Grinfeldova indijska odbrana
- Ovaj članak koristi algebarsku šahovsku notaciju kako bi se opisali šahovski potezi.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Potezi | 1.d4 Sf6 2.c4 g6 3.Sc3 d5 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| EHO | D70–D99 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Nazvano po | Ernest Grinfeld | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Glavno | Kraljeva indijska odbrana | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Grinfeldova odbrana (ECO kod D70-D99) je šahovsko otvaranje koje karakterišu potezi:
Crni nudi bijelom mogućnost c:d5, kada poslije S:d5 bijeli dobija priliku da izbaci crnog skakača sa e4, što dovodi do impozantnog dvoboja središnjeg pješaka za bijeloga. Ako bijeli ne uzme d5-pješaka, crni će možda igrati d:c4, kada bijeli odgovori sa e4 i opet dovede do iste strukture pešaka. U klasičnoj teoriji otvaranja ovaj impozantni centralni pješak se držao da bi bijelom dao veliku prednost, ali hipermoderna škola, koja je došla do izražaja 1920-ih, smatrala je da veliki pješački centar može biti obaveza, a ne prednost. Grinfeld je, dakle, ključni hipermoderno otvaranje, pokazujući otprilike kako veliki centar zalagaonice može biti snažan ovan ili meta za napad.
Istorija
[uredi | uredi izvor]Prva instanca ovog otvaranja je u igri iz 1855. godine Moheschunder Bannerjee, indijskog igrača koji je prešao iz indijskih šahovskih pravila, igrajući kao crni protiv Džona Cochranea u Kalkuti, u maju 1855:
- 1.d4 Sf6 2.c4 g6 3. Sc3 d5 4.e3 Lg7 5. Sf3 0-0 6.c:d5 S:d5 7. Le2 S:c3 8.b:c3 c5 9.0-0 c:d4 10.c:d4 Sc6 11. Lb2 Lg4 12. Tc1 Tc8 13. La3 Da5 14. Db3 Tfe8 15. Tc5 Fb6 16. Tb5 Fd8 17. Dg5 L:e2 18. S:f7 Sa5
i bijeli matira u tri poteza (19. Sh6 + dvostruki šah Dh8 20. Dg8 + Thg8 21. Sf7 # ).[1][2] Cochrane je objavio knjigu o svojim igrama s Moheshchunderom i drugim Indijcima 1864. godine.
Popularnost je stekao nakon što ju je Ernst Grinfeld uveo u međunarodnu igru na Beču 1922. godine, gdje je u svojoj prvoj igri sa odbranom savladao budućeg svejtskog prvaka Aleksandra Aljehina.[3] Grinfeld je obično koristio vrlo klasičan stil. Odbranu su kasnije prihvatili brojni istaknuti igrači, među kojima su Vasilij Smislov, Viktor Korčnoj, Leonid Stein i Bobi Fišer. Gari Kasparov često je koristio odbranu, uključujući i u svojim mečevima za Svetsko prvenstvo protiv Anatolija Karpova 1986, 1987. i 1990. i Vladimira Kramnika 2000. godine. Trenutno aktivni istaknuti igrači koji igraju ovo otvaranje uključuju Loek van Veli, Peter Svidler, Peter Leko, Visvanatan Anand, Luke McShane i Gata Kamski.[4] Anand ga je dva puta igrao na Svetskom prvenstvu u šahu 2010. Na Svjetskom prvenstvu u šahu 2012. protiv Borisa Gelfanda, svaki igrač je Grunfeld koristio jednom, a obe igre su završile nerešeno. Anand se suočio sa Grinfeldom protiv Magnusa Karlsena tokom prve igre Svjetskog prvenstva u šahu 2014. i izvukao je neriješeno u top protiv dame završnici.
Igra vijeka između Donalda Birnea i 13-godišnjeg Bobija Fišera 17. oktobra 1956. Bila je ovog otvaranja, iako je u Grinfeld stigla transpozicijom poteza (koristeći 1. Sf3 Sf6 2.c4 g6 3. Sc3 Lg7 4.d4 0-0 5. Lf4 d5).
Varijanta razmjene: 4.c:d5 S:d5 5.e4
[uredi | uredi izvor]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 |              | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Glavna linija Grinfelda, varijanta razmjene ( ECO kodovi D85 – D89), definisana je nastavkom 4. c:d5 S:d5 5. e4. Sada bijeli ima impozantni centar - i glavni nastavak 5. S:c3 6. b:c3 jača ga još dalje. Crni generalno napada središte bijeloga sa c5 i Lg7, često praćeni potezima kao što su Da5, c:d4, Lg4 i Sc6. Bijeli često koristi svoj veliki centar da bi izveo napad na crnog kralja. Jedna subvarijanta koju Karpov često igra, uključujući četiri igre svog meča za svjetsko prvenstvo 1987. godine protiv Kasparova u Sevilji, Španija, je Seviljska varijanta, poslije 6. Lg7 7. Lc4 c5 8. Se2 Sc6 9. Le3 0-0 10. 0-0 Sg4 11.f3 Sa5 12. L:f7 +, dugo je smatrano lošim potezom od teorije, jer se vjerovalo da je bjelopoljna slabost dala crnom više nego dovoljnu kompenzaciju pješaka. Bijeli može da razvija svoje figure na različite načine u varijanti razmjene. Decenijama je teorija držala da je ispravna metoda razvoja bila kod Lc4 i Se2, često praćenih 0-0 i f4-f5, što je igralo za centralni proboj ili napad kraljeve strane. Generalno se mislilo da je rani Sf3 slab u varijanti razmjene, jer je crnom dozvoljavao preveliki pritisak na centar Lg4. Krajem 1970-ih, međutim, Karpov, Kasparov i drugi su pronašli različite metode za igranje varijanti razmjene sa bijelim, često uključujući rani Tb1 da bi se uklonio top sa osetljive dijagonale a1-h8, kao i pokušali da spreče razvoj damine strane crnog. Drugi, relativno nedavno razvijeni sistem uključuje brzo igranje Le3, Dd2 i Tc1 ili Td1 da bi učvrstili centar bijelog, uklonili bijelog topa iz dijagonale i eventualno omogućili rani d5 guranje od strane bijelog.
Ruski sistem: 4. Sf3 Lg7 5. Db3
[uredi | uredi izvor]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Dovodeći veći pritisak da izvrši pritisak na centralno mjesto crnoga na d5, bijeli praktično primenjuje d:c4, dobivajući na taj način centralnu prevlast; međutim, zauzvrat, njegova dama će često biti izložena dok se crnova kraljična igra odvija u srednjem igralištu. Nakon 5. d:c4 6. D:c4 0-0 7. e4, crni ima nekoliko osnovnih opcija:
Mađarska varijanta: 7. a6
[uredi | uredi izvor]Mađarsku varijantu, 7. a6, zagovarao je Peter Leko.
Varijanta Smislova: 7. Lg4 8. Le3 Sfd7
[uredi | uredi izvor]7. Lg4 8. Le3 Sfd7 bila je aktuelna linija od 1950-ih do sredine 1970-ih.
Prinsova varijanta: 7. Sa6
[uredi | uredi izvor]7. Ideja Sa6 (Lodevijk Prins), koju je Kasparov favorizirao u nekoliko svojih mečeva za Svetsko prvenstvo protiv Karpova.[5]
7. Sc6
[uredi | uredi izvor]Ovo se preporučuje kao glavna linija u nekoliko novijih Grinfeldovih tekstova.
Ostale linije
[uredi | uredi izvor]7. c6, 7. b6
Tamijanova varijanta sa 4. Sf3 Lg7 5. Lg5
[uredi | uredi izvor]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
U ovoj liniji favorizovana od Jasera Seiravana, nakon skoro univerzalnog 5. Se4, bijeli igra 6. Bh4 ili 6.c:d5, a crni se tada odlučio za 6. S:c3 7.b:c3 D:d5 ili 6. S:g5 7. Shg5 e6. U poslednjem slučaju, 7. c6 je nekada proban. 6 S:d5 ? uzimanjem pješaka gubi figuru poslije 6. S:g5 7. S:g5 e6. Poslije 6. c:d5 S:g5 7. S:g5 e6, bijeli ima 8. Dd2 e:d5 9. De3 +, sa šansama za napad (mada interpolacija 8. h6 9. Sf3 e:d5 je značajna alternativa), ili uobičajenija 8. Sf3 e:d5 nakon koje igra uglavnom prelazi u odbijeni damin gambit, varijanta razmjene, sa manjim napadima na daminoj strani (b2 – b4 – b5:c6), jer crni cilja na svoju tradicionalnu kraljevu igru sa f7 –f5 - f4 i, u ovom slučaju, g6–g5.
Linija sa 4. Lf4 i Grinfeldov gambit
[uredi | uredi izvor]| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Za igrače koji ne žele da preuzmu složenost varijante razmjene, potez 4. Lf4 se uglavnom smatra sigurnijim nastavkom za bijelog.[6] Bijeli se opredjeljuje za inicijativu na daminoj strani sa manjim pješačkim centrom. U glavnoj liniji (D82) igra se nastavlja sa 4. Lg7 5.e3 c5 6.d:c5 Da5, a izbori bijelog na njegovom sedmom potezu su c:d5, Db3, Da4 ili Tc1. Uprkos svojoj reputaciji, u statističkim bazama podataka ova varijanta pokazuje samo nešto veći procenat pobeda i remija bijelih, za razliku od varijante razmjene.[7][8] Varijanta se danas ne susreće često u profesionalnoj igri, a njena upotreba znatno je opala od svog vrhunca 1930-ih.
U ovoj varijanti, igra se takođe može nastaviti 4. Lf4 Lg7 5.e3 0-0, koji je poznat kao Grinfeldov gambit (ECO šifra D83). Bijeli može prihvatiti gambit igrajući 6. c:d5 Shd5 7. S:d5 D:d5 8. L:c7 ili ga odbije sa 6. Db3 ili 6. Rc1, na koji crni odgovara sa 6. c5.
Neo-Grinfeldova odbrana
[uredi | uredi izvor]Sistemi u kojima bijeli odlaže razvoj daminog skakača do c3 poznati su pod nazivom Neo-Grinfeldova odbrana ( ECO šifra D70 – D79); tipični potezi su 1.d4 Sf6 2.g3 g6 3.c4 d5 ili, češće, 1. d4 Sf6 2. c4 g6 3. g3 d5 (poslednji je poznat kao Kemeri varijanta, prikazana na dijagramu).
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Ostale varijante
[uredi | uredi izvor]Pored navedenog, među popularnijim nastavcima su:
- 4. Lg5 (Taimanova varijanta) ECO D80
- 4. Db3 (ubrzani ruski sistem) ECO D81
- 4. Sf3 Lg7 5. Da4 + (varijanta Flohra) ECO D90
- 4. Sf3 Lg7 5.e3 (tihi sistem ili spor sistem) ECO D94
- 4. c:d5 S:d5 5. Sa4 (Nadanska varijanta) ECO D85
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Edward Winter, Kings, Commoners and Knaves: Further Chess Explorations, Russell Enterprises, Inc., 1999, p. 141.
- ^ „John Cochrane vs. Bonnerjee Mohishunder (1855)”. www.chessgames.com. Arhivirano iz originala 21. 2. 2018. g. Pristupljeno 9. 5. 2018.
- ^ William Hartston, The Grünfeld Defence, Chess Digest, 1971, p. 125.
- ^ „Chessgames.com – Searchable database”. Arhivirano iz originala 9. 11. 2007. g. Pristupljeno 30. 4. 2007.
- ^ „CHESS » 24 Jul 1999 » The Spectator Archive”. spectator.co.uk. Arhivirano iz originala 15. 05. 2015. g. Pristupljeno 9. 5. 2018.
- ^ De Firmian, Nick (1999). Modern Chess Openings: MCO-14. Random House Puzzles & Games. ISBN 978-0-8129-3084-9.
- ^ „Chessgames – Exchange variation”. Arhivirano iz originala 4. 4. 2007. g. Pristupljeno 30. 4. 2007.
- ^ „Chessgames – 4.Bf4”. Arhivirano iz originala 10. 3. 2007. g. Pristupljeno 30. 4. 2007.
iteratura
[uredi | uredi izvor]- Andras Adorjan ; Jeno Dori, pobedio sa Grunfeldom (Macmillan, 1987)
- Aleksej Suetin, kompletan Grunfeld (Batsford, 1991)
- Anatolij Karpov, pobedi Grunfelda (Batsford, 1992)
- Jonathan Rovson, Razumevanje Grunfelda (Gambit, 1998)
- Jacob Aagaard, Starting: The Grunfeld (Svaman šah, 2000)
- Najdžel Dejvis, odbrana Grunfelda (Everiman Chess, 2002)
- Bogdan Lalić, Grunfeld za napadačkog igrača (Batsford, 2002)
- Michael Hhodarkovski, The Grunfeld Defense Revealed (Batsford, 2003)
- Dearing, Ward, ur. (2005). Challenging the Grunfeld. Quality Chess. ISBN 978-91-975243-4-6.
- Konstantin Sakaev, Vodič stručnjaka za 7. Bc4 Gruenfeld (Šahovske zvezde, 2006)
- Ielena Dembo, igraj Grunfeld (šah za male ljude, 2007)
- Komarov, Dmitry; Djuric, Stefan; Pantaleoni, Claudio (2009). Chess Opening Essentials, Vol. 3: Indian Defences. New In Chess. ISBN 978-90-5691-270-3.
- Delchev, Aleksander; Agrest, Evgenij (2011). The Safest Grünfeld. Chess Stars. ISBN 978-954-8782-81-4.
Spoljašnje veze
[uredi | uredi izvor]| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
