Vojislav D. Mihailović
| Vojislav Mihailović | |
|---|---|
 Vojislav Mihailović kao rezervni oficir u Kosjeriću | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1924. |
| Mesto rođenja | Beograd, Kraljevina SHS |
| Datum smrti | 22. maj 1945. (20/21 god.) |
| Mesto smrti | Bulozi kod Rogatice, DF Jugoslavija |
| Vojna karijera | |
| Vojska |  Jugoslovenska vojska |
| Jedinica | Podoficirska grupa Kosjerićka brigada JVuO |
Vojislav Mihailović (Beograd, 1924 — Bulozi kod Rogatice, 22. maj 1945) bio je rezervni oficir Jugoslovenske vojske i sin generala Dragoljuba Draže Mihailovića.
Ratni put[uredi | uredi izvor]
Kada je porodica primila vest gde se nalazi pukovnik Mihailović, napustila je Beograd i otišla ka njemu. Tokom leta 1941. godine su boravili u Struganiku, u kući majora Aleksandra Mišića, sina vojvode Živojina Mišića i Mihailovićevog klasnog druga. Na jesen su se Jelica i Gordana vratile u Beograd, dok su sinovi Branko i Vojislav ostali uz oca na Ravnoj gori.
Narednik Božo Perović, jedan od ljudi koji je u prvoj grupi došao sa Mihailovićem na Ravnu goru i starešina Podoficirske škole, jeste bio zadužen da Vojislava poduči rukovanju oružjem. Prema svedočenjima ljudi iz njegovog tadašnjeg okruženja, iako maloletan, ponašao se vrlo disciplinovano, savesno i angažovano, a odbijao je da govori o Mihailoviću kao ocu, već samo kao komandantu.[1]
Nalazio se stalno u neposrednoj blizini oca kao deo njegove pratnje, pa je tako bilo i tokom nemačke operacije "Mihailović", koja je imala za cilj zarobljavanje pukovnika Mihailovića. Uz njega se kretao po Hercegovini, istočnoj Bosni, za vreme bitke na Sutjesci...
Kosjerićka brigada je, prema Mihailovićevom naređenju, preuzela njegovu decu i odvela ih u Kosjerić. Tako se tu našao i Vojislav, gde je proveo veći deo 1943. i 1944. godine.
Učestvovao je u borbama kod Seče Reke protiv nemačkih snaga i Četvrtog bataljona Srpskog dobrovoljačkog korpusa, kao puškomitraljezac.
Ponovo se pridružio ocu na Trebavi, negde u poznu jesen 1944. godine, kada se saznalo da su Branko i Gordana u partizanima.
Pogibija[uredi | uredi izvor]
Po pretrpljenom porazu na Zelengori, general Mihailović je sa 17 članova najuže pratnje pokušao da se probije prema Rogatici. U sukobu sa partizanima kod sela Bulozi, 22. maja 1945. godine, Vojislav je poginuo. Nije bilo vremena niti mogućnosti da se njegovi posmrtni ostaci iznesu, pa je sahranjen na brzinu na lokalitetu čemerničke njive u ovom selu u kanjonu reke Prače.[2]
Njegov stariji brat Branko Mihailović, koji je preživeo rat, svog starijeg sina Vojislava je nazvao po njemu.
Porodica[uredi | uredi izvor]
| Fotografija | Ime i prezime | Datum rođenja | Datum smrti |
|---|---|---|---|
 |
Dragoljub Draža Mihailović | 14/26. april 1893. | 17. jul 1946. |
| Jelica Mihailović
(devojačko: Branković) |
1895. | 1970. |
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Dražina porodica tokom rata”. Arhivirano iz originala 29. 06. 2020. g.
- ^ „Otkriven grob Dražinog sina?”. Večernje novosti. 11. 9. 2009.
Članci o armijskom generalu Dragoljubu Mihailoviću, načelniku Štaba Vrhovne komande Jugoslovenske vojske u otadžbini i ministaru vojske, mornarice i vazduhoplovstva u Vladi Kraljevine Jugoslavije u egzilu | ||
| Porodica |
| |
| Politika | ||
| Spomenici | ||
| Ostalo | ||
