Gelati
Gelati გელათის მონასტერი | |
---|---|
Svetska baština Uneska | |
Zvanično ime | Gelati გელათის მონასტერი |
Mesto | Kutaisi, Gruzija |
Koordinate | 42° 17′ 41″ S; 42° 46′ 05″ I / 42.2947° S; 42.7681° I |
Površina | 42 ha (4.500.000 sq ft) |
Kriterijum | Kulturna: iv |
Upis | 1994. (18. sednica) |
Ugroženost | 2010 –2017 |
Veb-sajt | http://whc.unesco.org/en/list/710 |
Gelati (gruz. გელათის მონასტერი) srednjovekovni je manastirski kompleks kod grada Kutaisija, u regionu Imeretija na zapadu Gruzije. Remek delo Gruzijskog zlatnog doba osnovao je kralj David IV 1106. godine, a nalazi se na UNESKO-vom spisku svetske baštine.
Važnost
[uredi | uredi izvor]Istorijski gledano, Gelati je jedan od glavnih kulturnih i intelektualnih centara u Gruziji. Ona je imala akademiju koja je zapošljavala neke od najpoznatijih gruzijskih naučnika, teologa i filozofa, od kojih su mnogi ranije bili aktivni na različitim pravoslavnim manastirima u inostranstvu, kao što je manastir Mangana u Carigradu. Jedni od naučnika su proslavljeni akademici poput Ioane Petricija i Arsena Ikaltoelija. Zbog obimnog posla koju je sprovodila Gelati akademija, ljudi tog vremena su je nazivali "nova Grčka" i "drugi Atos".[1]
Manastir Gelati je je sačuvao veliki broj murala i rukopisa koji datiraju iz 12. do 17. veka. U Gelatiju se nalazio i poznati Hahuli triptih, koji datira iz 8—12. veka. Ukraden je 1859. godine, a danas se nalazi u Gradskom muzeju umetnosti u Tbilisiju. Gelato je grobnica njenog osnivača i jednog od najvećih gruzijskih careva Davida IV. Blizu groba kralja Davida su vrata Gendže, koja je kao trofej uzeo kralj Dimitrije I u 1138.
Galerija
[uredi | uredi izvor]-
Bogorodičina crkva na jugozapadu, desno iza Crkva Svetog Đorđa
-
Grob kralja Davida IV
-
Portreti vladara na severnom zidu Bogorodične crkve, desno David Graditelj
-
crkva svetog Đorđa
-
crkva Svetog Nikole
-
zvonik
-
Saborna crkva Rođenja Presvete Bogorodice
-
Portal u katedrali
-
Freske u katedrali
-
Freske u katedrali
-
Unutrašnjost katedrale -
Mozaik u apsidi katedrale
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Chatzidakis, Nano. Byzantine Mosaics, Volume 7. Athens, Greece: Ekdotike Athenon, (1994). str. 22.