Islamska kaligrafija
| Islamska kaligrafija | |
|---|---|
 Basmala u islamskoj kaligrafiji iz 18. veka iz Osmanskog regiona, pismo Thuluth | |
| Nematerijalno kulturno nasleđe | |
| Region | Saudijska Arabija, Alžir, Bahrein, Egipat, Irak, Jordan, Kuvajt, Liban, Mauritanija, Maroko, Oman, Sudan, Palestina, Tunis, Ujedinjeni Arapski Emirati, Jemen |
Islamska kaligrafija je umetnička praksa rukopisa i kaligrafije, na jezicima koji koriste arapski alfabet ili arapsko pismo izvedena iz njega. Uključuje arapsku, perzijsku, otomansku i urdu kaligrafiju.[1] Na arapskom jeziku je poznat kao khat arapski (arap. خط عربي), što se prevodi na arapske linije, dizajn ili konstrukcija.
Pošto islamski propisi zabranjuju slikanje i vajanje figura, islamska umetnost se zasnivala na lepom pisanju teksta – kaligrafiji, i sopstvenoj ornamentici, tzv. arabeska. Tako se razvila najbogatija i najraznovrsnija poznata kaligrafija, sa mnogo različitih vrsta slova i načina pisanja (u obliku kruga, u ogledalu, u oblik slike predmeta, ptice i sl.)[2]
Tekstovi kaligrafskih otisaka su skoro uvek kuranski stihovi, nešto ređe ajeti i vrlo retko neke druge izreke ili tekstovi. Kaligrafske radove nalazimo u džamijama i drugim sakralnim objektima, u vidu levhija (uramljenih slika), izvezenih na platnu, mnogi rukom pisani na primer mushafi su takođe kaligrafska dela.
Karakteristično je u Bosni i Hercegovini, za džamije građene u doba Osmanlija, karakteristično je da na zidovima imaju 6 kaligrafskih natpisa: „Alah" i „Muhamed" na prednjem zidu, i imena četvorice pravedni kalifa na bočnim zidovima: „Ebu Bekr", „Omar", „Osman" i „Alija", a na zadnjem zidu imena Muhamedovih unuka „Hasana" i „Huseina".[3]
Reference
[uredi | uredi izvor]Spoljašnje veze
[uredi | uredi izvor]
Mediji vezani za članak Islamska kaligrafija na Vikimedijinoj ostavi