Itaka

Za druge upotrebe, pogledajte stranicu Itaka (višeznačna odrednica).

Itaka (Ιθάκη)

Geografija
Površina	117,8 km2
Dužina	22 km
Širina	6 km
Visina	806 m
Najviši vrh	Nirito
Administracija
Grčka
Najveći grad	Vati
Demografija
Stanovništvo	3084  (2001)
Gustina st.	26,18 stan./km2

Itaka (grč. Ιθάκη), drugo najmanje ostrvo od sedam najvažnijih Jonskih ostrva, u okviru periferije Jonska ostrva u zapadnom delu Grčke. Glavno mesto ostrva je Vati, a značajna naselja su Perahori, Lefki, Stavros, Platritisa, Anogi, Egzogi, Frikes i Kioni.

Okrug Itaka je uspostavljen 2011. godine na delu nekadašnje prefekture. Ona se sastoji iz jedne opštine, opštine Itake, koja obuhvata ostrvo Itaka i okolna ostrvca i hridi.

Ostrvo duguje svoju slavu grčkim mitovima. Poznato je širom sveta po Homerovim epovima Ilijada i Odiseja, kao postojbina grčkog heroja Odiseja.

Naziv „Itaka“ se simbolično koristi u mnogim pesmama i literaturi da označi cilj, žudnju za zavičajem, nostalgiju i povratak. Poznata je pesma Miloša Crnjanskog „Itaka“.

Poreklo imena

Veliko ostrvo u sredini je Kefalonija. Ostrvo Itaka je desno.

Severna Itaka

1500 godina stara maslina na Itaki

Ime Itaka ostalo je nepromenjeno od klasičnih vremena. Postoje različita tumačenja porekla imena Itaka; po jednima ostrvo je dobilo ime po mitološkom heroju Itaku, po drugima od grčke reči "ithy" što znači veseo, a neki smatraju da je nastalo od feničanske reči "utica" što znači kolonija.

Geografija

Ukupna površina ostrva je 96 km². Ostrvo je odvojeno od bliske, a veće Kefalonije na zapadu kanalom dužine 8,5 km a širine od 2 do 4,8 km. Obala je duga oko 72 km i veoma je razuđena. To se najviše odnosi na postojanje zaliva na istočnoj obali, koji duboko zalazi u ostrvo i deli ga na južnu i severnu polovinu. Itaka je uglavnom krševita i brdovita. Tri najveće planine su Pataleiko, homerska planina Neritos i Egzogi na severu. Postoji i nekoliko malih plodnih dolina.

Klima na ostrvu je sredozemna sa dugim i tolim letima i blagim i kišovitim zimama. Biljni i životinjski svet je osoben za Sredozemlje. Gajene kulture se gaje u nekoliko malih dolina - maslina, vinova loza, agrumi, povrće i voće.

Istorija

Ostrvo je naseljeno od drugog milenijuma p. n. e. U mikenskom periodu bilo je sedište oblasti Kefalonije. Rimljani su osvojili ostrvo u drugome veku p. n. e., a kasnije je postala deo Vizantijskog carstva. Normani su vladali Itakom u 12. i 13. veku, a potom je, posle kratke vladavine Turaka, došla u ruke Venecije. Itaku su zatim okupirali Francuzi krajem 19. veka, a 1809. osvojili su je Britanci. Oslobođena je 1864. i pripojena Grčkoj.

Najveći deo arhitekture ostrva uništen je u zemljotresu 1953.

Stanovništvo

U raznim periodima, pod raznim osvajačima i okolnostima, broj stanovnika se menjao. Iako nema pouzdanih informacija do mletačkog perioda, veruje se da je od mikenskog do vizantijskog perioda živelo nekoliko hiljada stanovnika, uglavnom na severnom delu ostrva. U vreme srednjeg veka populacija je opadala uglavnom zbog stalnih invazija gusara koji su nagnali stanovnike da se povuku u planine i osnuju naselja Paleohora, Anogi i Egzogi.

Za vreme britanskog perioda zvanični podaci pokazuju rast stanovništva čemu je doprineo razvoj trgovine i pomorstva. Posle ujedinjavanja Jonskih ostrva s Grčkom, u devetnaestom veku, broj stanovnika je opadao jer su se mnogi odselili na kopno ili emigrirali u Rumuniju. Opadanje se nastavilo i u dvadesetom veku jer su mnogi stanovnici emigrirali u druge zemlje (Ameriku, Australiju, Južnu Afriku) ili su postali mornari. Broj stanovnika je naglo opao 1953. godine, posle velikog zemljotresa, kada se najveći broj stanovnika odselio u veće grčke gradove.

Danas na ostrvu živi 2.502 stanovnika. Po statistikama g. G. Valianosa oko 13.000 Itačana živi širom sveta. Najviše ih je u Atini, Patrasu, SAD, Australiji, Južnoj Africi, Kanadi i na Novom Zelandu.