Pređi na sadržaj

Kuća Bogorodice

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Kuća Device Marije

Kuća Bogorodice ili Kuća Device Marije (tur. Meryemana Evi ili Meryem Ana Evi, „Kuća majke Marije“) je katoličko svetilište koje se nalazi na planini Koresos (turski: Bülbüldağı) u blizini Efesa, 7 km od Selčuka u Turskoj.[1]

Kuća je otkrivena u 19. veku prateći opise iz prijavljenih vizija Blažene Ane Katarine Emerih (1774–1824), rimokatoličke časne sestre i vizionara, koje je Klemens Brentano objavio kao knjigu nakon njene smrti.[2] Iako se Katolička crkva nikada nije izjasnila za ili protiv autentičnosti kuće, poseta ovom mestu je ipak dobila status hodočašća od svog otkrića. Anu Katarinu Emerih je papa Jovan Pavle II proglasio blaženom 3. oktobra 2004.

Hrišćanski i muslimanski hodočasnici posećuju kuću na osnovu verovanja da je Mariju, Isusovu majku, Sveti Jovan odveo u ovu kamenu kuću i da je tu živela do kraja svog zemaljskog života.[3]

Svetilište je dobilo nekoliko papskih apostolskih blagoslova i posetilo ga je nekoliko papa uključujući papu Pavla VI, papu Jovana Pavla II i papu Benedikta XVI.

Opis

[uredi | uredi izvor]
Unutrašnjost kuće.

Na putu do svetilišta, posetioci prolaze pored bazena za krštenje, većeg od onog koji se nalazi u bazilici u Efesu. Smatra se da je rana zajednica hrišćana možda živela ili bila krštena ovde kako bi pobegla od obližnjih Rimljana.

Sama svetinja nije mnogo velika, već se može opisati kao skromna kapela. Očuvano kamenje i konstrukcija datiraju još iz apostolskog doba, što je u skladu sa ostalim očuvanim građevinama iz tog vremena, ali sa manjim dodacima kao što su baštenski pejzaži i dodaci pobožnosti izvan svetilišta. Na ulasku u kapelu, hodočasnika sačeka jedna velika prostorija u kojoj je oltar zajedno sa velikom statuom Blažene Device Marije istaknut u centru.

Na desnoj strani nalazi se manja soba - tradicionalno povezana sa stvarnom sobom u kojoj se veruje da je Devica Marija spavala. Marijanska tradicija smatra da je neka vrsta tekuće vode tekla poput kanala u manjoj prostoriji u kojoj je Devica Marija spavala i odmarala, što je dovelo do današnje česme izvan građevinske konstrukcije.

Zid želja

Zid želja

[uredi | uredi izvor]

Izvan svetilišta je poseban „zid želja“ koji su hodočasnici koristili tako što su svoje lične želje pisali na papiru ili tkanini. U blizini se uzgajaju razne vrste cveća i voća, a postavljeno je i dodatno osvetljenje za dodatno praćenje lokaliteta. U blizini se takođe nalazi fontana ili bunar, za koji neki hodočasnici veruju da ima čudesnu moć isceljenja ili lečenje neplodnosti.

Opis u Nemačkoj

[uredi | uredi izvor]
Crtež Ane Katarine Emerih iz 18. veka

Početkom 19. veka, Ana Katarina Emerih, monahinja Avgustinijanka u Nemačkoj, prikovana za krevet, izvestila je o nizu vizija u kojima je ispričala poslednje dane Isusovog života i detalje o životu Marije, njegove majke.[4] Emerih je dugo bila bolesna u zemljoradničkoj zajednici Dilmen, ali je u Nemačkoj bila poznata kao mistik i posećivale su je brojne poznate ličnosti.

Exterior view of the House of the Virgin Mary, on Mt. Koressos near Ephesus, Turkey.
Spoljašnjost kuće iz drugog ugla

Jedna od vizija Ane Katarine Emerih bila je opis kuće koju je apostol Jovan sagradio u Efesu za Mariju, Isusovu majku, u kojoj je živela do kraja svog života. Emerih je dala niz detalja o lokaciji kuće i topografiji okolnog područja:[5]

Marija nije živela u samom Efesu, već u njegovoj blizini. ... Marijin stan je bio na brdu levo od puta iz Jerusalima, oko tri i po sata od Efesa. Ovo brdo se strmo spušta prema Efesu; grad, kako mu se približava sa jugoistoka, izgleda da leži na uzvisini... Uske staze vode na jug do brda blizu vrha koji je neravnomerna visoravan, nekih pola sata putovanja.

Jedan od posetilaca Ane Katarine Emerih bio je pisac Klemens Brentano koji je posle prve posete ostao u Dilmenu pet godina da bi je viđao svakog dana i zapisivao vizije koje je govorila.[6] Nakon Anine smrti, Brentano je 1852. godine u Minhenu, u Nemačkoj, objavio knjigu zasnovanu na njegovim transkripcijama njenih vizija. Druga knjiga je objavljena na osnovu njegovih beleški nakon njegove smrti. Kada je slučaj za Aninu beatifikaciju podnet Vatikanu 1892. godine, jedan broj stručnjaka u Nemačkoj počeo je da upoređuje i analizira originalne Brentanove beleške iz njegove lične biblioteke sa knjigama koje je napisao. Analiza je otkrila različite apokrifne biblijske izvore, mape i putne vodiče među njegovim radovima, koji su mogli da se koriste za poboljšanje Aninih naracija.

Otkriće u Turskoj

[uredi | uredi izvor]
Sestra Mari de Mandat-Granse

Dana 18. oktobra 1881. godine, oslanjajući se na opise Brentanove knjige zasnovane na njegovim razgovorima sa Anom Emerih, francuski sveštenik, opat Žilijan Guje otkrio je malu kamenu zgradu na planini koja gleda na Egejsko more i ruševine drevnog Efesa u Turskoj. Verovao je da je to kuća koju je opisala Ana Emerih i gde je Devica Marija živela poslednje godine svog života.[2][7]

Otkriće opata Gujea većina ljudi nije shvatila ozbiljno, ali deset godina kasnije, na poziv sestre Mari de Mandat-Granse, dva lazaristička misionara, otac Polin i otac Jung, iz Smirne ponovo su otkrili zgradu 29. jula 1891. godine, koristeći isti izvor za vodič.[8][9] Saznali su da su ruševinu bez krova sa četiri zida dugo poštovali članovi planinskog sela Sirince, udaljenog 17 km, koji su bili potomci ranih hrišćana iz Efesa.[8] Kuća je nazvana Panaya Kapulu ("Vrata Bogorodice"). Svake godine vernici su hodočastili ovo mesto 15. avgusta, na dan kada većina hrišćanskog sveta slavi Marijino Uspenje.

Katolička crkva je imenovala sestru Mari de Mandat-Granse za osnivačicu Marijine kuće. Bila je odgovorna za očuvanje Marijine kuće i okolnih prostora od 1891. do njene smrti 1915.[10] Otkriće je oživelo i učvrstilo hrišćansku tradiciju iz 12. veka, „efesko predanje“, koje se takmičilo sa starijim „jerusalimskim predanjem“ o mestu Uspenja Bogorodice. Zbog postupaka pape Lava XIII 1896. i pape Jovana XXIII 1961. godine, Katolička crkva je prvo uklonila oproštaj grehova iz crkve Uspenja Gospodnjeg u Jerusalimu, a zatim ih za sva vremena podarila hodočasnicima u Marijin dom u Efesu.

Arheologija

[uredi | uredi izvor]

Restaurirani deo strukture razlikuje se od prvobitnih ostataka po liniji obojenoj crvenom bojom. Neki su izrazili sumnju u vezi sa lokalitetom, jer je tradicija Marijine veze sa Efesom „nastala tek u dvanaestom veku“.[11] Pristalice zasnivaju svoje verovanje na prisustvu Marijine crkve iz 5. veka.

Stav Rimokatoličke crkve

[uredi | uredi izvor]
Statua Blažene Device Marije ispred njene kuće
Papiri želja u Kući Device Marije

Rimokatolička crkva se nikada nije izjasnila o autentičnosti kuće, zbog nedostatka naučno prihvatljivih dokaza. Međutim, od blagoslova prvog hodočašća pape Lava XIII 1896. godine, zauzela je pozitivan stav prema lokalitetu. Papa Pije XII je 1951. godine, prateći definiciju dogme o Uspenju iz 1950. godine, podigao kuću na status Svetog mesta, privilegiju koju je kasnije papa Jovan XXIII učinio trajnom. Ovo mesto posećuju i poštuju muslimani i hrišćani.[12] Hodočasnici piju vodu iz izvora ispod kuće za koju se veruje da ima lekovita svojstva. Ovde se svake godine 15. avgusta održava liturgijska ceremonija u znak sećanja na Veliku Gospojinu.

Papske posete

[uredi | uredi izvor]

Papa Pavle VI posetio je svetilište 26. jula 1967. godine, a papa Jovan Pavle II 30. novembra 1979. godine. Papa Benedikt XVI posetio je ovu svetinju 29. novembra 2006. godine tokom svog četvorodnevnog putovanja u Tursku.[13]

Vidi još

[uredi | uredi izvor]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ Frommer's Turkey. str. 254—255. ISBN 0-470-59366-0. . by Lynn A. Levine 2010
  2. ^ a b Shoemaker, Stephen J. (2006). The Ancient Traditions of the Virgin Mary's Dormition and Assumption. Oxford University Press. str. 76. ISBN 0-19-921074-8. . by Stephen J. Shoemaker 2006 Greška kod citiranja: Neispravna oznaka <ref>; naziv „Shoemaker” je definisano više puta s različitim sadržajem
  3. ^ Antony John Alaharasan, V. (2006). Home of the Assumption: Reconstructing Mary's Life in Ephesus. Paulist Press. str. 38. ISBN 1-929039-38-7. 
  4. ^ Emmerich, Anna Catherine: Emmerich, Anna Katharina (1983). The Dolorous Passion of Our Lord Jesus Christ. Tan Books and Publishers. str. viii. ISBN 978-0-89555-210-5. .
  5. ^ Emmerich, Anna Katharina (1970). The Life of the Blessed Virgin Mary. Tan Books and Publishers. str. 377. ISBN 0-89555-048-2. . Chapter XVIII Section 2: Mary's House in Ephesus
  6. ^ John F. Fetzer (1981). Clemens Brentano. str. 146. ISBN 0-8057-6457-7. 
  7. ^ Powell, Robert A. (1996). Chronicle of the living Christ: the life and ministry of Jesus Christ. SteinerBooks. str. 12. ISBN 0-88010-407-4. 
  8. ^ a b Fusaro, Lorraine F. (2009). „Mary's House & Sister Marie” (PDF). The Sister Marie de Mandat-Grancey Foundation. Arhivirano iz originala (PDF) 3. 3. 2016. g. Pristupljeno 9. 6. 2015. 
  9. ^ Zenit News Arhivirano 2012-09-27 na sajtu Wayback Machine
  10. ^ Schulte, Carl G. (avgust 2011). The Life of Sr. Marie de Mandat-Grancey & Mary's House in Ephesus. TAN Books. ISBN 978-0-89555-870-1. 
  11. ^ Tavard, George Henri (1996). The Thousand Faces of the Virgin Mary. Zacchaeus Studies: Theology. Liturgical Press. str. 23–24. ISBN 978-0-8146-5914-4. „The universal tradition among the Fathers of the Church places her residence, and thereby the locus of her Dormition when one begins to speak of it, in Jerusalem.” 
  12. ^ „House of the Virgin - Ephesus, Turkey”. 
  13. ^ „Apostolic Journey of Pope Benedict to Turkey”. 2006-11-29. Pristupljeno 2008-02-22. „With firm trust let us sing, together with Mary, a magnificat of praise and thanksgiving to God who has looked with favour upon the lowliness of his servant (cf. Lk 1:48). Let us sing joyfully, even when we are tested by difficulties and dangers, as we have learned from the fine witness given by the Roman priest Don Andrea Santoro, whom I am pleased to recall in this celebration. Mary teaches us that the source of our joy and our one sure support is Christ, and she repeats his words: “Do not be afraid” (Mk 6:50), “I am with you” (Mt 28:20). Mary, Mother of the Church, accompany us always on our way! Holy Mary, Mother of God, pray for us! Aziz Meryem Mesih’in Annesi bizim için Dua et. Amen” 

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]

Literatura

[uredi | uredi izvor]
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Кућа_Богородице&oldid=28953006”