Glijalne ćelije
Glijalne ćelije ili ćelije glije su prateće ćelije nervnog tkiva koje ishranjuju, štite, pružaju potporu neuronima i oko njih obrazuju izolaciju, mijelinski omotač. Većina tih ćelija se zbog funkcije poredi sa ćelijama vezivnog tkiva i naziva potpornim ćelijama nervnog tkiva.
Razlikuju se od neurona po tome što:
- nemaju akson već imaju samo dendrite;
- nemaju kanale za prenos jona natrijuma, već samo za jone kalijuma;
- ne stvaraju akcione potencijale;
- zadržavaju sposobnost deobe tokom čitavog života.
Ćelije glije se međusobno razlikuju kako po tome u kome delu nervnog sistema se nalaze, da li u centralnom ili perifernom, tako i po embrionalnom poreklu.
Glijalne ćelije CNS-a
[uredi | uredi izvor]Potporne ćelije CNS-a nazivaju se zajednički neuroglija ili makroglija (nastale su od neuroektoderma tokom embrionskog razvića) i pripadaju im:
- makroglijske ćelije, u koje se ubrajaju:
- astrociti, posebno značajne za održavanje homeostaze
- taniciti
- oligodendrociti, obrazuju mijelinski omotač u CNS-u
- ependimske ćelije, oblažu nervnu cev sa unutrašnje strane
- mikroglijske ćelije, učestvuju u odbrani organizma
- specijalizovani oblici glije:
- ćelije horoidnog pleksusa,
- radijalne ćelije, fetalna vrsta astrocita
Embrionalno poreklo makroglije, ependimskih ćelija, ćelija horoidnog pleksusa je isto kao i neurona, razvija se od neuroektoderma, odnosno, neuroepitelskih ćelija zida nervne cevi. Mikroglija vodi poreklo od mezoderma, odnosno, monocita mada se, prema nekim autorima, njihovo poreklo smatra nedovoljno razjašnjenim.
Glijalne ćelije PNS-a
[uredi | uredi izvor]Glijske ćelije PNS su:
- Švanove ćelije, nazvane po nemačkom histologu Teodoru Švanu (Theodor Schwann,1810-1882.); kod najvećeg broja perifernih nerava oko aksona obrazuju mijelinski omotač;
- amficiti (satelitske ili kapsularne ćelije).
Potporne ćelije perifernog nervnog sistema poreklom su od nervne kreste.
Funkcije
[uredi | uredi izvor]Pored nesumnjive potporne uloge, glijalne ćelije ostvaruju mnoge druge funkcije:
- izgrađuju mijelinski omotač oko aksona u CNS-u oligodendrociti, a u PNS-u Švanove ćelije;
- astrociti učestvuju u procesima zarašćivanja posle ozlede mozga;
- astrociti održavaju homeostazu jona (posebno jona K+) i pH vrednosti vanćelijske tečnosti;
- astrociti sintetišu prekurzore nekih neurotransmitera, kao što je glutamin (prkursor hemijskog medijatora glutamat)
- mikroglija se smatra moždanim makrofagima jer se tokom bilo kakve upale ili ozlede pretvaraju u fagocite;
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Guyton, Arthur C.; Hall, John E. (1999). Medicinska fiziologija. Beograd: Savremena administracija. ISBN 978-86-387-0778-2.
- Davidović, Vukosava: Uporedna fiziologija, ZUNS, Beograd, 2003.
- Ćurčić, B: Razviće životinja, Naučna knjiga, Beograd, 1990.
- Mariček, Magdalena; Ćurčić, B; Radović, I: Specijalna zoologija, Naučna knjiga, Beograd, 1996.
- Milin J. i saradnici: Embriologija, Univerzitet u Novom Sadu, 1997.
- Pantić, V:Biologija ćelije, Univerzitet u Beogradu, Beograd, 1997.
- Pantić, V: Embriologija, Naučna knjiga, Beograd, 1989.
- Petrović, V. M, Radojčić, R, M: Uporedna fiziologija (drugi deo), ZUNS, Beograd, 1994.
- Popović S: Embriologija čoveka, Dečje novine, Beograd, 1990.
- Trpinac, D: Histologija, Kuća štampe, Beograd, 2001.
- Šerban, M, Nada: Pokretne i nepokretne ćelije - uvod u histologiju, Savremena administracija, Beograd, 1995.