Dejan Dejanović
| Dejan Dejanović | |
|---|---|
 Prota Dejan, 2015. godine | |
| Osnovni podaci | |
| Pomesna crkva | Srpska pravoslavna crkva |
| Arhiepiskopija | Beogradsko-karlovačka |
| Čin | protojerej-stavrofor |
| Sedište | Beograd |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1930. |
| Mesto rođenja | Bosanski Petrovac, Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | 31. januar 2016. (85/86 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Srbija |
Dejan Dejanović (Bosanski Petrovac, 1930 — Beograd, 31. januar 2016) bio je pravoslavni sveštenik, u činu protojereja-stavrofora i starešina crkve Svetog mučenika Trifuna na Topčiderskom groblju u Beogradu.[1]
Život
[uredi | uredi izvor]Rođen je 1930. godine u Bosanskom Petrovcu, u srpskoj porodici trgovca Dušana i Dare Dejanović. Njegovo detinjstvo je prekinuto okupacijom Bosne i Hercegovine od strane ustaša. Ostavši bez kuće i kućišta, tražeći spas u Beogradu i Nedićevoj Srbiji, Dejanovići su bili u onoj „najsrećnijoj” trećini srpskog naroda u ustaškoj NDH koja je izbegla smrt ili unijaćenje.
Među hiljadama onih koji su nevino stradali tokom Oslobođenja Beograda, bio je i Dejanov otac, trgovac, izbeglica iz Bosanskog Petrovca Dušan Dejanović. Ostavši bez supruga, Dara je sama odgajala ćerku Velinku i sina Dejana u sirotinjskom dvorištu u Cvijićevoj ulici.
Pedesetih godina prošlog veka Dejan je, uprkos činjenici da je označen kao sin narodnog neprijatelja, bio pojac u ruskoj crkvi Svete Trojice na Tašmajdanu, da bi nakon velike mature u Trećoj beogradskoj gimanziji, upisao Bogoslovski fakultet. Kao student pevao je u crkvenom horu, gde je upoznao Doroteju Čupić, koju je, nakon završetka bogoslovskih studija i oženio.
Po rukopoloženju od strane Episkopa pakračkog Emilijana, 1956. godine, otac Dejan je služio među preostalim Srbima u Kapelni, Dobroviću i drugim opustošenim slavonskim parohijama. Blagoslovom episkopa banjalučkog Andreja službuje kao paroh, a potom kao arhijerejski namesnik u Mrkonjić Gradu. Tu provodi dvadeset godina, a onda se, zbog školovanja dece, premešta u hram Svete Trojice u Beogradu. Ubrzo zatim, 1. jula 1988. godine otac Dejan postaje starešina hrama Svetog Trifuna na Topčiderskom groblju.
Prota je, pored zapovednih, služio i sve druge veće praznike, pomene na ruske i grčke svetitelje, a članovi pravoslavnog bratstva „Kampsada”, nazvanog po rodnom mestu sv. Trifuna u Frigiji, ispunjavali su crkvu prilikom svakog bogosluženja. Hram je uskoro postao pretesan, a neumorni revnitelj, prota Dejan služio je Liturgije, bdenija i akatiste, organizovao mnoga poklonička putovanja, predavanja, pozivao u goste ugledne duhovnike i pravoslavne mislioce.
Sa suprugom Dorotejom, imao je troje dece, dva sina i ćerku. Ćerka je rano preminula, a početkom devedesetih godina prošlog veka umire i supruga Doroteja. Poslednje decenije života proveo je sa sinovima Dušanom i Pavlom, unucima i praunucima. Prota Dejan Dejanović je 2015. godine obeležio 59 godina rada, sa preko dve hiljade duhovnih čeda. Preminuo je u nedelju, 31. januara 2016. godine, posle kraće i teške bolesti, nakon što je primio Sveto pričešće.[2]
Duhovni razgovori
[uredi | uredi izvor]Prota Dejan će ostati poznat po znamenitoj tribini „Duhovni razgovori”. Ova tribina je održana čak 343 puta, a na njoj je gostovalo, između ostalih, i šesnaest vladika.
Spoljašnje veze
[uredi | uredi izvor]- Naš prota Dejan Dejanović
- Duhovnici, prota Dejan Dejanović (Youtube)
- Zaupokojena liturgija protojereju Dejanu Dejanoviću (Youtube)
Izvori
[uredi | uredi izvor]- ^ Vječnaja pamjat protojerej stavrofor Dejan Dejanović, dverisrpske.com, pristupljeno 22.2.2016.
- ^ „Prestavio se u Gospodu protojerej stavrofor Dejan Dejanović, zvaničan sajt SPC, pristupljeno 23.2.2016.”. Arhivirano iz originala 08. 02. 2016. g. Pristupljeno 22. 02. 2016.
