Pređi na sadržaj

Dragan Panić (vajar)

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Dragan Panić
Lični podaci
Puno imeDragan Panić
Datum rođenja(1912-00-00)1912.
Mesto rođenjaTeferič kod Kragujevca, Kraljevina Srbija
Datum smrti1991.(1991-Nedostaje neophodni parametar 1, mesec!-00) (78/79 god.)
Mesto smrtiKragujevac, SFRJ
Umetnički rad
Najvažnija dela

Dragan Panić (Teferič, 1912 — Kragujevac, 1991)[1] bio je srpski vajar. Jedan je od osnivača i prvi predsednik Udruženja likovnih umetnika Kragujevca.[2] Neka od njegovih dela čuvaju se u Narodnom muzeju u Kragujevcu.[3]

Biografija

[uredi | uredi izvor]

Dragan Panić rođen je 1912. godine u naselju Teferič, koje je tada bilo samostalno naselje, a od 1991. je jedna od kragujevačkih mesnih zajednica. Osnovnu i srednju školu završio je u Srbiji, a zatim odlazi na studije vajarstva u Pariz. Jedan je od retkih Srba koji su u to vreme uspeli da upišu vajarstvo u Parizu. Godine 1939. završio je studije vajarstva na Akademiji lepih umetnosti u Parizu (fr. École des Beaux Arts), kod profesora Anrija Bušara.[1] Jedan je od osnivača Udruženja likovnih umetnika Kragujevca 1968. godine[4] i njegov i prvi predsednik.

Drugi svetski rat proveo je  kao zarobljenik u nemačkom logoru za ratne zarobljenike Stalag F4. Preminuo je 1991. godine.[1] Za sobom je ostavio brojna vajarska dela. Svoj atelje, u kome je stvarao, ostavio je kao legat i zadužbinu gradu Kragujevcu.[2]        

Umetnički rad

[uredi | uredi izvor]

U svom radu Dragan Panić ostao je dosledan u negovanju svog akademizma, koji je možda nekima delovao anahrono, ali čiji su rezultati, bilo da je reč o portretnoj i sitnoj plastici, bistama ili skulpturi, uvek imali visoke domete.[1] Njegove skulpture rađene su u stilu najbolje francuske klasicističke tradicije i u njima se ogleda prefinjena elegancija Art Nouva, koja materijalizuje večnost lepote i harmonije naglašene stilizacije.[2] Među njegovim radovima su:

  • Skulptura ranjenog borca u Spomen fontani „Ranjenik“ iz 1953. godine, dekorativnoj fontani i sinonimu kragujevačkog Velikog parka,[5] možda jedan od najpoznatijih Panićevih radova
  • Među najpoznatijima je i „Kupačica”, skulptura devojke koja ulazi u vodu, iz 1967. godine. Nalazi se u središtu fontane u centru banjskog parka u Mataruškoj Banji. Zamišljena je da predstavljala je boginju Veneru, ali meštani su promenili tu odluku i fontanu posvetili njihovoj najpoznatijoj sugrađanki, kojoj nikada nije bio podignut spomenik u banji, doktorki Milevi Karajović.[6] Poznata je kao Fontana Mileva i ubrzo je postala simbol i zaštitni znak Mataruške Banje[7]
  • Spomenik „Talac” na Metinom brdu u Kragujevcu iz 1987. godine[8]
  • Bista Vuka Karadžića, koja se nalazila u dvorištu kragujevačkog Narodnog muzeja, u delu ispred Amidžinog konaka, koja je skinuta sa postamenta i ukradena u noći između 20. i 21. februara 2011. godine[9]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ a b v g Kovačić-Gužvić, Spomenka (2013). Sećanje na kragujevačke umetnike druge polovine XX veka - katalog izložbe (PDF). Kragujevac: GALeRiJA ART. 
  2. ^ a b v Marković Milenković, Jasmina; Kuljanin, Branka (2017-08-03). „SPOMEN FONTANA "RANJENIK" KRAGUJEVAC”. FONTANE I ČESME BEOGRADA I SRBIJE. Pristupljeno 2024-06-11. 
  3. ^ „Mali likovni salon: Akvizicije 2014-2015”. Prvi Prvi Na Skali. 2015-12-24. Pristupljeno 2024-06-12. 
  4. ^ Nikolic, Filip (2022-04-19). „XVIII Prolećna izložba crteža Udruženja likovnih umetnika Kragujevca”. Glas Šumadije (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2024-06-12. 
  5. ^ Mirović, Katarina (2020-08-01). „RTK | Postavljene nove klupe i obnovljena fontana u Velikom parku”. RTK. Pristupljeno 2024-06-12. 
  6. ^ „Fontana Mileva u Mataruškoj banji”. RTS :: Srbija danas. 2023-03-30. Pristupljeno 2024-06-12. 
  7. ^ Ćirović, G. (2024-01-11). „FONTANA OMILjENI MOTIV: Stare razglednice Mataruške Banje nedaleko od Kraljeva”. NOVOSTI. Pristupljeno 2024-06-12. 
  8. ^ Nikolić, Jovanka (2022-03-30). „"Zaboravljena" godišnjica streljanja antifašista na Metinom brdu”. Glas Šumadije (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2024-06-12. 
  9. ^ „Ukradena bista Vuka Karadžića”. Vesti online. 2011-02-21. Pristupljeno 2024-06-12. 

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]