Pređi na sadržaj

Glijalne ćelije

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Astrociti mogu da se identifikuju u kulturi zato što za razliku od glija, oni izražavaju glijalni fibrilarni kiselinski protein.
Glijalne ćelije u mozgu pacova obojene antitelima protiv GFAP.
Neoplazmične glijalne ćelije obojene antitelima protiv GFAP (smeđe). Moždana biopsija.

Glijalne ćelije ili ćelije glije su prateće ćelije nervnog tkiva koje ishranjuju, štite, pružaju potporu neuronima i oko njih obrazuju izolaciju, mijelinski omotač. Većina tih ćelija se zbog funkcije poredi sa ćelijama vezivnog tkiva i naziva potpornim ćelijama nervnog tkiva.

Razlikuju se od neurona po tome što:

  • nemaju akson već imaju samo dendrite;
  • nemaju kanale za prenos jona natrijuma, već samo za jone kalijuma;
  • ne stvaraju akcione potencijale;
  • zadržavaju sposobnost deobe tokom čitavog života.

Ćelije glije se međusobno razlikuju kako po tome u kome delu nervnog sistema se nalaze, da li u centralnom ili perifernom, tako i po embrionalnom poreklu.

Glijalne ćelije CNS-a

[uredi | uredi izvor]

Potporne ćelije CNS-a nazivaju se zajednički neuroglija ili makroglija (nastale su od neuroektoderma tokom embrionskog razvića) i pripadaju im:

Embrionalno poreklo makroglije, ependimskih ćelija, ćelija horoidnog pleksusa je isto kao i neurona, razvija se od neuroektoderma, odnosno, neuroepitelskih ćelija zida nervne cevi. Mikroglija vodi poreklo od mezoderma, odnosno, monocita mada se, prema nekim autorima, njihovo poreklo smatra nedovoljno razjašnjenim.

Glijalne ćelije PNS-a

[uredi | uredi izvor]

Glijske ćelije PNS su:

Potporne ćelije perifernog nervnog sistema poreklom su od nervne kreste.

Funkcije

[uredi | uredi izvor]

Pored nesumnjive potporne uloge, glijalne ćelije ostvaruju mnoge druge funkcije:

  • izgrađuju mijelinski omotač oko aksona u CNS-u oligodendrociti, a u PNS-u Švanove ćelije;
  • astrociti učestvuju u procesima zarašćivanja posle ozlede mozga;
  • astrociti održavaju homeostazu jona (posebno jona K+) i pH vrednosti vanćelijske tečnosti;
  • astrociti sintetišu prekurzore nekih neurotransmitera, kao što je glutamin (prkursor hemijskog medijatora glutamat)
  • mikroglija se smatra moždanim makrofagima jer se tokom bilo kakve upale ili ozlede pretvaraju u fagocite;

Literatura

[uredi | uredi izvor]
  • Guyton, Arthur C.; Hall, John E. (1999). Medicinska fiziologija. Beograd: Savremena administracija. ISBN 978-86-387-0778-2. 
  • Davidović, Vukosava: Uporedna fiziologija, ZUNS, Beograd, 2003.
  • Ćurčić, B: Razviće životinja, Naučna knjiga, Beograd, 1990.
  • Mariček, Magdalena; Ćurčić, B; Radović, I: Specijalna zoologija, Naučna knjiga, Beograd, 1996.
  • Milin J. i saradnici: Embriologija, Univerzitet u Novom Sadu, 1997.
  • Pantić, V:Biologija ćelije, Univerzitet u Beogradu, Beograd, 1997.
  • Pantić, V: Embriologija, Naučna knjiga, Beograd, 1989.
  • Petrović, V. M, Radojčić, R, M: Uporedna fiziologija (drugi deo), ZUNS, Beograd, 1994.
  • Popović S: Embriologija čoveka, Dečje novine, Beograd, 1990.
  • Trpinac, D: Histologija, Kuća štampe, Beograd, 2001.
  • Šerban, M, Nada: Pokretne i nepokretne ćelije - uvod u histologiju, Savremena administracija, Beograd, 1995.

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]