Dušan Mandić Manda
| Dušan Mandić Manda | |
|---|---|
 Dušan Mandić Manda | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 14. januar 1931. |
| Mesto rođenja | Valjevo, |
| Datum smrti | 3. decembar 1997. (66 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, |
Dušan Mandić Manda (Valjevo, 14. januar 1931 — Beograd, 3. decembar 1997) bio je srpski novinar, satiričar i humorista.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Dušan Mandić je rođen 14. januara 1931. godine u Valjevu, od oca Novaka i majke Leposave Mandić, rođene Mihajilović. Bio je najmlađe od četvoro dece, sestara bliznakinja Milene i Miroslave i brata Slobodana. U Valjevu je Dušan završio osnovnu školu i gimnaziju, a izučio je i električarski zanat. Godine 1947. upisuje se na Geodetsko vojno učilište, koje završava dve godine kasnije. Kao kartograf i kasnije astronom, radio je do 1970. godine, a uporedo ulazi u svet novinarstva.
Svojevremeno je rekao kako je jedan od filmova njegove generacije „Praznik u Rimu“, uticao na njegov mladalački stav o novinarstvu kao profesiji koja nosi sa sobom izvesnu bezbrižnost, lakoću življenja i slobodu. Veoma rano je počeo da ulazeći u svet novinarstva piše na razne teme. Bio je zainteresovan za astrologiju, tokom dugih noći dežurstava u opservatoriji na Zvezdari, počeo je da se bavi izradom horoskopa koje je objavljivao u novinama. Nakon što mu je jednom jedan mladić došao zamolivši ga da mu „predvidi“ da li će veza sa devojkom koju voli biti ostvarena, odustao je od „predviđanja budućnosti“.
Kada mu je političkom odlukom oduzeto radno mesto, a kao opcija ponuđena slabije plaćena pozicija ispod njegovih kvalifikacija, dao je otkaz i u potrazi za rešenjem nemile situacije u kojoj se našao. Tada je sreo prijatelja koji mu je ponudio mesto u Novinsko izdavačkoj ustanovi Narodna armija, gde je obavljao uredničke dužnosti u istoimenom listu, te u nedeljniku Front i u izdavačkoj delatnosti kuće.
Više je puta bio odlikovan, pohvaljivan i nagrađivan visokim vojnim i novinarskim priznanjima, a bio je i vanredno unapređen.
Postavši istaknuti novinar, negovao je školu novinarstva, iz koje su potekle generacije potonjih vojnih reportera, izveštača, komentatora i urednika. Napisao je više knjiga, monografija, hronika dokumentarno - publicističkog karaktera. Bio je jedan od utemeljivača vojnog novinarstva i publicistike u Srbiji, ali i jedan od najznačajnijih humorista i satiričara sa prostora bivše Jugoslavije.
Kao saradnik časopisa Jež (i Ošišani jež), Politike ekspres, kao i mnogih listova i časopisa koji su objavljivani na prostoru bivše Jugoslavije, bavio se satirom, kozerijom, humorističkim žanrovima, dostigavši najviše domete u ovoj oblasti o čemu svedoče i brojne nagrade na smotrama i festivalima humora i satire širom prostora bivše Jugoslavije. Osvojio je nagrade: Zlatni jež, Nagrada Radoje Domanović, Zlatnu čiviju, prvu nagradu na konkursu časopisa NIN za satiričnu priču, nagradu Radio Beograda i druge.
Pozvan je od strane čelnika Radija i televizije Studio B, da nastavi tradiciju koju je postavio Duško Radović svojom emisijom Beograde dobro jutro, dodeljena su mu dva termina - u jutarnjem i popodnevnom programu, gde je u emisiji pod nazivom Vibracije čitao tekstove o Beogradu i beograđanima, 'pričice' koje je kako je sam rekao 'prepisivao iz svakodnevnog života', punih šest godina.
Godine 1960. oženio se Desankom Miljković, sa kojom je dobio troje dece.
Preminuo je nakon teške bolesti 3. decembra 1997. godine.