Danijele Kaluri

Danijele Kaluri
Danijele Kaluri na festivalu stripa i igara u Luki 2009.
Datum rođenja	(1971-01-26)26. januar 1971.
Mesto rođenja	Livorno, Italija

Danijele Kaluri (Daniele Caluri ili Kaluri; Livorno, 26. januar 1971) je italijanski stripar, ilustrator i karikaturista.

Poznat je po radu za list Il Vernakolijere (Il Vernacoliere), satirični mesečnik iz Livorna koji se distribuira u centralnoj i severnoj Italiji, sa kojim je sarađivao od 1985. do 2011. i za koji je stvorio svoje najpoznatije likove. Takođe radi za kuću Serđo Boneli editore, između ostalog i na seriji Marti Misterija.

Biografija

Počeo je da radi za list Il Vernakolijere nakon što im je poslao karikature koje je nacrtao još u školskoj klupi. Došavši u novine, zamenio je kao ilustrator naslovnica Maksa Gređa (Max Greggio), koji je postao autor uspešne televizijske emisije.

Kaluri je diplomirao na Akademiji likovnih umetnosti u Firenci 1996. godine. Kasnije je radio za Serđo Boneli editore na nekim od knjiga Martija Misterije (La tredicesima fatica, br. 281 iz oktobra 2005, i Il codice Caravaggio, br. 291 iz juna 2007) u saradnji sa Martijevim tvorcem, scenaristom Alfredom Kastelijem, koga je upoznao na festivalu Luka Komiks 1999. godine. Pored zvaničnih priča serije, Kaluri je nacrtao i tri komične brošure Martija Misterije, objavljene prigodno za Rimini Komiks, događaj Univerziteta u Padovi i Italia Wave 2007.

Prvu knjigu stripova objavio je 1999. sabravši priče o svom liku Kuvani Pasulj (Fava di Lesso), objavljenih u Il Vernakolijereu od 1993. do 1998. godine. Kuvani Pasulj, američki Indijanac, stereotipno napravljen na osnovu žanra vesterna, sa čestim izletima u prostaštvo i razuzdanost, doživeo je veliki uspeh među čitaocima novina. Upravo zbog uspeha ovog lika došlo je do saradnje sa Serđo Boneli Editore, iako se sam Serđo Boneli uvek protivio parodijama na vestern stripove (kao što su „Ombre Rosse“ Enca Skartona i „Fax palle in canna“ Leomaksa, manje ili više objavljeni u istom periodu), no nije bio previše upoznat sa ovim stripom toskanskog umetnika Kalurija.

Ostavljajući po strani lik razdražljivog Indijanca, Kaluri je pokrenuo novi mesečni strip, „Luana la bebisìtter“, o avanturama seksi dadilje Luane, prsate koliko i priglupe, i dečaka Maikola, bogatog, ružnog i zlobnog. Objavljivan od 1999. do 2004. strip je postigao još veći uspeh, tako da je doveo do izdavanja tri zbirke (Luana La Bebisìtter Atto I, Luana La Bebisìtter Atto II i Luana La Bebisìtter Gran Finale) a zatim i do povratka ovog lika 2006. i sledeće godine.

Istovremeno sa Luanom, Kaluri se vratio karikaturi sa Nedom (Nedo), likom nemim, ali sa stalnom erekcijom i nepogrešivim pokretima. Po scenarijima Emilijana Paganija crta 2003. komičnu rubriku "Vremenski izveštaj" (Bollettino Meteo), u kojem Pukovnik Starita, gnevni meteorolog, zaključuje vremensku prognozu tragedijom.

Poslednji rad objavljen u Vernakolijereu je Don Zauker, sveštenik — isterivač đavola, van uobičajenih klišea: besraman i razvratan, nabildovan i istetoviran, ni blizu tradicionalne pozicije Rimokatoličke crkve. Ime Don Zauker potiče od lika iz serije Daitarn 3, glave izdajničkih Meganoida, da bi se odmah naglasio karakter lika: arogantan, grub, neznalica, naduvenko, lažov, ovaploćenje svih ljudskih poroka (kako kaže Emilijano Pagani). Fizičke karakteristike, osim toga, podsećaju na Klinta Istvuda i druge "teške ljude" iz filmova Holivuda.

Don Zauker, takođe po scenarijima Emilijana Paganija, zbir je svih jetkih satira i antikatolicizma (raspoloženja duboko ukorenjenog kod Kalurija, a on to i ne krije), što je učinilo strip omiljenim kod čitalaca Il Vernakolijerea. Prva zbirka objavljenih priča Don Zaukera (i jedne neobjavljene) predstavljena je tokom  festivala Luka Komiks 2006. godine. Tokom tradicionalnog festivala organizovanog u Livornu, matični list i oba autora napravili su predstavu u saradnji sa pozorišnom trupom I Likaoni (I Licaoni), "Don Zauker Talk Show", ponovljenu tokom festivala Luka Komiks 2006.

Kaluri je bio predsednik žirija Prve nagrade za satiru grada Karara - 2005 i nastupio je kao predavač na kursevima Škole stripa u Pizi.

Pored delatnosti na stripu, od 1993. do 2000. svirao je kao klavijaturista u muzičkoj grupi "Prijatelji Zenigate" ("Gli Amici di Zenigata"), sa kojom je objavio kompakt disk sa komičnim verzijama muzike iz crtanih televizijskih serija (Il banjo di Haran) i držao koncerte po celoj Italiji.

Osvojio je nagradu festivala Luka Komiks 2006 - Gran Gviniđi, kao najbolji crtač i nagradu Fumo di ćina kao "Najbolji potpuno humoristički autor".

Sa serijom Don Zauker, isterivač đavola osvojio je zajedno sa Emilijanom Paganijem 2007. godine Nagradu Mikeluci za "Najbolji crtež humorističke serije" i "Najbolju humorističku seriju".

Festival Luka Komiks posvetio je Kaluriju 2007. samostalnu izložbu.

Stripsku adaptaciju romana Mihail Strogov Žila Verna crta 2007, po scenariju Frederika Bremoa, za izdavače Adonis/Glena.

Od februara 2008. drži, zajedno sa Emilijanom Paganijem, satiričnu rubriku "Domus Bokassa" na stranicama mesečnika Il mukjo (Il mucchio).

Od septembra 2008. profesor je crtanja i istorije umetnosti u Naučnoj gimnaziji "F. Enrikez" u Livornu.

U decembru 2011. bio je gost Salerno Komikona povodom objavljivanja Nirvane.

Le storie

• Paola Barbato (testi), Daniele Caluri (disegni), La gabbia, in Le storie n. 20, Sergio Bonelli Editore, maggio 2014.

Spoljašnje veze

• Zvanični sajt autora
• Zvanični sajt serije Don Zauker