Konstantin Vučković
| Konstantin Vučković | |
|---|---|
 Konstantin Vučković | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1823. |
| Mesto rođenja | Dabar kod Sanskog Mosta, Osmansko carstvo |
| Datum smrti | 16. oktobar 1893. (69/70 god.) |
| Mesto smrti | Split, Austrougarska |
Konstantin Vučković (Dabar kod Sanskog Mosta, 1823 — Split, 16. oktobar 1893) bio je srpski trgovac, dobrotvor i osnivač Matice srpske u Dubrovniku.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Ostaje bez roditelja u ranoj mladosti i odlazi u Skradin, gde je brigu o njemu preuzeo stric Silvester, redovnik i dobrotvor. Tu ostaje godinu dana, da bi ga stric potom smestio u jednu trgovačku radnju u Zadru, gde je radio nekoliko godina. Nakratko se vratio u Dabar, ali zbog velike nemaštine ponovo odlazi u Split, gde je 1845. stupio u službu kod trgovaca Luke i Riste Tuzlića. Kada je Risto Tuzlić 1863. umro, odredio je Konstantina za svog naslednika, ali pod uslovom da se nikad ne ženi i da svoj imetak koristi u dobrotvorne svrhe. Vučković je poslušao svog mentora, i zahvaljujući veštom poslovanju postao jedan od najbogatijih Splićana.[1]
Zaveštanje
[uredi | uredi izvor]Testamentom je zaveštao crkvenoj pravoslavnoj opštini u Dubrovniku 160.000 austrijskih fiorina za osnivanje Matice srpske.[2] Značajnu sumu je ostavio i za osnivanje srpske gimnazije u Sarajevu. Određene manje sume je zaveštao društvu Beogradske trgovačke omladine, Srpskom lekarskom društvu, kao i mnogim srpskim pravoslavnim crkvama po Dalmaciji i Bosni.[1] Radničkom Društvu u Spljetu zaveštao je 11.000 forinti, da se od prihoda svake godine može udomiti po jedna devojka čiji je otac bio član ovog društva.[3]
Pomagao je ustanike za vreme ustanka u Hercegovini (1875-1878).[1]
Nakon njegove smrti pisano je ovako:
„Mi smo izgubili jednoga čestitoga Srbina. Ali smo stekli jednog dobrotvora narodnoga...Imena su dobrotvora utjeha naša u ovijem crnijem danima našega naroda, kad na njega navaljuju toliki strašni, jaki i opaki dušmani njegovi, koji mu najposle guše i kulturni razvitak, koji progone i školu srpsku, knjigu srpku, slovo srpsko...Ovakve su zadužbine održale naš narod a tako i njihova imena u blagodarnosti narodnoj. Sjeni pokojnog dobrotvora Vučkovića krivo bismo učinili, kad bismo mu ovdje hvale pleli. Ne bismo ga ni znali dovoljno nahvaliti. Djela govore.”[3]
Vidi još
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ a b v Srpski biografski rečnik knjiga 2, V-G. Novi Sad: Matica srpska. 2006. str. 544—545.
- ^ Arsić, Irena (2011). Dubrovčani i našjenci: iz staroga Dubrovnika. Niš. str. 200.
- ^ a b ur. prof. Gavrilović, Andra (1904). Znameniti Srbi XIX veka III tom. Zagreb: Naklada i štampa srpske štamparije. str. 56.
