Pređi na sadržaj

Episkop karlovački Nikifor

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Episkop karlovački Nikifor
Datum rođenja1672.
Mesto rođenjaGrgurevci
Datum smrti20. april 1750.

Nikifor Stefanović (Grgurevci, 1672.- 20. aprila 1750, Pakrac) srpski pravoslavni arhijerej u Slavoniji

Biografija

[uredi | uredi izvor]

Stefanović je bio Sremac, rodom iz sela Grgurevaca. Postrigao se u monaški čin u manastiru Hopovu na Fruškoj gori.[1] Od jeromonaha postao je potom iguman hopovski, kojem je predstojala episkopska stolica. Izabran je i posvećen za episkopa pakračkog 1722. godine, od strane mitropolita Vićentija Popovića. Proveo je kao vladika eparhije pakračke dve decenije, 1722-1743. godine. Za vreme njegove uprave dograđeno je do 1732. godine južno krilo vladičanskog dvora u Pakracu. Ostao je tokom života i dalje vezan za manastir Hopovo, u kojem je bio više puta ktitor manastirske crkve Sv. Nikole i drugih zdanja.[2] Sačuvan je dragocen biografski zapis o njemu u manastirskom protokolu, započetom 1753. godine. Tako je dao 500 f. za crkveni krov da se izgradi i pokrije plehom. A 1728. godine platio je da se izgrade sa istočne strane četiri kaluđerske ćelije, dve kuhinje, podrumi i doksati sa svim ragastolom i opremom.

Episkop Nikifor dao je pre 1730. godine monasima manastira Pakra blagoslov da obnove zapusteli manastir Svete Ane, što su oni i učinili nakon dobijanja odobrenja cara Karla VI Habzburga.[3] Manastirsku crkvu je 25. januara 1741. i osvetio episkop Nikifor.[1]

Podneo je početkom 1743. godine ostavku zbog starosti i bolesti i prešao da živi u "Gradištanski šanac" (Stara Gradiška). Nakon nekoliko godina, preselio se kod svog "duhovnog sina" novog pakračkog vladike - svog naslednika, Sofronija Jovanovića. Arhimandrit Jovanović je prethodno godinama bio "služitelj" (episkopski pomoćnik)[4] Stefanovićev, dok je ovaj stolovao u Slavoniji. Kao "preosvešteni starac" ostao je da živi u Pakracu. Umro je aprila 1750. godine u Pakracu, u svojoj 78. godini,[5] gde je i sahranjen u hramu Svete Trojice.

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ "Srpski sion", Sremski Karlovci 20. septembra 1898.
  2. ^ "Srpski sion", Sremski Karlovci 30. septembra 1903.
  3. ^ Škorić, Dušan (jesen 2009). „"Manastir Monoštor u Mađarskoj" (PDF). "Dometi" časopis za kulturu biblioteke "Karlo Bijelicki" u Somboru: 126—127. 
  4. ^ "Srpski sion", Sremski Karlovci 15. april 1905.
  5. ^ "Srpski sion", Sremski Karlovci 9. mart 1897.