IAI Tragač
| Tragač-1 | ||
|---|---|---|
 Tragač-1 izraelskih vazduhoplovnih snaga. | ||
| Opšte | ||
| Namena | Bespilotna letelica | |
| Posada | nema | |
| Proizvođač | Izraelska avio industrija, Izrael | |
| Prvi let | 1992. | |
| Dimenzije | ||
| Dužina | 5,80 m | |
| Razmah krila | 8,54 m | |
| Visina | 1,25 m | |
| Performanse | ||
| Maks. brzina na Hopt | 200 km/h km/h | |
| Dolet | 2.100 km | |
| Plafon leta | 6.100 m m | |
Tragač-1(hebr. חוגלה hugla)[1] je bespilotna izviđačka letelica koju je tokom 1980-tih godina razvila Izraelska avio industrija (skraćeno IAI). Tragač tokom 1990-tih zamenjen naprednijim modelima IMI Mastif i AIA Skot koji su umesto njega uvedeni u upotrebu od strane Izraelskih odbrambenih snaga.
Razvijene su tri verzije i to: Tragač I, Tragač II i Tragač III.
Dizajn
[uredi | uredi izvor]Letelica tragač po izgledu veoma podseća na modele Skaut i Pionir ali je vizuelno dva puta veća od Skota. Pokreće ga klipni motor snage 35 kW (47 KS). Utehničkom pogledu, letelica ima poboljšanu avioniku i senzorski sistem kao i veću izdržljivost tokom letenja. Izrađen je od kompozitnih materijala kako bi smanjio radarski odraz.
Pored Izraela kao primarnog korisnika, Tragač -1 je bio izvožen širom sveta i danas se nalazi u službi u mnogim vojskama širom sveta.
Verzije
[uredi | uredi izvor]Tragač I: primarna verzija dužine 5,10 m. Predstavljena je 1992. i iste godine izraelska vojska uvodi je u upotrebu. Tragač II: nešto je duža letelica u odnosu na svog prethodnika (5,85 m). Ima ugrađen novi motor i navigacioni sistem dok je sistem komunikacije dodatno unapređen. Tragač II zbog toga ima dolet od 250 do 350 km (zavisno od verzije ) kao i dužinu trajanja leta od 15 sati. Može da leti na visini od 6.096 m, težak je 426 kg i ima nosivost od 45 kg. Letlica može da uzleti sa piste ili pomoću rakete, a njeno podvože je fiksno. Koristi četverotaktni klipni motor snage54 kW (72 KS). Može da održava kontakt sa podzemnom upravljačkom stanicom do udaljenosti od 200 km i da funkcioniše u nepovoljnim vremenskim uslovima. U slučaju gubitka kontakta uključuje se autopilot koji samostalno vodi letelicu do tačke poletanja. Ova verzija ušla je u službu izraelsku vojske 1998. godine. Tragač III: nastao je kao poboljšana verzija Tragača II, zbog ugovorenih specifikacija sa španskom vojskom. Iz tog razloga, ovaj model poseduje veći domet u kontaktu sa kontrolnom stanicom pa može komunicirati na daljini od 300km. Maksimalno trajanje njegovog leta iznosi oko 20 sati, uz maksimalnu visinu od 7.010 m. Ovaj model teži je od svojih prethodnika za svega deset kilograma ali ima gotovo trostruko veću nosivost od 120kg. Poboljšanja su ostvarena i u pogledu nivoa buke prilikom leta kako bi se smanjila akustička detekcija.
Korisnici
[uredi | uredi izvor]
Izrael: izraelske vazdušne snage (primarni korisnik). U službi je 200 Tragača I i II. Korićteni su u borbama protiv Hezbulaha u Libanonu kao i u pojasu Gaze.
Azerbejdžan: azerbejdžansko ratno vazduhoplovstvo.[2]
Kipar: prema dostupnim informacijam vazdušne snage kipra poseduju 2 TračačaII koji su im dostavljeni 2002. godine.
Ekvador:ekvadorska ratna mornarica je kupila četiri TračačaII za 22 miliona američkih dolar.[3] Jedna letjelica je stacionirana u mornaričkoj bazi u Manti.[4]
Indija: više od 100 Tragača II je u sastavu indijskih vazdušnih snaga i ratne mornarice. Ukupna vrednost kupljenih letelica procenjuje se na 750 miliona dolara[5]. Prema pouzdanim izvorima, 7. juna 2002. pakistanska vojska avionom F-16 oborila jednu letelicu kod Kasura nakon što je prešla indijsu granicu. Tragač je tada bio pogođen raketom AIM-9L.[6]
Indonezija:
Istočni Timor:
Južna Koreja:južnokorejska vojska.
Rusija:
Singapur:singapurske vazduhoplovne snage .[7]
Španija:: španska vojska koristi tri Tragača II i jedanTragač III. Sve četiri letelice su plaćene 14,37 miliona evra. Septembra 2009. kupljena je još jedna letelica za 5,3 miliona evra kako bi se njome zamenila letelica koja je oštećena u Avganistanu.
Tajland:
Turska:turske vazduhoplovne snage su od Izraela kupile jedan Tragač II nakon što su izgubile svoju letelici IAI Heron tokom misije u Kurdistanu.[8]
Tehničke karakteristike
[uredi | uredi izvor]Osnovne karakteristike
[uredi | uredi izvor]- posada: 0
- kapacitet: 45 kg
- dužina: 5,85 m
- masa letelice: 426 kg
Letne karakteristike
[uredi | uredi izvor]- najveća brzina: 198 km/h (123 mph)
- dolet: 250 - 350 km
- najveća visina leta: 6.096 m
- motor: 1× četverotaktni klipni motor
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Janes.com
- ^ „News.az”. Arhivirano iz originala 09. 08. 2017. g. Pristupljeno 07. 05. 2016.
- ^ Ecuador reactiva la produccion de aviones UAV[mrtva veza]
- ^ „Los UAV Searcher y Heron empiezan a operar en Ecuador”. Arhivirano iz originala 19. 02. 2021. g. Pristupljeno 07. 05. 2016.
- ^ Israeli-weapons.com
- ^ Parakram IAF UAV Wreckage
- ^ Israeli-weapons.com/weapons/aircraft/UAV
- ^ „Israel to deliver two UAVs to Turkey in late November”. Arhivirano iz originala 08. 06. 2009. g. Pristupljeno 07. 05. 2016.
