Živadin Obradović

živadin obradović
Živadin (Svetislava) Obradović
Lični podaci
Datum rođenja	(1924-03-20)20. mart 1924.
Mesto rođenja	Pajsijević, kod Knića, Kraljevina SHS
Datum smrti	26. avgust 2002.(2002-08-26) (78 god.)
Mesto smrti	Beograd, Srbija, SR Jugoslavija
Profesija	vojno lice, pravnik
Delovanje
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Služba	NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1941. – 1956.
Čin	potpukovnik
Odlikovanja

Živadin Obradović (Pajsijević, 20. mart 1924 — Beograd, 26. avgust 2002) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, potpukovnik JNA, društveno-politički radnik SFR Jugoslavije i SR Srbije i dipl. pravnik.

Biografija

Detinjstvo

Rođen je u selu Pajsijević (Gruža), 20. marta 1924. godine. Poticao je iz siromašne zemljoradničke porodice.

Imao je svega šest meseci, a njegov brat Trifun dve godine, kada su ostali bez oca Svetislava, koji je, kao nosilac Albanske spomenice i borac (podnarednik) sa Solunskog fronta, preminuo od posledica ranjavanja u 1. svetskom ratu (kontuzije).

Vidosava, majka Živadina i Trifuna, se nakon smrti muža preselila sa sinovima u Kragujevac, gde se zaposlila u kapislani Vojnotehničkog zavoda (danas Zastava oružje), kako bi mogla da prehrani i odškoluje sinove. Živadin je bio učenik Kragujevačke gimnazije i teško su živeli od majčine plate, sve dok 1940. stariji brat Trifun nije upisao Nižu školu Vojne akademije Kraljevine Jugoslavije u Beogradu. Nemci su Trifuna streljali 1943. godine zbog ilegalnog delovanja, a porodici dodeljena Spomenica palih boraca.

Narodnooslobodilačka borba

Na samom početku rata je zajedno sa Vladom Markovićem od nemačkih vojnika uzeo francusku ratnu zastavu iz 1. svetskog rata, koju su Nemci prevozili kao ratni plen. Zastavu su sakrili, sačuvali i 1956. godine predali je predstavnicima francuskih veterana.

Živadin se kao sedamnaestogodišnjak u septembru 1941. godine priključio Kragujevačkom partizanskom odredu, koji je u Rudom 21. decembra 1941. godine ušao u sastav Prve proleterske brigade kao Treći kragujevački bataljon. Učestvovao je u svim bitkama koje je vodila proslavljena Prva proleterska od Igmanskog marša, gde je promrzao, bitke na Neretvi, bitke na Sutjesci, gde je kontuzovan po grudnom košu od avionske bombe, pa sve do oslobađanja Beograda.

Posleratni period

Nakon završetka vojnih škola i okončanja akcija kao pripadnik KNOJ-a, te promovisanja u čin potpukovnika JNA, vojnu karijeru je okončao 1956. godine.

Iste godine upisuje Pravni fakultet na Beogradskom univerzitetu, koji i završava 1960. godine. Nakon završenog pripravničkog staža kod advokata Slavoljuba Č. Markovića, 1963. godine prelazi na rad u Saveznu upravu carina, kao načelnik u odeljenju prodaje robe, gde radi do 15. aprila 1964. godine, nakon čega stupa u službu kao samostalni savetnik u preduzeće „Hidroprojekt”. Odatle, 1967. godine je postavljen za pomoćnika direktora Invest-importa, a 1970. za Generalnog direktora poslovnog udruženja „Projekt-inženjering”, koje je objedinjavalo više jugoslovenskih preduzeća, koja su obavljala radove u Kuvajtu, Iraku, Libiji, itd. Penzionisan je 1980. godine.

Preminuo je 2002. godine, sahranjen je u Beogradu.

Priznanja i odlikovanja

• Medalja Republike Poljske Pobede i slobode
• Zaslužni građanin grada Kragujevca 21. oktobra 1960.
• Počasni građanin mesta Rudo (BIH), 22. decembra 1966.
• Oktobarska spomen plaketa opštine Knić, 22. oktobra 1979.
• Povelja borcu oslobodiocu Beograda 1944., 20. oktobra 1984.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden zasluga za narod drugog reda, Orden bratstva i jedinstva drugog reda, Orden za hrabrost, Orden partizanske zvezde trećeg reda i Orden za vojne zasluge trećeg reda.

Literatura

• Prof. Milan T. Luković Selo Pajsijević u Gruži — hronika (Beograd 2007)
• „Veteranima sa Soluna predata francuska ratnička zastava” Politika, 9. jul 1956.