Dragomir Vasović
| dragomir vasović | |||
|---|---|---|---|
 Dragomir Vasović | |||
| Lični podaci | |||
| Datum rođenja | 17. oktobar 1871. | ||
| Mesto rođenja | Vrhovine, kod Uba, Kraljevina Srbija | ||
| Datum smrti | 21. mart 1936. (64 god.) | ||
| Mesto smrti | Ub, Kraljevina Jugoslavija | ||
| Profesija | ugostitelj | ||
| Delovanje | |||
| Učešće u ratovima | Prvi balkanski, Drugi balkanski, Prvi svetski | ||
| Služba | Vojska Kraljevine Srbije 1912 — 1918. | ||
| Čin | pešadijski narednik | ||
| Odlikovanja |
| ||
Dragomir Vasović rođen kao Vasiljević (Vrhovine, kod Uba, 17. oktobar 1871 — Ub, 21. mart 1936), zemljoradnik, ugostitelj (mehandžija) i učesnik oba Balkanska rata, kao i Prvog svetskog rata. Nosilac je Zlatnog vojničkog ordena Karađorđeve zvezde sa mačevima, Albanske spomenice, te brojnih drugih srpskih, francuskih i drugih odlikovanja.[1][2]
Biografija
[uredi | uredi izvor]Dragomir je rođen 17. oktobar 1871. u selu Vrhovine, kod Uba. Kao dečak, potom mladić, bio je poljoprivrednik, potom konobar i ugostitelj (mehandžija). Njegov otac Jovan, takođe zemljoradnik, umro je 1897, a majka Peladija, domaćica, 1923. godine. Dragomir je osnovnu školu učio i završio u susednom selu Stepanju, odnosno Bajevcu.[1] Pošto nije imao uslova da nastavi dalje školovanje posle završena tri razreda ostao je na selu i bavio se poljoprivredom. Redovan vojni rok služio je u IV četi III bataljona IV pešadijskog puka „Stevan Nemanja”, koja je tada bila stacionirana u Požegi. Na odsluženju vojnog roka ostao je od 1893. do 1895. godine. Po njegovom završetku vraća se u rodne Vrhovine i nastavlja da obrađuje imanje, gaji stoku, sadi i podiže voće.
Ratna karijera
[uredi | uredi izvor]Kao rezervni pešadijski narednik učestvovao je u svim oslobodilačkim ratovima od 1912. do 1918. godine i važio za jednog od najhrabrijih vojnika IV čete III bataljona II pešadijskog puka III poziva. Izveo je više herojskih poduhvata i obavio nekoliko veoma zapaženih izviđanja preko reke Save, posle kojih jedonosio dragocene podatke o neprijateljskim položajima, njihovom brojnom stanju i raspoloženju. Učestvovao je u više borbi i drugih akacija koje je vodila njegova jedinica. Posebno se istakao u borbama na položaju Stepojevac kod Lazarevca, oktobra 1914. godine, posle čega je odlikovan Zlatnim vojničkim ordenom Karađorđeve zvezde sa mačevima. O tome je objavljen ukaz FAO 11 123, od 15. januara 1915. godine. Na položaju Kosmaj, novembra 1914. godine, bio je teže ranjen u levu ruku. Ipak povlačio se sa srpskom vojskom preko Kosova i Albanije i učestvovao u borbama na Solunskom frontu uvek pokazujući zapaženu hrabrost i snalažljivost. Zahvaljujući tome dobio je jedno francusko odlikovanje, Albansku spomenicu i druge spomenice za učešće u ratovima od 1912. do 1918. godine.
Život nakon rata
[uredi | uredi izvor]Po okončanju ratova vratio se kući. Videvši da se sa ono malo posne zemlje ne može obezbediti pristojna egzistencija sebi i članovima svoje porodice, napušta Vrhovine i nastanjuje se u Ubu. Prvo radi kao konobar kod tamošnjih kafedžija, a kasnije otvara i svoju sopstvenu kafanu (mehanu). Bez sumnje to mu je pomoglo da lakše i bolje živi mada ni nakon toga nije bio bogat čovek. U braku sa Radojkom Obradović (1884-1950) imao je šestoro dece, a poznata su imena njegova četiri sina: Bogoljub, Vlastimir, Svetomir i Vladan.
Dragomir je umro 21. marta 1936. godine u Ubu.
Očevim stopama
[uredi | uredi izvor]Početkom Drugog svetskog rata, sva četiri njegova sina bili su aktivni učesnici ili saradnici Narodnooslobodilačkog pokreta (NOP) u Tamnavi. Najstarijeg, Bogoljuba Nemci su streljali u akciji odmazde u Gunjevcu kraj Uba 31. oktobra 1941. godine. Svetomir, zvani Sveta (1905—1985) bio je član prvog Narodnooslobodilačkog odbora na Ubu. I najmlađi Vladan je, u jesen 1941. godine, bio borac Tamnavskog bataljona Valjevskog odnosno Posavskog partizanskog odreda. Početkom 1942. godine je zarobljen i preko Nemačke interniran u Norvešku, odakle je prebegao u Švedsku, gde je živeo i nakon Drugog svetskog rata.
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ a b „Tamnavci - Nosioci Karađorđeve zvezde. str. 138.” (PDF).
- ^ Arhiv Jugoslavije, Beograd, Fond Kraljevskog dvora, Zbirka podataka o nosiocima ordena Karađorđeve zvezde i Belog orla; Vlahović, 1990, 423; Petković,1974, 96; Radojčić, 1998a, 391; Zapis sa nadgrobnog spomenika na Ubskom groblju; Podaci iz matične knjige umrlih za Ub.
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Arhiv Vojno-istorijskog instituta, Beograd, Dosije Dragomir Vasović
- Arhiv Jugoslavije, Beograd, Fond: Kraljev dvor – Zbirka podataka o nosiocima ordena Karađorđeve zvezde i Belog orla.
