Kairo

Kairo arap. القاهرة
Pogled sa Kairsko
Zastava Grb
Administrativni podaci
Država	Egipat
Gubernija	Kairo
Stanovništvo
Stanovništvo	‍
— 2021.	10,025,657
— gustina	18.987,99 st./km2
Geografske karakteristike
Koordinate	30° 03′ 13″ S; 31° 14′ 13″ I
Vremenska zona	UTC+2
Aps. visina	23 m
Površina	528 km2
Kairo Kairo na karti Egipta
Ostali podaci
Gradonačelnik	Atef Abd El Hamid
Pozivni broj	02
Veb-sajt
www.cairo.gov.eg

Kairo (arap. القاهرة [al-Qāhirah]) glavni je i najveći grad Egipta. Nalazi se u guvernoratu Kairo. Prema proceni iz 2008, u gradu je živelo 7.947.121 stanovnika. U široj oblasti ima otprilike 21,3 miliona stanovnika i po tome je trinaesti grad po veličini u svetu.

Dok je Kairo zvanično ime grada, u lokalnom govoru se on obično naziva imenom same države Misr (arap. مِصر [Miṣr]) na lokalnom dijalektu se izgovara Masr (egip. arap. مَصر [Maṣr]). Ime Kairo znači „onaj koji potčinjava / onaj koji savladava”. Ovo ime je dato zbog toga što su mnoge vojske kroz istoriju pokušale osvojiti grad i bile uništene od strane njegovih branitelja, ili su strane vojske bile uništene od boraca poslanih iz Kaira (Mongoli, krstaši i Osmanlije su primeri).

Gradsko metropolitansko područje je najveće na Srednjem istoku i u Arapskom svetu, i 15. po veličini u svetu. Ono je povezano za antičkim Egiptom, pošto su poznati Giza kompleks piramida i drevni grad Memfis locirani u ovoj geografskoj oblasti. Smešten u blizini delte Nila, moderni Kairo je osnovan 969. godine tokom Fatimidske dinastije. Zemljište koje ulazi u sastav sadašnjeg grada je bilo mesto drevnih nacionalnih prestonica čiji ostaci su i dalje vidljivi u delovima Starog Kaira. Kairo je dugo bio centar regionalnog političkog i kulturnog života. On se naziva „gradom sa hiljadu minareta” zbog sadašnje prevlasti islamske arhitekture. Kairo se smatra svetskim gradom sa „Beta +” klasifikacijom prema GaWC.

Kairo ima jednu od najstarijih i najvećih filmskih i muzičkih industrija u arapskom svetu, kao i drugu po veličini na svetu instituciju višeg obrazovanja, univerzitet Al-Azhar. Mnogi međunarodni mediji, biznisi, i organizacije imaju regionalna sedišta u gradu; Arapska liga je imala svoje sedište u Kairu tokom najvećeg dela svog postojanja.

Sa populacijom od 6,76 miliona rasprostrtom na 453 km², Kairo je daleko najveći grad u Egiptu. Dodatnih 9,5 miliona stanovnika živi u blizini grada. Kairo, poput mnogih drugih mega gradova, boluje od visokih nivoa zagađenja i saobraćaja. Kairski metro je jedan od dva metroa u Africi (drugi je u Alžiru). On se rangira među petnaest najprometnijih na svetu, sa više od jedne milijarde putničkih vožnji godišnje. Privreda Kaira je bila rangirana kao prva na Srednjem istoku 2005. godine, i 43. globalno na Foreign Policy 2010 globalnom indeksu gradova.

Geografija

Kairo je smešten na obalama i ostrvima Nila u severnom Egiptu, malo južnije od mesta gde reka napušta svoju pustinjom oivičenu dolinu i gdje se grana u tri rukavca započinjući deltu Nila.

Najstariji deo grada je na istočnoj strani reke. Moderni deo se postepeno širi zapadno okružujući zelene površine doline Nila. Zapadni delovi su sagrađeni po uzoru na Pariz u doba Ismaila Veličanstvenog, sa širokim bulevarima, parkovima i otvorenim prostorima. Najstariji deo na istoku je potpuna suprotnost. Rastao je nasumično vekovima pun uskih zakrčenih staza. Dok zapadnim Kairom dominiraju zgrade vlade i državne zgrade u modernom stilu, istočni deo je ispunjen stotinama starih džamija koje služe kao orijentiri. Obilno upotrebljavanje vode iz Nila omogućilo je gradu da se širi ka istoku, dalje u pustinju. Mostovi povezuju Kairo sa ostrvima Gezira i Roda na kojima su smeštene mnoge vladine zgrade i mnoge kuće vladinih službenika. Mostovi se takođe pružaju preko Nila povezujući grad sa predgrađima Giza i Imbabah. Najduži most u Kairu, ali i čitavoj Africi je Most 6. oktobra dugačak 22 km koji spaja središte grada sa vazdušnom lukom.

Egipatski muzej

Zapadno od Gize, u pustinji, je deo drevne nekropole Memfis, na platou Gize, sa svoje tri velike piramide, od kojih je jedna Keopsova piramida (jedina ostala od sedam drevnih svetskih čuda). Oko 18 km južno od Kaira je smješten stari grad Memfis koji se graniči sa nekropolom Sakara.

Klima

Klima Kairo
Pokazatelj \ Mesec	.Jan.	.Feb.	.Mar.	.Apr.	.Maj.	.Jun.	.Jul.	.Avg.	.Sep.	.Okt.	.Nov.	.Dec.	.God.
Apsolutni maksimum, °C (°F)	31 (88)	34,2 (93,6)	37,9 (100,2)	43,2 (109,8)	47,8 (118)	46,4 (115,5)	42,6 (108,7)	43,4 (110,1)	43,7 (110,7)	41 (106)	37,4 (99,3)	30,2 (86,4)	47,8 (118)
Maksimum, °C (°F)	18,9 (66)	20,4 (68,7)	23,5 (74,3)	28,3 (82,9)	32 (90)	33,9 (93)	34,7 (94,5)	34,2 (93,6)	32,6 (90,7)	29,2 (84,6)	24,8 (76,6)	20,3 (68,5)	27,7 (81,9)
Prosek, °C (°F)	13,6 (56,5)	14,9 (58,8)	16,9 (62,4)	21,2 (70,2)	24,5 (76,1)	27,3 (81,1)	27,6 (81,7)	27,4 (81,3)	26 (79)	23,3 (73,9)	18,9 (66)	15 (59)	21,38 (70,5)
Minimum, °C (°F)	9 (48)	9,7 (49,5)	11,6 (52,9)	14,6 (58,3)	17,7 (63,9)	20,1 (68,2)	22 (72)	22,1 (71,8)	20,5 (68,9)	17,4 (63,3)	14,1 (57,4)	10,4 (50,7)	15,8 (60,4)
Apsolutni minimum, °C (°F)	1,2 (34,2)	3,6 (38,5)	5 (41)	7,6 (45,7)	12,3 (54,1)	16 (61)	18,2 (64,8)	19 (66)	14,5 (58,1)	12,3 (54,1)	5,2 (41,4)	3 (37)	1,2 (34,2)
Količina padavina, mm (in)	5 (0,2)	3,8 (0,15)	3,8 (0,15)	1,1 (0,043)	0,5 (0,02)	0,1 (0,004)	0 (0)	0 (0)	0 (0)	0,7 (0,028)	3,8 (0,15)	5,9 (0,232)	24,7 (0,972)
Dani sa padavinama (≥ 0.01 mm)	3,5	2,7	1,9	0,9	0,5	0,1	0	0	0	0,5	1,3	2,8	14,2
Relativna vlažnost, %	59	54	53	47	46	49	58	61	60	60	61	61	56
Sunčani sati — mesečni prosek	213	234	269	291	324	357	363	351	311	292	248	198	3.451
Izvor #1: Svetska meteorološka organizacija (UN) (1971—2000), NOAA za podatke o vlažnosti
Izvor #2: Danski meteorološki institut za podatke o osunčanosti (1931—1960)

Istorija

Osnivanje i rani period

Trenutna lokacija grada je ranije bila nepogodna zbog udaljenosti Nila jer grad se sa te daljine nije mogao snabdevati vodom iz reke. Pođe li se malo na jug nailazi se na ruševine Memfisa koji je osnovan 3100 godina p. n. e. i bio je glavni grad drevnog Egipta. Osnovao ga je Menes od Tanisa nakon što je ujedinio kraljevstva Gornjeg i Donjeg Egipta. Glavnim gradom je kasnije postao Heliopolis, zatim Teba na jugu, a na kraju pod dinastijom Ptolemej (Aleksandrija) dobija status glavnog grada.

Prvo naselje na lokaciji današnjeg Kaira bila je Rimska tvrđava, zvana tvrđava Vabilon, sagrađena oko 150-e godine p. n. e. blizu naselja Vabilon-u-Egiptu koje je ležalo na starom egipatskom kanalu koji je povezivao Nil sa Crvenim morem.

Mali grad, sastavljen pretežno od koptskih hrišćana, rastao je oko tvrđave.

Arapski osvajači, predvođeni vođom po imenu Amr Ibn-el-As zauzimaju tvrđavu 642. godine i postavljaju svoju posadu u nju. Arapsko šatorsko naselje oko tvrđave poznato kao Al-Fustat postaje vremenom stalna baza arapskih snaga u Egiptu, pod dinastijama Umejida i Abasida, a u njemu je sagrađena prva džamija u Africi.

Polako naselje je prerastalo u pravi grad. Severnoafrička šiitska dinastija Fatimide zauzima Egipat 972. godine i gradi novi grad, Al-Mansureya, severno od starog naselja. Njihov vođa Al-Muez Ledin-Ellah menja ime grada u Kairo (Al-Qahirah — Mars na arapskom) zbog Marsa koji se uzdizao na nebu toga dana kada je grad osnovan. Džamija Al-Azhar je sagrađena iste godine, zajedno sa pratećim sveučilištom koji je napravio Kairo centrom učenja i filozofije onoga doba. Škola i danas predstavlja najveći centar studija Islama u svetu. Fatimidi su osvojili Kairo sredinom 1100-ih godina. Saladin je dalje proširio grad, uključujući i gradnju njegove masivne tvrđave.

Pustošenje Bagdada 1258. godine povećalo je značaj Kaira i on postaje vodeći intelektualni i umetnički centar Bliskog istoka. Grad je zauzelo Osmansko carstvo 1517. godine pod Selimom, ali za vladare su postavili vazalnu dinastiju Mameluka.

Era modernizacije

Mapa Kaira iz 1888

Napoleon je osvojio Egipat 1797. godine, a mamelučki vladari su mu predali Kairo. Nakon što je njegova flota uništena 1798. godine u zalivu Aboukir, Napoleon je napustio zemlju i kao zapovednika ostavio generala Kalbera. Kalber je ubijen 1800. godine, a trogodišnja francuska okupacija nije ostavila trajnijih posledica niti dovela do značajnijih promena.

Prvi nagovještaji modernizacije desili su se pod vladarom Mehmetom Alijem koji je železnicom povezao Kairo i Aleksandriju godine 1851. Značajnije promjene se, međutim, nisu desile do režima Ismail-paše kada je, 1863. godine, pravljenje Sueckog kanala dovelo izvjestan broj zapadnjaka u zemlju.

Mapa Kaira iz 1933

Godine 1867, Ismail je posetio Pariz zbog Svjetske izložbe. Tu je vidio nove arhitektonske oblike, i odlučio da ponovo sagradi Kairo po evropskom principu. Gradnju je finansirao iz fonda u koji se slivao novac od povećane trgovine pamukom. Nadao se da će ponovnu izgradnju završiti do 1869. godine, kada je trebalo da zbog otvaranja Sueckog kanala u Egipat dođu brojni ugledni gosti sa Zapada.

Ipak radije nego da ponovo izgradi Kairo Ismail je odlučio da sagradi potpuno novi deo grada, dalje niz obalu, u zapadnjačkom stilu. Projekat je povjeren Ali-paši Mubaraku, a osmislio ga je francuski planer Pierre Grand. Nova oblast luksuznih vila i stanova je bila konstruisana.

Populacija se eksplozivno uvećala od 374.000 stanovnika (1882) do 1.312.000 stanovnika godine 1937.

Moderni Kairo

Panorama Kaira 1950-ih

Kairo je ostao najvažniji egipatski grad za vreme britanske vladavine a i poslije. U 20. veku je viđen veliki razvoj i rast grada, kako su seljaci napuštali farme i dolazili u grad u potrazi za poslom u fabrikama metropole. Poseban teret za grad su činile izbeglice iz ratova sa Izraelom. Veliki deo populacije sa Sinaja i gradova oko Sueckog kanala, došao je u Kairo između 1967. i 1978. godine.

Danas je Kairo najnaseljeniji afrički grad, i kulturni centar arapskog sveta.

Još od devetnaestog veka Kairo je postao turistički centar, i ljudi iz cijelog sveta dolazili su da vide spomenike i predmete drevnog Egipta, naročito piramide. Donesen je zakon kojim se zabranjuje izvoz ovih blaga, što znači da je Egipatski muzej u Kairu jedino mjesto gde mnogi predmeti mogu biti viđeni.

Stanovništvo

Prema proceni, u gradu je 2008. živelo 7.947.121 stanovnika.

Kretanje broja stanovnika

1986.	1996.	2006.
6.068.695	6.789.479	7.786.640

Privreda

Saobraćaj

Kairo je čvorište 5000 km duge egipatske železnice. Stanica Ramzes u centralnom Kairu povezuje glavnu liniju južnog dela železnice koja ide dolinom Nila i pokriva Asjut, Luksor i Asuan, sa različitim linijama koje se lepezasto šire područjem Donjeg Egipta i pokrivaju glavne gradove regiona delte uključujući Aleksandriju, Ismailiju i Port Said. Druga glavna stanica smeštena je 10 km južnije, u Gizi.

Kairske ulice su zakrčene saobraćajem. Kairski metro sistem je moderan i efikasan. Kairski metro je jedini potpuno dovršeni i funkcionalni metro u Africi. Dve linije pokrivaju 62 km, a planiraju se još četiri nove linije.

Prva tramvajska linija u Kairu izgrađena je 1898. godine. To je bila prva linija javnog transporta, koja je išla pravcem sever-jug, u Kairu. Išla je preko Khalij Misra, drevnog kanala koji vodi do Crvenog mora. Tramvajska mreža je zadnjih godina većim delom razmontirana, a par linija je ostalo operativno izvan severnih predgrađa, oko Heliopolisa.

Kairo je smešten na obalama i ostrvima Nila u severnom Egiptu, malo južnije od mesta gde reka napušta svoju pustinjom oivičenu dolinu i gde se grana u tri rukavca započinjući deltu Nila.

Znamenitosti

Islamski Kairo القاهرة
Svetska baština Uneska
Mesto	Donji Egipat, Kairo, Egipatski kedivat, Egipatski sultanat, Egipatski pašaluk, Egipat
Koordinate	30° 02′ 40″ S; 31° 14′ 09″ I
Površina	528 km2 (5,68×109 sq ft)
Kriterijumi	Kulturno dobro: i, v, vi
Upis	1979. (3. zasedanje) (-1976. sednica)
Veb-sajt	www.cairo.gov.eg

Stari Kairo je mjesto koptskog naselja, vizantskog utvrđenja Vavilon i prvih egipatskih prestolnica, Al-Askara i Fustata, koji su danas uklopljeni u grad Kairo. U gradu se nalaze brojni spomenici kao što su:

• Viseća crkva (El Mualaka) ili Pravoslavna koptska crkva Svete Device Marije iz 3. veka je jedna od najstarijih crkava u Egiptu, a nalazila se iznad ulaza u Vavilonsko utvrđenje, zbog čega su je nazvali „viseća”. Obnovljena je u 11. i 19. veku, ali je sačuvana njena vizantska unutrašnjost iz 7. veka.
• Vavilonsko utvrđenje se nalazi na istočnoj obali Nila na početku njegove delte, na spoju s faraonskim kanalom koji ju je spajao s Crvenim morem, a izgradili su je Vizantinci 525. godine. Unutar njenih zidina, koje nalikuju na Teodozijeve zidine u Konstantinopolju, nalazi se šest koptskih crkava, konvikt i Koptski muzej iz 1910. godine koji ima najveću kolekciju koptskih hrišćanskih predmeta na svetu.
• Džamija Amr ibn al-Asa (arapski: جامع عمرو بن العاص) ili Amrova džamija iz 642. godine je najstarija džamija u Africi, izgrađena na mestu šatora generala Amra, koji je osvojio Egipat, u novoosnovanoj prestolnici Egipta, Fustatu. Zahvaljujući mnogim obnovama tokom vekova malo je ostalo od izvorne građevine, ali je velika islamska znamenitost i turistička atrakcija.
• Sinagoga Ben Ezra (hebr. בית כנסת בן עזרא, arapski: معبد بن عزرا) je izgrađena 882. godine na mestu gde je prema predaji pronađen Mojsije kao beba. U njoj je u 19. veku otkrivena vredna kolekcija hebrejskih tektova, tzv. „Kairska Geniza” koja se danas nalazi u brojnim svetskim bibliotekama.

Islamski Kairo

Glavni članak: Islamski Kairo

Islamski Kairo je središnji deo Kaira koji je znamenit po svojim istorijskim građevinama u islamskom stilu, a kojim dominira Kairska citadela. One su pod ovim nazivom upisane na Uneskov spisak mesta svetske baštine u Africi još 1979. godine

Od islamskih spomenika najznamenitiji su: omejidska Džamija Amr ibn al-Asa, abasidski univerzitet uz džamiju Azhar, fatimidski minareti iznad ulaza u grad Bab Zuvelija. Ibn Tulunova džamija, Džamija Al-Hakima, Saldinova Kairska citadela, mamelučke džamije sultana Hasana i Al-Rifa.

• 
  Unutrašnjost viseće crkve (3—7. vek)
• 
  Ostaci utvrđenja Vavilon (552.)
• 
  Ulaz u Amrovu džamiju (642.)
• 
  Džamija Al-Azhar (970.)
• 
  Al-Hakimova džamija (990-ih)
• 
  Saladinova citadela (1176.3.)
• 
  Džamija sultana Hasana i Al-Rifa
• 
  Džamija Muhameda Alija unutar citadele (1830.8.)

Partnerski gradovi

• Frankfurt na Majni
• Aman
• Bejrut
• Istanbul
• Njujork
• Hjuston
• Otava
• Peking
• Si'an
• Tokio
• Seul
• Štutgart
• Barselona
• Minsk
• Moskva
• Sarajevo
• Isfahan
• Grenobl
• Džeda
• Buenos Ajres
• Meksiko Siti
• Kartum
• Alžir
• Damask
• Kazablanka
• Lagos
• Pariz
• Tbilisi
• Bagdad

Literatura

• Abu-Lughod, Janet (1965). „Tale of Two Cities: The Origins of Modern Cairo. Comparative Studies in Society and History”. 7 (4). Cambridge, UK: Cambridge University Press. ISSN 0010-4175. S2CID 145607590. doi:10.1017/S0010417500003819. 
• Afaf Lutfi Sayyid-Marsot (1984). Egypt in the Reign of Muhammad Ali (illustrated, reprint izd.). Cambridge, UK: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-28968-9. 
• Beattie, Andrew (2005). Cairo: A Cultural History (illustrated izd.). New York: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-517893-7. 
• Butler, Alfred J. (2008). The Arab Conquest of Egypt—And the Last Thirty Years of the Roman Dominion. Portland, Ore: Butler Press. ISBN 978-1-4437-2783-9. 
• Behrens-Abouseif, Doris (1992). Islamic Architecture in Cairo (2nd izd.). Brill. ISBN 978-90-04-09626-4. 
• Byrne, Joseph Patrick (2004). The Black Death (illustrated, annotated izd.). Westport, Conn.: Greenwood Publishing Group. ISBN 978-0-313-32492-5. 
• Collins, Robert O. (2002). The Nile (illustrated izd.). New Haven, Conn.: Yale University Press. ISBN 978-0-300-09764-1. 
• Daly, M. W.; Petry, Carl F. (1998). The Cambridge History of Egypt: Islamic Egypt, 640–1517. Cambridge, UK: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-47137-4. 
• Glassé, Cyril; Smith, Huston (2003). The New Encyclopedia of Islam (2nd revised izd.). Singapore: Tien Wah Press. ISBN 978-0-7591-0190-6. 
• Golia, Maria (2004). Cairo: city of sand. Reaktion Books. ISBN 978-1-86189-187-7. 
• Hawass, Zahi A.; Brock, Lyla Pinch (2003). Egyptology at the Dawn of the Twenty-First Century: Archaeology (2nd izd.). Cairo: American University in Cairo. ISBN 978-977-424-674-6. 
• Hourani, Albert Habib; Khoury, Philip Shukry; Wilson, Mary Christina (2004). The Modern Middle East: A Reader (2nd izd.). London: I.B. Tauris. ISBN 978-1-86064-963-9. 
• İnalcık, Halil; Faroqhi, Suraiya; Quataert, Donald; McGowan, Bruce; Pamuk, Sevket (1997). An Economic and Social History of the Ottoman Empire (illustrated, reprinted izd.). Cambridge, UK: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-57455-6. 
• McGregor, Andrew James (2006). A Military History of Modern Egypt: From the Ottoman Conquest to the Ramadan War. Westport, Conn.: Greenwood Publishing Group. ISBN 978-0-275-98601-8. 
• Meri, Josef W.; Bacharach, Jere L. (2006). Medieval Islamic Civilization: An Encyclopedia. New York: Taylor & Francis. ISBN 978-0-415-96692-4. 
• Raymond, André (2000). Cairo. Cambridge, Mass.: Harvard University Press. ISBN 978-0-674-00316-3. 
• Sanders, Paula (2008). Creating Medieval Cairo: Empire, Religion, and Architectural Preservation in Nineteenth-Century Egypt. Cairo: American University in Cairo. ISBN 978-977-416-095-0. 
• Shillington, Kevin (2005). Encyclopedia of African History. New York: Taylor & Francis. ISBN 978-1-57958-453-5. 
• Shoshan, Boaz (2002). David Morgan, ur. Popular Culture in Medieval Cairo. Cambridge, UK: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-89429-6. 
• Sicker, Martin (2001). The Islamic World in Decline: From the Treaty of Karlowitz to the Disintegration of the Ottoman Empire (illustrated izd.). Westport, Conn.: Greenwood Publishing Group. ISBN 978-0-275-96891-5. 
• Winter, Michael (1992). Egyptian Society Under Ottoman Rule, 1517—1798. London: Routledge. ISBN 978-0-415-02403-7. 
• Winter, Michael (2004). Egyptian Society Under Ottoman Rule, 1517—1798. London: Routledge. ISBN 978-0-203-16923-0. 
• Nezar AlSayyad. (2011). Cairo: Histories of a City. Harvard University Press.  260 pages; Explores 12 defining moments in the city's architectural history
• Cooper, Artemis (1995). Cairo in the War, 1939—1945. Hamish Hamilton, 1989 / Penguin Book. ISBN 978-0-14-024781-7.  (Pbk)
• André Raymond, Cairo, trans. Willard Wood. Harvard University Press, 2000.
• Rodenbeck, Max (1998). Cairo– the City Victorious. Picador. ISBN 978-0-330-33709-0.  (Hbk). ISBN 978-0-330-33710-6 (Pbk)
• Wahba, Magdi (1990). „Cairo Memories”. Ur.: Derek Hopwood. Studies in Arab History: The Antonius Lectures, 1978—87. London: Macmillan Press. 
• „Rescuing Cairo's Lost Heritage”. Islamica Magazine (15). 2006. Arhivirano iz originala 2. 4. 2007. g. Pristupljeno 6. 12. 2006. 
• Peter Theroux, Cairo: Clamorous heart of Egypt National Geographic Magazine April 1993
• Cynthia Myntti (2003). Paris Along the Nile: Architecture in Cairo from the Belle Epoque. American University in Cairo Press. .
• Cairo's belle époque architects 1900—1950, by Samir Raafat.
• Antonine Selim Nahas, one of city's major belle époque (1900—1950) architects.
• Nagib Mahfooz novels, all tell great stories about Cairo's deep conflicts.
• Paulina B. Lewicka (2011). Food and Foodways of Medieval Cairenes: Aspects of Life in an Islamic Metropolis of the Eastern Mediterranean. Leiden, Brill. .
• Jörg Armbruster, Suleman Taufiq (Eds.) مدينتي القاهرة (MYCAI — My Cairo Mein Kairo). Stuttgart. 2014. ISBN 978-3-9809887-8-0. , text by different authors, photos by Barbara Armbruster and Hala Elkoussy, edition esefeld & traub.

Spoljašnje veze

• Cairo City Government
• Coptic Churches of Cairo
• Mosques in Cairo

Fotografije i video snimci

• Cairo 360-degree full-screen images
• Cairo Travel Photos
• Call to Cairo
• Cairo, Egypt—video by Global Post
• Photos of Cairo / Travel