Žofroa II Anžujski

Žofrua II d'Anžu
Lični podaci
Datum rođenja	(1006-10-14)14. oktobar 1006.
Mesto rođenja	Zamak Loš, Kraljevina Francuska
Datum smrti	14. novembar 1060.(1060-11-14) (54 god.)
Mesto smrti	Anže, Kraljevina Francuska
Grob	Crkva Svetog Nikole u Anžeu
Porodica
Supružnik	Agnes od Burgundije, vojvotkinja Akvitanije
Roditelji	Fulk III Neri Hildegarda, anžujska grofica
Dinastija	Inglegirengi
grof Anžuja
Period	(1040-1060)
Prethodnik	Fulk III Neri
Naslednik	Žofrua III Bradati
grof Vendoma
Period	(1032-1056)
Prethodnik	Adela de Vendom
Naslednik	Fulk de Vendom
grof Tura
Period	(1044-1060)
Prethodnik	Teobald III de Bloa
Naslednik	Žofrua III Bradati

Žofrua II d'Anžu, Džefri II d'Anžu ili Gijom II d'Anžu pozanat kao Martel (Čekić) (14. oktobar 1006 -14. novembra 1060), bio je grof Anžua (1040—1060), Vendoma (pod imenom Žofrua I d'Vendom) (1032-1056) i Tura (1044—1060). Bio je sin anžujskog grofa Fulka III Nerija i Hildegarde. Žofrua je bio najuspešniji anžujski grof, pošto je u svojom posedu imao provincije: Anžu, istočni deo Turina, Vendom, Sentonž, Luden i deo Berija. Bio je neprincipijelan, prilično grub, fizički jak, okrutan, vrlo ambiciozan, jedan od retkih obrazovanih ljudi tog vremena, ali loš diplomata.

Žofrua kao grof Vendoma

Godine 1032. Fulk od Vendoma se pobunio protiv svoje majke Adele od Vendoma, zato što je Adela posle smrti svog najstarijeg sina Bušara podelila grofiviju sa svojim sinom, a nije mu dala celu grofiviju. Međutim, Adela je abdicirala u svom delu Vendomske grofivije u korist svog polubrata Žofrue. Godine 1056. Fulk Vendomski je osvojio deo Vendoma u kome je Žofrua vladao.

Prvi rat protiv Akvitanijskog vojvodstva

Žofrua je 1032. godine sklopio brak sa Agnesom od Burgundije udovicom akvitanijskog vojvode Vilijama V Velikog. Martel je osvojio Sentonž. Žofrua je tako postao vrhovni gospodar donjeg Puatua, ali tim krajem je i dalje vladao vojvoda Akvitanije. Vilijam VI Debeli, novi akvitanijski vojvoda je zarobljen od strane Žofrue u bici kod Monkontura 20. septembra 1034. godine. Vilijam se tek početkom 1037. godine oslobodio iz zatočeništva predajom gradova Bordoa i Senta. Odmah posle povratka iz zatočeništva ponovo je objavio rat Martelu, ali posle je poražen i morao je da preda ostrvo Oleron. Početkom 1039. godine Odo od Gaskonje, novi akvitanijski vojvoda je objavio rat Žofrui i poginuo je 10. marta 1039. godine u bici kod Mozea. Žofrua je vladao Poatjeom dok Agnes nije umrla 1052. godine.

Dolazak na vlast u Anžuju i rat protiv grofova od Blua

Godine 1040. umro je Žofruin otac dotadašnji anžujski grof Fulk Neri i Žofrua je tako postao gospodar i Anžuja. Francuski kralj Anri I Kapet je dao Žofrui istočni deo Turina. Grof od Bloa je bio ljubomoran na Žofruine uspehe, pa mu je objavio rat i u bici kod Sen-Martina-le-Boa 1044. godine Martel je odneo pobedu. U novoj bici Teobald je zarobljen i da bi se oslobodio morao je da da Martelu ceo današnji departman Endr i Loara sa gradom Turom. Grofovi od Bloa nikada više nisu povratili te oblasti. Anri je bio uplašen zbog Žofruine tolike mići da mu je zabranio da preduzima bilo kakvu političku akciju ili kampanju.

Rat protiv biskupa Le Mana

U grofiviji Men su izbijale pobune Anžujskih vazala, a najveći pobunjenik je bio moćni biskup Le Mana Žerve de Šato di Loar, iz pobunjeničke porodice Bilim. Žofroa je 1047. godine napao Šato di Loar, spalio je veći deo zamka i zarobio Žervea, ali ostatak zamka nije mogao osvojiti. Žerve se oslobodio tek 1054. godine, kada je Žofroi dao ostatke Šato di Loare. Ovo Žofroino ratovanje dovelo je do pogoršavanja odnosa sa papom Lavom IX (papa 1049-1054), ali i sa francuskim kraljem, koji je 1049. godine čak preduzeo kampanju protiv Žofroe i opseo je Žofroin grad Sent-Mor. Papa je međutim ekskomunicirao Žofrou.

Rat protiv Vilijama Normandijskog

Kada je 26. marta 1051. godine umro grof Mena, Igo IV, Žofroa je osvojio grofiviju Men i osvojio gradove Alanson i Domgron. Što je izazvalo sukob sa normandijskim vojvodom Vilijamom. Vilijam i Anri su opseli anžujsku tvrđavu Mulijern i do kraja godine osvojili su gradove Alanson i Domgron. 1052. godine došlo je do Rata između francuskog kralja Anrija i Vilijama, tada je Žofroa sklopio savez sa Anrijem protiv Vilijama i 1057. godine osvojili su Nanat, ali u napadu na Normandiju sledeće godine su poraženi.

Drugi rat protiv Akvitanijskog vojvodstva i smrt

Žofroa je kada je Agnes umrla izgubio Poatje, ali je osvojio Gaskonju, pa je novi vojvoda Akvitanije, Vilijam VII Odvažni opseo Žofruin grad Saumur 1058. godine, gde je u leto umro od dizenterije. Žofrua je umro 14. novembra 1060. godine, a pokopan je u monaškoj crkvi Svetog Nikole u Anžeu.

Brakovi

Žofroa se ženio tri puta: prvi put sa Agnesom Burgundijskom, udovicom akvitanijskog vojvode Vilijama V Velikog 1032. godine, drugi put je oženio Grejs, udovicu gospodara Motrele-Bilea 1052. godine (posle Agnesine smrti), a treći put Adelom, nemačkom princezom 1060. godine (posle Grejsine smrti), koja ga je nadživela. Žofrua je imao i nekoliko ljubavnica, ali nije nije imao dece.

Porodično stablo

2. Fulk III Anžujski

1. Žofroa II Anžujski

3. Hildegarda, anžujska grofica

Literatura

• Duby, Georges. The Knight, the Lady, and the Priest: the making of modern marriage in medieval France, 1983.
• The Gesta Normannorum Ducum (or GND) Guillaumea od Jumigiesa, Orderic Vitalis i Robert of Torigni, Clarendon Press, Oxford, 1995.
• William the Conqueror, by David C. Douglas, University of California Press, Berkeley and Los Angeles, 1964.