Vasilije Visarion
Vasilije Visarion | |
|---|---|
 Vasilije Visarion | |
| Datum rođenja | 1403. |
| Mesto rođenja | Trapezunt |
| Datum smrti | 1475. |
| Mesto smrti | Ravena |
Vasilije Visarion (grč. Βασίλειος Βησσαρίων, oko 1403 — 1475), pogrešno nazivan i Jovan ili Ivan (lat. Johannes), bio je jedan od najpoznatijih vizantijskih humanista u Italiji, koji je dao snažan podstrek ponovnom izučavanju antičke književnosti, posebno grčke, u zapadnoj Evropi 15. veka.[1]
Rođen u Trapezuntu, Visarion je bio Pletonov učenik, a 1437. postao je arhiepiskop u Nikeji. Bio je veliki pobornik unije sa zapadnom crkvom, pa je bio i vođa „unijatske“ stranke na saboru u Ferari-Firenci. Godine 1439. postao je kardinal i posle toga ostao u Rimu, gde je oko sebe okupljao italijanske humaniste. Nakon pada Carigrada (1453), 1463. godine postao je carigradski latinski patrijarh.[1]
Pored mnogobrojnih teoloških spisa, napisanih većinom u odbranu unije, te govora i pisama, napisao je i jedno delo upereno protiv Georgija Trapezuntskog (koji je zastupao aristotelizam protiv Pletona i Visariona) pod naslovom Protiv Platonovog kvaritelja (In calumniatorem Platonis), u kome – slično Tomi Akvinskom, koji je koristio Aristotelova dela, – uvodi Platona u službu hrišćanske vere i dogme. Treba istaći i njegov prevod Aristotelove Metafizike na latinski jezik. Visarion je imao najveću zbirku grčkih rukopisa onoga vremena (482 kodeksa), koje je zaveštao crkvi svetog Marka u Veneciji.[1]
Vidi još
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ a b v „Bessarion Byzantine theologian”. Britannica. Pristupljeno 20. 1. 2025.
Spoljašnje veze
[uredi | uredi izvor]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Akademske | |
| Umetničke | |
| Ljudi | |
| Ostale | |
