Iguman Arsenije (Stefanović)
Podebljan tekst (druga polovina 18. veka, Crna Reka — 1835, Manastir Ljubostinja) bio je srpski iguman manastira Ljubostinje tokom druge, treće i četvrte decenije 19. veka.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Pominje se da je u njegovo vreme u Ljubostinji gostovao mitropolit beogradsko—karlovački Dionisije, te da je 18. juna 1814. u čin monaha rukopoložio Nikifora Miljkovića, 21. juna u čin jereja — Cvetka Popovića, i napokon, 24. juna, takođe u čin jereja — Vukomana Vukosavljevića.[1]
Bio je jedan od najpreduzimljivijih i najvrednijih igumana manastira, te su ga parohijani duboko poštovali.[1] On je 1819. godine u potpunosti obnovio manastir i podigao jednu vodenicu. Manastir je opremio crkvenim knjigama, a monaške kelije pravim nameštajem.[1]
Godine 1818. bio je prekoren za utaju prihoda i skrivanje kuća u parohiji (od 123, Ljubostinja je prijavila 79).[2] Taj problem je postojao u svim oblasnim jedinicama Srpske pravoslavne crkve. Pa i uprkos tome, uživao je poštovanje kneza Miloša Obrenovića, koji je u manastirskoj porti 1819. godine podigao konak, danas poznat kao Milošev konak.[1] Iste godine, na Đurđevdan, na narodnom saboru u manastirskoj porti došlo je do ubistva. Arsenije je bio prinuđen da ukine sabor, koji su od tada počeli da organizuju na Preobraženje.[2] Naredne godine, knez mu je odobrio da sa bratstvom prikuplja milostinju po narodu.[2]
Blagoslovom mitropolita Agtangela, ali o svom trošku, iguman Arsenije je 1822. godine podigao novi ikonostas, koji je oslikan 40 godina kasnije.[1] Novac za ikonostas skupio je zajedno sa popom Nićiforom (Popovićem), i monasima Nestorom (Miljkovićem) i Arsenijem (Popovićem).[2] Pet godina kasnije dobio je od Državne kase 100 groša.[3]
Da je Stefanović bio cenjeni iguman, svedoči i podatak da je u njegovo vreme, za samo nekoliko godina Ljubostinja ugostila mnoge crkvene zvaničnike.[3] Mitropolit Agtangel boravio je u manastiru 1825. godine, mitropolit Antim — u maju 1827. godine. Mitropolit Melentije došao je u Ljubostinju 1833, a arhiepiskop beogradski Petar 1835. godine.[3]
Arsenije je umro 1835, i bio je sahranjen na samom ulazu u manastir, sa desne strane.[1]
Izvori[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Mišić, Siniša; Ječmenica, Dejan (2014). Kneginja Milica — Monahinja Jevgenija i njeno doba (PDF). Filozofski fakultet Beograd. ISBN 978-86-918433-0-4. Arhivirano iz originala (PDF) 01. 04. 2022. g. Pristupljeno 21. 2. 2022.
- Putnik, Sevastijan (1927). Manastir Ljubostinja. Štamparija Đ. Budimirovića.
