Eugen Malinarić
| Eugen Malinarić | |
|---|---|
 Eugen Malinarić | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 5. mart 1868. |
| Mesto rođenja | Inglava,  Austrougarska |
| Datum smrti | 31. avgust 1930. (62 god.) |
| Mesto smrti | Novi Sad,  Kraljevina Jugoslavija |
Eugen Hinko Malinarić, plemeniti od Silbergrunda i Kolinensiga (Inglava u Češkoj, 5. mart 1868 - Novi Sad, 31. avgust 1930) je bio kapetan austrougarske ratne mornarice i prvi zapovednik Rečne flotile u Novom Sadu nakon osnivanja Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca.[1]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Poreklom iz vojničke porodice, pohađao je Pomorsku vojnu akademiju u Rijeci 1882-1886. Prvu plovidbu kao pitomac akademije imao na brodovima SMS Saida i SMS Novara. Do 1892. napredovao do brodskog oficira u štabu oklopne krstarice SMS Kaiserin Elisabeth, koja je stavljena na raspolaganje nadvojvodi Francu Ferdinandu za njegov put oko sveta. Kasnije određen za komandanta mornaričkog detašmana u Pekingu u Kini. Kapetan bojnog broda postaje 17. januara 1914. godine. Tokom Prvog svetskog rata bio komandant bojnog broda SMS Habsburg, stacioniranog u Puli.
Po osnivanju Kraljevine SHS postaje oficir Kraljevske mornarice. Od 1919. nalazi se na dužnosti komandanta mornaričkog oficirskog tečaja u Sisku. Komandant Rečne flotile u Novom Sadu postaje 1920. godine. Na tom položaju ostaje do 1928/29. kada je penzionisan. Za vreme boravka u Novom Sadu uključio se u rad lovačkog udruženja i bio potpredsednik novosadske sokolske župe.
Tokom svojih prekookeanskih putovanja započeo je formiranje bogate kolekcije egzotičnih antikviteta iz Afrike, Azije (Osmansko carstvo, Kina, Japan) i Okeanije (ostrvo Nova Gvineja).[2] Zbirku je testamentom zaveštala Matici srpskoj njegova majka, Smaragda Malinarić.[3] Godine 1948. Vojvođanski muzej je preuzeo od Muzeja Matice srpske 58 predmeta vanevropskog porekla koji su činili deo zbirke Malinarića.
Umro je u Novom Sadu i sahranjen je na Almaškom groblju.[4]
- Neki od predmeta iz zbirke Eugena Malinarića
-
Japanske papuče geta -
Podglavak - makura -
Kalkan - osmanski štit
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Personalni karton oficira Kraljevine Jugoslavije K-940/429, Vojni arhiv Srbije.
- ^ Đurđica, Petrović (1964). „Zbirka predmeta iz Okeanije, Azije i Afrike u Vojvođanskom muzeju”. Rad vojvođanskih muzeja. 12-13: 241.
- ^ Rukopisno odeljenje Matice srpske, inv. br. 246 i 247.
- ^ Egzotična izložba Muzeja Vojvodine. Novi Sad: Muzej Vojvodine. 2013. str. 6—8. ISBN 978-86-87723-37-5.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Personalni karton oficira Kraljevine Jugoslavije K-940/429, Vojni arhiv Srbije.