Vladimir Nikolić
 | Ovaj članak sadrži spisak literature, srodne pisane izvore ili spoljašnje veze, ali njegovi izvori ostaju nejasni, jer nisu uneti u sam tekst. |
| Vladimir Nikolić | |
|---|---|
 Srpski arhitekta, Vladimir Nikolić | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 13. jun 1857. |
| Mesto rođenja | Senta, Austrijsko carstvo |
| Datum smrti | 1922. |
| Mesto smrti | Kraljevina Jugoslavija |
Vladimir Nikolić (Senta, 1857 — 1922) bio je srpski arhitekta.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Rođen je 1857. godine u Senti. U rodnom mestu je završio osnovnu školu, školovanje je nastavio u Pančevu. Nikolić se školovao i u Mariboru, a potom na Visokoj tehničkoj školi u Minhenu.
Posle kratkog boravka u Minhenu, gde je proveo zimski semestar 1879/1880. godine odlazi u Beč, gde se upisuje na Politehnikum, tu je apsolvirao ali nije odbranio diplomski rad. Svoj stručni status i pravo da se potpisuje kao arhitekta kasnije objašnjava činjenicom da je karlovačkom Magistratu podneo „apsoluterijum“ bečke Politehnike i povelje kojom ga je odlikovala srpska kraljevska vlada tokom devetogodišnjeg rada u Kraljevini Srbiji, pa je na osnovu ovih dokumenata od Visoke kraljevske hrvatsko-slavonsko-dalmatinske zemaljske vlade dobio titulu građevinara. Vladimir Nikolić je bio rođak patrijarha Georgija Brankovića.
U aprilu ili maju 1892. godine, Vladimir Nikolić se iz Beograda seli u Sremske Karlovce. U duhovnu prestonicu prečanskih Srba preselio se zajedno s majkom Katarinom i sestrom Milanom.
Projektovao je i izgradio veći broj građevina koje su obeležili prostor sadašnje Vojvodine. Po nalogu patrijarha Georgija Brankovića projektovao je i izgradio u Sremskim Karlovcima: Patrijaršijski dvor, Vladičanski dvor i Srpsku veliku gimnaziju. U Novom Sadu je projektovao Episkopski dvor.
Patrijaršijski dvor u Sremskim Karlovcima je izgradio 1892. godine u neorenesansnom stilu, imajući u vidu romaničke i vizantijske simbola pronalazio renesansne okvire. Episkopski dvor je izgradio 1901. godine po principima hanzenatike ostavši pri tome u duhu neoromantizma.
Arhitektura
[uredi | uredi izvor]Sa dolaskom u staro mitropolitsko sedište, započinje i najplodniji period stvaralaštva Vladimira Nikolića. Upravo tu nastali su njegovi najsloženiji projekti, kao što su:
- Građevina Srpskog narodnog doma u Sremskoj Mitrovici (1893),
- Zgrada Preparandije u Somboru,
- pozorište Dunđerskog u Novom Sadu
- kapela u Melencima (1895),
- Patrijaršijski dvor u Sremskim Karlovcima (1892—1894),
- Vladičanski dvor u Budimu,
- hotel „Grand Paunović“ u Vukovaru (1896),
- Velika srpska pravoslavna gimnazija u Novom Sadu (1899—1901),
- Bogoslovski seminar u Sremskim Karlovcima
- Vladičanski dvor u Novom Sadu (1900—1901),
- Narodno-crkveni fondovi u Sremskim Karlovcima (1902),
- Stefaneum i porodična kapela na Čeratskom groblju u Sremskim Karlovcima (1903),
- Palata zadužbine baronice Jović u Bečeju
- Sveštenički konvikt u Sremskim Karlovcima (1904),
- Kapela u manastiru Beočin (1905),
- Palata Kronić u Somboru
- obnova Saborne crkve u Sremskim Karlovcima (1907),
- sudska palata u Irigu (1912),
- Osnovna škola u Sremskim Karlovcima (1913), uz nekoliko porodičnih kuća i niz obnova raznih zgrada.
Nikolić je proveo devet godina u Srbiji od 1883. do 1892. godine. O ovoj fazi Nikolićevog stvaralaštva istoričarka umetnosti Donka Stančić je zapisala:[1] „Uprkos tim šturim opisima njegovog rada, o primećenosti i uvažavanju, koje je kao arhitekta uživao, najbolje govori podatak da je kao vrlo mlad, nakon šest godina rada u Beogradu, primio kraljevsko odlikovanje. Kralj Milan Obrenović ga je, kao inženjera Ministarstva građevina, 1. januara 1889. godine odlikovao Takovskim krstom petog reda, a u kontraktualnog inženjera četvrte klase unapređen je ukazom koji je potpisao ministar Petar Velimirović, u ime kralja Aleksandra I, 1. maja 1891. Ostaju, međutim, i dalje nepoznati njegovi drugi objekti podignuti u Srbiji, a kako je zgrada leskovačke gimnazije srušena tokom bombardovanja u Drugom svetskom ratu, nestalo je i ovo jedino zasad poznato Nikolićevo arhitektonsko delo na tlu Kraljevine Srbije.“
Vidi još
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Stančić, Donka (1999). Arhitekt Vladimir Nikolić. Novi Sad: Opštinski zavod za zaštitu spomenika kulture. ISBN 9780146719752.
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Knjiga Donke Stančić pod nazivom „Arhitekt Vladimir Nikolić“ objavljena je 1999. godine.
- Arhitekta - umetnik, Vladimir Nikolić[mrtva veza]
Spoljašnje veze
[uredi | uredi izvor]| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ljudi | |
