Dejan Savić (dirigent)

Dejan Savić
Dejan Savić
	Dejan Savić
Datum rođenja	1957.
Mesto rođenja	Beograd, FNR Jugoslavija

Dejan Savić (Beograd, 1957) srpski je umetnik. Diplomirao je dirigovanje na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu, a zvanje magistra dirigovanja stekao je na Akademiji umetnosti u Novom Sadu.^[1]

Biografija[uredi | uredi izvor]

Od 1989. do 1992. bio je umetnički direktor Niškog simfonijskog orkestra, a od 1993. do 1995. godine umetnički rukovodilac Kamernog ansambla „PRO MUSICA“, najstarijeg u Jugoslaviji. Glavni je dirigent Beogradske opere i baleta od 1993. godine, a direktor Opere i baleta od 2001 – 2004. godine, a kasnije i Upravnik Narodnog pozorišta u Beogradu (2005-2007), kao prvi i do sada jedini muzički umetnik na tom položaju u preko 145 godina dugoj istoriji ove ustanove.^[2]Godine 2007. vratio se na mesto direktora opere gde je od 2010. šef dirigent.^[1]
U isto vreme je muzički rukovodilac Kamernog orkestra PRO CLASSICA, kao i renomiranog Mešovitog hora Braća Baruh, osnovanog 1879. godine.

Gostovanja[uredi | uredi izvor]

Dejan Savić je dirigovao u brojnim evropskim operskim kućama, renomiranim simfonijskim orkestrima i filharmonijama. Delovao je kao stalni gost-dirigent Simfonijskog orkestra Grčkog radija (ERT) i jedini je srpski dirigent koji je nastupio u najvećoj atinskoj dvorani Megaron muzikis. Izdvajaju se uspešna gostovanja:

1995. godina. Dirigovao je pet predstava Verdijeve opere Trubadur u D.G.O.S. Operi u Dablinu, Irska.
1996. godina. Dva koncerta u Italiji, na letnjim festivalima u Sv. Margeriti Ligure i Ređo Emiliji, dirigujući Državnom filharmonijom iz Rusea, Bugarska.
1997. godina. Grčka nacionalna opera u Atini, gde je izveo premijeru i 4 reprize Rosinijevog Seviljskog berberina.
1998. godina. Gostovanje sa Simfonijskim orkestrom Kraljevske opere iz Osla, kojim je ova kuća zatvorila sezonu 1997/98.Jula iste godine, Simfonijski orkestar Narodnog pozorišta iz Beograda pod njegovom upravom, prvi put je nastupio na renomiranom Međunarodnom festivalu u Patrasu, Grčka, gde je ostvario odličan koncert uz učešće soprana Vasilisa Papantoniu.
1999. godina. Sa horom i simfonijskim orkestrom RTS, kao i sa Beogradskom filharmonijom, gostovao je na grčkim festivalima "Prespes" i "Olimpija".
2000. godina. Sa Horom i Simfonijskim orkestrom RTS, sa solistima iz bivših jugoslovenskih republika izvodi Malu svečanu misu Đoakina Rosinija u Solunu, Grčka. Ovaj koncert je bio deo šire manifestacije pod nazivom Kultura i Balkan, pod patronatom Pakta za stabilnost i Ministarstva inostranih poslova Grčke. Kao gost Nacionalne rajnske opere iz Strazbura, Francuska, dirigovao operu Hansel i Gretel nemačkog kompozitora Engelberta Humperdinka (Delfin Galu), otvarajući sezonu ove priznate operske kuće sa velikim uspehom, izvodeći deset predstava u Miluzu, Kolmaru, Strazburu i Bezansonu.
2001. godina. Sa Simfonijskim orkestrom Narodnog Pozorišta iz Beograda nastupio na prestižnom Međunarodnom letnjem festivalu u Atini, Grčka, sa sopranom Elenom Kelesidi, zatim je otvorio sezonu Rumunskog nacionalnog radija koncertom i snimanjem sa pijanistkinjom Danom Boršan i Kamernim orkestrom nacionalnog radija u Bukureštu, da bi u novembru nastupio po drugi put sa Državnim simfonijskim orkestrom grada Soluna u novoj dvorani Megaron Muzikis. Kraj godine obeležio je izvanrednim predstavama Rosinijevog Seviljskog berberina u Kamernoj operi u Solunu, Grčka, sa orkestrom Beogradske opere i međunarodnom ekipom najistaknutijih solista (Černov, Fauler, Nađi), kao i retko uspešnim gostovanjem Beogradske opere na Kipru, sa Pučinijevom operom Madam Baterflaj.
2002. godina. Beogradske opera je po prvi put gostovala na Krfu, Grčka, izvodeći Pučinijevu Tosku, Rosinijevu Pepeljugu i, pod upravom Dejana Savića, operski Gala koncert. Na jubilarnim 30. Majskim operskim večerima u Skoplju, Makedonija, za najbolju predstavu je proglašen Verdijev Rigoleto, pod muzičkim rukovodstvom ovog umetnika. Pod dirigentskom palicom Dejana Savića u Solunskoj operi izvedena su sa uspehom dva naslova - Betovenov Fidelio (Študer, Bejker, Kapelman) i Pučinijeva Toska (Miričoju, Romano, Baričeli). Krajem iste godine, na čelu izvanredne međunarodne izvođačke ekipe, u Nacionalnoj operi Francuske iz Strazbura, diriguje deset predstava Evgenija Onjegina, najpopularnije opere Čajkovskog (Badikovska, Boškova, Dunaev, Petrov, Kuznjecov).
2003. godina. Sa dve predstave je otvorio tradicionalni festival “Opera na trgu” u Sofiji, Bugarska, izvodeći sa ansamblima Nacionalne opere iz Sofije Rosinijevog Seviljskog berberina. Iste godine u decembru, sa Italijanskim internacionalnim orkestrom i horom pozorišta Ventidio Baso iz Askoli Pićena u centralnoj Italiji, požnjeo je uspehe dvama izvođenjima Verdijeve Travijate.
2004. godina. Pod palicom Dejana Savića Beogradska opera je pozvana da svojim predstavama Verdijevog Rigoleta uveliča otvaranje i rekonstrukciju pozorišta na grčkom ostrvu Kefaloniji, uz učešće najeminentnijih solista Narodnog pozorišta. Novo gostovanje u Operi Norsk u Oslu , sa vodećim tamošnjim solistima, horom i orkestrom na festivalu u Hamaru.
2005. godina. Dirigovao je četiri predstave Pučinijeve Madam Baterflaj u Ozimu, Rekanatiju i Askoli Pićenu.
2006. godina. U nacionalnom teatru „Pergolezi“ u gradu Jeziju u centralnoj Italiji dirigovao Božićni koncert sa delima Čajkovskog i Đandomenika, uz učešće solista (Speranca, Smit), polifonog hora „David Brunori“ i Filharmonijskog orkestra regije Marke.
2007. godina. U gradu Potenci i pozorištu „Frančesko Stabile“, dirigovao je dve predstave Verdijevog Rigoleta (Brigante, Kašari, Altomare) uz učešće Gradskog hora iz Bitonta i Filharmonije „Đuzepe Verdi“ iz Salerna. U junu iste godine, u okviru svog bečkog debija, tri puta je sa velikim uspehom izveo Verdijevu Travijatu (Briban, Ramos, Černoh, Montazeri, Larson, Marof) u prestižnoj Folksoperi u Beču.
2008. godina. Sa solistkinjom rumunskim sopranom Roksanom Briban, srpski dirigent je debitovao sa velikim uspehom u Nacionalnoj operi u Bukureštu, Rumunija, izvodeći Pučinijevu Madam Baterflaj. Odmah nakon ovoga, tokom gostovanja Opere Narodnog pozorišta u Italiji, dirigovao je dva Gala koncerta operskih arija sa našim najboljim solistima i gostima (Balistreri, Frakaso) uz orkestar Narodnog pozorišta. U leto iste godine, postavio je produkciju Verdijeve opere Aida na prestižnom festivalu u Garsu, Austrija, sa vodećim srpskim i mnogim značajnim inostranim umetnicima, u režiji Karela Drgača.
2009. godina. Bio je član žirija 14. Međunarodnog takmičenja mladih operskih pevača „Boris Hristov“ u Sofiji, kao i predsednik žirija prvog izdanja konkursa „Plavi Dunav“ za operske dirigente u Burgasu, Bugarska. U organizaciji ove agencije u Bugarskoj državnoj operi 2010, 2011. i 2012. godine je održao majstorske kurseve operskog dirigovanja, uspešno osposobljavajući mlade dirigente sa svih strana sveta da javno izvode opere Mocarta, Verdija i Pučinija. U avgustu iste godine, dirigovao je predstave Rosinijevog Seviljskog berberina na Festivalu umetnosti Pulje u regionu Fođe, sa tamošnjim Kamernim orkestrom i solistima iz Italije i Turske. Sa ovim ansamblom (solisti De Palma, Mi Seon Oh) je održao Novogodišnje koncerte 2012. godine, u Fođi i Lučeri. Avgusta meseca 2009. je uspešno pripremio i premijerno izveo Pučinijevu Madam Baterflaj na Letnjem muzičkom festivalu u Burgasu, Bugarska, uz učešće solista i ansambala Nacionalne opere iz Burgasa.
2010. godina. Dirigovao je Pučinijevu operu Madam Baterflaj u pozorištu Dante u Firenci (Išigami, Beruđi, Kalamai) a odmah zatim dve predstave na festivalu Operskih zvezda u Državnoj Sibirskoj opersko – baletskoj kompaniji iz Krasnojarska.
2011. godina. Učestvovao na istom Festivalu, ovaj put Pučinijevom operom Boemi (Urusov, Levčuk, Baranova) i Madama Baterflaj (Levčuk, Urusov, Efimov).
2012. godina. U julu vodio je cenjeni majstorski kurs iz simfonijskog dirigovanja, koji je okupio dirigente sa svih terana sveta, sarađujući sa prestižnim Orkestrom Državnog Ermitaža u Sankt Peterburgu, Rusija.

U više zemalja snimao je za radio i televiziju, a realizovao je i više trajnih snimaka, LP izdanja, audio kaseta i kompakt diskova u izdanju PGP RTS i drugih kompanija. Za svoja umetnička dostignuća primio je brojne nagrade i priznanja.^[1]

Saradnja sa umetnicima[uredi | uredi izvor]

Među istaknutim umetnicima sa kojima je sarađivao Dejan Savić treba pomenuti violiniste Stefana Milenkovića, Sretena Krstića, Jovana Kolundžiju, Iliju Marinkovića, Kristinu Angelesku, čeliste Kseniju Janković, Anatolija Krasteva, Minea Hajašija, kao i Alirija Dijaza, gitara i harfistkinju Anu Verholancevu, soprane Makvalu Kasrašvili, Oliveru Miljaković, Mari – Anž Todorović, Valeriju Espozito, Dimitru Teodosiju, Martu Arapi, mecosoprane Elenu Obrascovu, Brunu Baljoni, Agnes Baltsa, Ingeborg Kozmo, Fabija Armiliata, tenore Zorana Todorovića, baritone Maura Agostinija, Željka Lučića, Davida Bižića, Henrika Engelsvikena, Vladimira Krajnjeva, Ljudmila Angelova, Mihaia Ungureanua, Kjela Bekelunda, Eliso Virsaladze, Aleksandra Serdara, klavir. G. Savić je osim ovoga sarađivao sa imenima poput Mikisa Teodorakisa, Kostasa Pashalisa, Ludovika Špisa, Maje Pliseckaje, Vladimira Vasiljeva, Jirži Mencla, Bonalda Đajotija, Marije Slatinaru – Nistor, Korneliju Murgua, Aleksandrine Milčeve, Petera Dvorskog i drugih.