Kinetohor
Kinetohor je parna proteinska struktura u predelu centromere hromozoma. Za njega se vezuju niti deobnog vretena pa je svaki hromozom u metafazi mitoze povezan za oba pola ćelije.
Hemijski sastav kinetohora nije sasvim tačno utvrđen mada se sigurno zna da sadrži bazne proteine. Za njega se pod uglom od 90° vezuje od 4 do 40 mikrotubula (grade niti deobnog vretena) što zavisi od veličine samog kinetohora. Pojedine mikrotubule prodiru čak do hromatinskog materijala.
Vrste
[uredi | uredi izvor]Uočen je elektronskim mikroskopom i različito je građen u hromozomima različitih organizama:
- kod viših biljaka je loptastog oblika
- kod čoveka, različitih životinja i nižih biljaka je troslojan (trilaminaran).
Trilaminarni kinetohor se sastoji od tri dela:
- deo za koji su pričvršćene niti deobnog vretena i on je najgušći
- srednji deo koji je bleđi
- unutrašnji, gušći deo koji naleže na hromatin.
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Tucić, N, Matić, Gordana: O genima i ljudima, Centar za primenjenu psihologiju, Beograd, 2002.
- Marinković, D, Tucić, N, Kekić, V: Genetika, Naučna knjiga, Beograd
- Tatić, S, Kostić, G, Tatić, B: Humani genom, ZUNS, Beograd, 2002.
- Matić, Gordana: osnovi molekularne biologije, Zavet, Beograd, 1997.
- Ridli, M: Genom - autobiografija vrste u 23 poglavlja, Plato, Beograd, 2001.
- Prentis S: Biotehnologija, Školska knjiga, Zagreb, 1991.
- Dumanović, J, marinković, D, Denić, M: Genetički rečnik, Beograd, 1985.
- Kosanović, M, Diklić, V: Odabrana poglavlja iz humane genetike, Beograd, 1986.
- Lazarević, M: ogledi iz medicinske genetike, beograd, 1986.
- Švob, T. i sradnici: Osnovi opće i humane genetike, Školska knjiga, Zagreb, 1990.
