Dragan Beraković
| Dragan Beraković | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 2. novembar 1902. |
| Mesto rođenja | Oprisavci, Austrougarska |
| Datum smrti | 16. februar 1972. (69 god.) |
| Mesto smrti | Zagreb, SFR Jugoslavija |
| Umetnički rad | |
| Polje | Slikarstvo, Pedagogija |
Dragan-Baja Beraković (Oprisavci, 2. novembar 1902. — Zagreb, 16. februar 1972.) bio je jugoslovenski slikar i likovni pedagog.
Život i stvaralaštvo
[uredi | uredi izvor]Beraković je maturirao 1921. na Učiteljskoj školi u Osijeku.[1] Studirao je slikarstvo u Beču (Kunstgewerbeschule), Berlinu (Hochschule für bildende Kuns) i Parizu. U Parizu je od 1924. do 1925. radio u ateljeu Andrea Lota. Izlagao je na pariškom Jesenjem salonu 1926.[2]
Od 1928–1933. Beraković je radio u Subotici kao gimnazijski profesor. Bio je autor tekstova o umetnosti za subotički list Dnevnik. Bio je jedan od osnivača umetničke grupe „Život" (1934). Sarađivao je sa novopokrenutim časopisima Kultura i Nova stvarnost. Zalažući se tada za prodor levičarskih ideja i afirmaciju socijalno angažovane umetnosti, uglavnom je slikao urbane teme, portrete i mrtve prirode.[3]
Iako je kao i većina članova grupe „Život" insistirao na temi i isticao društvenu funkciju kao osnovni smisao slike, Beraković je formalno ostao u granicama poetskog realizma. Njegove slike Kruh i Portret, kao primeri socijalno angažovane umetnosti, bile su prezentovane na Jesenjoj izložbi beogradskih umetnika i Salonu nezavisnih (1937). Izuzetak predstavlja oltarska slika Bogorodica sa Hristom, koju je naslikao za katoličku crkvu u Sremskim Karlovcima.[3]
Pred početak Drugog svetskog rata preselio se u Zagreb gde je prvobitno radio kao crtač na Medicinskom fakultetu. Diplomirao je 1943. na Akademiji likovnih umjetnosti u Zagrebu, u klasi profesora Vladimira Becića.[3] Od 1945. do 1968. predavao je metodiku crtanja na Akademiji likovnih umjetnosti u Zagrebu i bio inicijator osnivanja Pedagoškog odseka na istom fakultetu.[1] U ovom periodu opredelio se za tada aktuelni socrealizam. Uglavnom je slikao mrtve prirode i teme u duhu obnove i izgradnje zemlje (Izgradnja Moskovske ulice u Zagrebu, 1945). Želeći da se uključi u savremene umetničke trendove, početkom 50-ih godina nastojao je da pronađe sopstveni apstraktni izraz (Pod tušem, 1952).[3] Od svetle palete ranijih godina, prelazi na tamniji kolorit i čvršće modeliranje oblika u poznijim godinama svog stvaralaštva.[2]
Važnija dela
[uredi | uredi izvor]- Evangelistička crkva u selu Novi Banovci
- Motiv iz Izgradnje Poljana u Zagrebu
- Vaza sa cvijećem
- Mrtva priroda s povrćem i ćupom
- Starac i djevojčica
Samostalne izložbe
[uredi | uredi izvor]- Beograd 1927. i 1928.
Kolektivne izložbe
[uredi | uredi izvor]- Osijek 1921. (izložba čehoslovačkih i jugoslovenskih grafičara)
- Pariz 1926. (Salon nezavisnih)
- Novi Sad 1927. (VI jugoslovenska umetnička izložba)
- Zagreb 1935. (II izložba zagrebačkih umetnika)
- Beograd 1937. (I prolećna izložba ULUS-a)
- Beograd 1937/1938 (I jesenja izložba ULUS-a)
- Beograd 1938/1939 (IV salon nezavisnih)
- Beograd 1939. (Sajam slika)
- Zagreb 1940. (I godišnja izložba hrvatskih umetnika)
- Zagreb 1946. (I izložba ULUH-a)
- Zagreb 1947. (II izložba ULUH-a)
- Zagreb 1948. (IV izložba ULUH-a)
- Dubrovnik 1950. (izložba ULUH-a)
- Osijek 1950. (izložba ULUH-a)
- Osijek 1967/1968 (Osiječko slikarstvo i kiparstvo 1920–1940)
- Beograd 1969. (Nadrealizam… socijalna umetnost 1929–1950)[1]
Vidi još
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ a b v „BERAKOVIĆ, Dragan - Hrvatski biografski leksikon”. hbl.lzmk.hr. Pristupljeno 2024-12-07.
- ^ a b Likovna enciklopedija Jugoslavije, Tom 1, A – J. Zagreb: Jugoslavenski leksikografski zavod "Miroslav Krleža". 1984. str. 108.
- ^ a b v g „Srpska enciklopedija”. srpskaenciklopedija.rs (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2024-12-07.
