Devol
Devol (grč. Δεάβολις, lat. Deabolis, Diabolis) je nekadašnja tvrđava i episkopsko sedište u južnoj Makedoniji (južno od Ohrida, nedaleko od Kostura) na putnom pravcu Via Egnatia, čija tačna lokacija danas nije utvrđena[a], a javlja se u srednjovekovnim izvorima.
Teofilakt Ohridski, koji je živeo u XII veku, pominje Devol kao sedište Klimenta Ohridskog i obrazovno središte, ali u drugim izvorima nema potvrde ove vesti[1].
Prvi put se pominje u izvorima 1018. godine, kada je Vasilije II (976—1025) uništio Samuilovo carstvo i zauzeo Devol. Iduće godine, se grad pominje, u Vasilijevoj povelji kojom se potvrđuje samostalnost slovenske Ohridske arhiepiskopije, kao utvrđenje podređeno Kosturskom episkopu, a kasnije se pominje kao druga po rangu episkopija na tlu ondašnje Bugarske. Tokom slovenske pobune koja je izbila u Pomoravlju 1072. godine, ustanici predvođeni vojvodom Petrilom su u svom pohodu ka jugu zauzeli Devol[1], pre napada na Kostur, kod koga su poraženi, što je dovelo do sloma ustanka.
Grad je bio značajno mesto tokom Normanske invazije na Balkan, koju je odbio Aleksije I Komnin (1081—1118)[1]. On je 1108. godine primorao Boemunda (1088—1111) da u Devolu potpiše mirovni sporazum kojim priznaje vizantijskog cara, kao svog suverena.
Položaj, strateški značajnog utvrđenja, Devol je zadržao i tokom XIII i XIV veka[1].
Napomena
[uredi | uredi izvor]- ^ Grad se verovatno nalazio negde u blizini reke Devol, u istoimenoj oblasti, na jugoistoku današnje Albanije.
Vidi još
[uredi | uredi izvor]- Mihajlo Devolski, episkop devolski i istoričar
Reference
[uredi | uredi izvor]Literatura
[uredi | uredi izvor]- Kazhdan, Alexander P., ur. (1991). The Oxford dictionary of Byzantium. New York [u.a.]: Oxford Univ. Press. ISBN 978-0-19-504652-6.
Kazhdan, Alexander P., ur. (1991). The Oxford dictionary of Byzantium. New York [u.a.]: Oxford Univ. Press. ISBN 978-0-19-504652-6.