode u jezeru ima neznatne oscilacije koje iznose ±1 m. Voda u jezeru je alkalna.[3]
Biljni i životinjski svet
[uredi | uredi izvor]Oko 15% površine Bukumirskog jezera obraslo je bujnom barskom vegetacijom koja je u ekspanziji.[3]
Bukumirsko jezero je stanište crnogorskog daždevnjaka (Triturus alpestris montenegrinus), u narodu poznatog kao „žmigavac”, endemske vrste koju je 1951. otkrio i prvi opisao Milutin Radovanović. Ova podvrsta planinskog mrmoljka (Triturus alpestris).[4] Jezero je u više navrata poribljavano, zbog čega je crnogorski daždevnjak gotovo iščezao iz jezera.[3]
-
Lokvanji u Bukumirskom jezeru -
Planinski mrmoljak
Prirodne lepote i zanimljivosti
[uredi | uredi izvor]Jezero, zajedno sa planinskim masivom Kučke krajine, predstavlja jedan od najslikovitijih pejzaža u okolini. U blizini jezera nalaze se katuni Popovića i Jezera. Bukumirsko jezero postaje sve popularnija turistička destinacija, posebno leti, kada je voda dovoljno topla za plivanje, a okolne livade postaju dobro mesto za kampovanje. Severna strana jezera je stenovita, dok je južna pristupačnija, prekrivena vegetacijom. Voda u jezeru je čista, prozirna do 4 m dubine.
Lokalno stanovništvo koristi jezero i kao pojilo za stoku tokom leta.[1]
Legenda o imenu
[uredi | uredi izvor]
Prema narodnoj legendi, jezero je ime dobilo po Bukumirima, nomadskom narodu koji je živeo uoko jezera.
| Legenda o Bukumirskom jezeru |
|---|
| Jezero je dobilo ime po Bukumirima, koji su živjeli kao nomadi. U jezeru je postojao zmaj koji se ponekad pojavljivao na bijelom konju, a iznad jezera je stijena na kojoj su Bukumiri ložili vatru. Kada bi stijenu doveli do usijanja, bacali su je na valove. Od toga bi jezero proključalo, a iz njega izlazio vitez koji je proklinjao Bukumire: “Da bogda od vas ne ostalo traga koliko od šarenijeh konja”. Tada je nastao pokolj Bukumira i oni su se istražili. Nadomak jezera i dalje stoji kamenje koje podsjeća na legendu o Bukumirima. |
| (Dubravka Pešić, „Skrivena ljepota Prokletija”)[5] |
I Pavle Rovinski je zapisao da se po narodnoj legendi u Bokumirskom jezeru nalazi neko biće karakondžula, koja utopi svakoga ko se usudi da pliva u njemu,[6] a naziv pripisuje Bokumirima i navodi ih kao bogumile.[7]
Kako stići do jezera
[uredi | uredi izvor]Do jezera vodi 50-ak kilometara dug asfaltirani put od Podgorice preko Meduna, Ubala, Kržanje i Stravča.
Vidi još
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ a b „Kučke planine (Kuči Mountains; Žijovo)”. SP. Pristupljeno 4. 9. 2017.
- ^ Radojičić 2010, str. 14
- ^ a b v Mrdak, Jelena (21. 9. 2011). „Žijovo”. Planinarski Klub GORICA. Planinarski Klub Gorica - Podgorica. Pristupljeno 4. 9. 2017.
- ^ „Povratak montenegrinusa u Bukumirsko jezero”. zivotinjsko-carstvo.com. NVO Društvo za zaštitu gmizavaca i vodozemaca. Arhivirano iz originala 28. 02. 2013. g. Pristupljeno 4. 9. 2017.
- ^ Popović, Vladimir. „Kučka krajina i Bukumirsko jezero”. Svjetlopisi. Pristupljeno 4. 9. 2017.
- ^ Rovinski 1998, str. 311.
- ^ Rovinski 1998, str. 33.
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Radojičić, Branko (2010). „Reljef i vode Prokletija” (PDF). Nacionalni parkovi. Podgorica: JP "Nacionalni parkovi Crne Gore". 11 (septembar-oktobar): 9—14. Arhivirano iz originala (PDF) 03. 02. 2016. g. Pristupljeno 4. 9. 2017.
- Apolonovič Rovinski, Pavel (1998). Etnografija Crne Gore, tom II. CID - Podgorica.
Spoljašnje veze
[uredi | uredi izvor]
- „Podgorica: Biciklom kroz Kučku krajinu”. MONTENEGRO BIKING. Arhivirano iz originala 18. 10. 2017. g. Pristupljeno 4. 9. 2017.