Dan ujedinjenja
Dan ujedinjenja je bio državni praznik u Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca, odnosno Kraljevini Jugoslaviji i proslavljao se 1. decembra.
Praznik je ustanovljen u čast 1. decembra 1918. godine, kada je delegacija Narodnog vijeća iz Zagreba stigla u Krsmanovićevu palatu u Beogradu, koja je tada služila kao privremeni dvor regenta i naslednika prestola Aleksandra Karađorđevića, pošto je Stari dvor bio oštećen u toku Prvog svetskog rata. U ime delegacije, dr Ante Pavelić Stariji je pročitao Adresu Narodnog vijeća, iz koje se tražilo ujedinjenje međunarodno nepriznate Države Slovenaca, Hrvata i Srba sa Kraljevinom Srbijom i Crnom Gorom, koja se ranije prisajedinila Srbiji. Regent Aleksandar je potom izjavio da prihvata Adresu i da u ime svog oca kralja Petra I, proglašava ujedinjenje.[1]
Dan ujedinjenja je kao državni praznik ustanovljen odlukom Ministarskog saveta Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca 18. novembra 1919. godine, a saopštenje o tome je štampano u Službenim novinama 1. decembra 1919. godine.[2]
Na Dan ujedinjenja, bilo je predviđeno da ne rade trgovačke i zanatlijske radnje.[3]
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Krkljuš, Ljubomirka (2015). Pravna istorija srpskog naroda. Beograd: Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu. str. 295. ISBN 978-86-7630-557-5.
- ^ „Odluka o proslavi Dana ujedinjenja”. Službene novine Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca. 152: 1. 1. decembar 1919. Arhivirano iz originala 25. 01. 2021. g. Pristupljeno 01. 01. 2022.
- ^ „Uredba o otvaranju i zatvaranju trgovačkih i zanatlijskih radnji”. Politika. 7590: 6. 20. jun 1929.