Красолика
| Krasolika | |
|---|---|
.jpg)
| |
| Cvetovi i pupoljci | |
| Naučna klasifikacija | |
| Carstvo: | |
| (nerangirano): | |
| (nerangirano): | |
| (nerangirano): | |
| Red: | |
| Porodica: | |
| Pleme: | |
| Rod: | |
| Vrsta: | E. annuus
|
| Binomno ime | |
| Erigeron annuus | |
| Sinonimi[1] | |
| |
Krasolika (lat. Erigeron annuus (L.) Perss.) je jednogodišnja biljka iz familije Asteraceae (nekadašnji naziv familije Compositae). Biljka se u literaturi može pronaći i pod nazivom Stenactis annua Cass. što je stari zvaničan naziv za ovu vrstu. Srpski naziv krasolika dobila je po vrsti iz iste porodice na koju veoma podseća – krasuljku (Bellis perennis L.). Biljka je svrstana na listu invazivnih vrsta Republike Srbije kao veoma invazivna.
Opis[uredi | uredi izvor]
Koren je kod ove vrste kao i kod većine drugih dikotila vretenast. Kako je biljka jednogodišnja koren se ne odlikuje metamorfozama i preteranom razvijenošću. Na planu drugih vegetativnih organa krasolika odlikuje se izdankom visokim i do 100 do 150 santimetara koji je dlakav, uspravan i granat samo u gornjem delu. Listovi izdanka se mogu razlikovati u zavinosti od položaja na stablu – te su listovi pri dnu izdanka na drškama i lopatičasti do jajasti, a oni pri vrhu izdanka kopljasti i više manje sedeći. Listovi su isključivo naizmenično raspoređeni.
Cvetovi ove vrste su ili samo ženski ili dvopolni organizovani u glavičaste cvasti (lat. capitulum). U glavici postoje dva tipa cvetova – jezičasti (beli) i cevasti (žuti). Beli, jezičasti cvetovi se nalaze po obodu, isključivo su ženski i imati varijaciju u bojama od beličaste do plavo-bele. Plod kod ove vrste je kao i kod svih drugih biljaka iz familije glavočika ahenija, koja je dolkovana postojanjem papusa koji je sa stanovišta morfologije postfloralno zaostala čašica. [2]
Rasprostranjenje[uredi | uredi izvor]
Cveta od jula do septembra i oprašuje insektima (entomofilija). Plod biljka donosi od jula do oktobra a plodovi se zbog postojanja papusa raznose vetrom (anemohorija). Biljka je doneta sa područja Severne Amerike (Kanade i SAD) kao dekorativna. Prvo beleženje ove vrste bilo je oko 1700. godine gde je njeno postojanje opisano po baštama u Beču. Pored Evrope biljka se gajila i u baštama u Kini i Japanu. Vrsta je spontano krenula da se širi zahvaljujući efikasnoj anemohoriji.[3]
Biologija[uredi | uredi izvor]
„Prvenac“ na mestima koja su pretrpela neku naglu promenu uzrokovanu najčešće raznim antropogenim faktorima.
Primercima ove vrste nije posebno bitnan tip zemljišta na kom rastu, te se javljaju i na „siromašnim“ tipovima zemljišta što je jedan od faktora koji su uslovili invazino ponašanje ove vrste. Na području Vojvodine ova biljka se spontano širi. Istraživanja vršena na polju Makedonije pokazuju da ova biljka (zbog svoje sposobnosti da se spontano veoma brzo širi) dobija invazivan karakter. [2]
Stanište[uredi | uredi izvor]
Na području Republike Srbije krasolika raste u litoralnoj zoni površinskih voda, pored reka, po proređenim vrbacima, progalama mezofilnih šuma, u šuma panjačama i na veštački podignutim šumama. Odbegli primerci su se spontano širili i posebno razmnožili na pogodnim tipovima staništa. Biljka je pratilac drvenaste vegetacije – šikara vrbe (Salix) i šikara bagremca (Amorpha fruticosa). Javlja se i oko listopadnih šuma jasenovo-jovine šume (Fraxinus-Alnus) i hrastovo-brestovo-jasenove šume duž reka.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Erigeron annuus subsp. septentrionalis”. The Global Compositae Checklist (GCC) — preko The Plant List.
- ^ a b „Bioras”. Arhivirano iz originala 24. 11. 2020. g. Pristupljeno 07. 10. 2018.
- ^ „inaturalist”.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
