Legat Danila Nikolića
| Legat Danila Nikolića | |
|---|---|
 Nikolić prilikom dodele Nagrade „Meša Selimović", 2002. | |
| Osnivanje | 2020. |
| Lokacija | Beograd Republika Srbija |
| Vrsta | Legat |
| Veb-sajt | https://adligat.rs/ |
Legat Danila Nikolića je reprezentativna zbirka materijalnih i kulturnih dobara koju je za života počeo da formira književnik, pripovedač i romanopisac Danilo Nikolić u Udruženju za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat” u Beogradu, a koju su nakon njegove smrti 2016. godine nastavile da proširuju njegova ćerka Lidija Nikolić i unuka Ana Novaković, da bi u avgustu 2020. godine legat i zvanično bio formiran.
O životu i delu Danila Nikolića
[uredi | uredi izvor]Danilo Nikolić rođen je 2. februara 1926. godine u Splitu, gde je njegov otac Spasoje privremeno radio kao službenik Banske uprave. Detinjstvo i mladost proveo je na Kosovu i Metohiji, u Vitomirici kod Peći, gde su se Nikolići doselili 1924. godine iz Nikšića.[1] Školovao se u rodnom selu, Peći, a potom i u Beogradu, gde je diplomirao na Pravnom fakultetu. Kao student osvojio je nekoliko nagrada za priču na raznim književnim konkursima, zbog čega je 1950. godine bio pozvan da radi kao saradnik u Radio Beogradu.[1] U ovoj informativnoj kući proveo je radni vek, radeći kao novinar, urednik u programima za književnost i kulturu i kao urednik-dramaturg Dramskog programa.[1] Za poseban doprinos razvoju novinarstva dobio je 1970. godine Srebrnu plaketu Saveza novinara Jugoslavije, koja se danas nalazi u njegovom legatu, zajedno sa brojnim drugim nagradama koje su mu za života dodeljene.
Nikolić je pisao pripovetke, romane i drame, a objavio je i nekoliko knjiga za decu. U svojim delima često se vraćao rodnoj Metohiji, na vrlo suptilan način pripovedajući o ljudskim sudbinama i složenim međunacionalnim odnosima.[2]
Važio je za jednog od omiljenih figura među piscima[2], a nazivali su ga „tihim koračnikom prema Nobelu“, „najvećim živim klasikom",„ doajenom srpske književnosti” i „inovatorom odanom tradiciji”, koji je svojim delima sanjao o povratku u Metohiju.[3][4]
Preminuo je 6. februara 2016. godine, posle kraće bolesti, a njegova urna sa pepelom položena je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.[4]
O legatu
[uredi | uredi izvor]Formiranje legata započeo je sam Danilo za života, poklonivši Udruženju nekoliko svojih knjiga sa potpisima. Nakon što je preminuo 2016. godine, formiranje legata nastavile su njegova ćerka Lidija Nikolić i unuka Ana Novaković. Tokom godina, poklonile su Udruženju brojne predmete, poput Danilovog pisaćeg stola i stolice, garniture za sedenje, njegove pisaće mašine, naočara i olovke. U avgustu 2020. godine zvanično je potpisan ugovor o legatu i tom prilikom legat je upotpunjen mnogobrojnim Danilovim književnim nagradama, umetničkim delima iz njegovog stana, uključujući i jednu sliku Save Stojkova, njegovim odelom, torbom, šeširom, omiljenim džemperom i brojnim drugim piščevim ličnim predmetima.[5]
Foto-galerija
[uredi | uredi izvor]-
Šešir i putna torba Danila Nikolića, deo njegovog legata -
Nagrada „Meša Selimović" i Nagrada „Borisav Stanković”, deo legata Danila Nikolića -
Povelja „Meša Selimović" za knjigu godine, za roman „Jesenja svila", 2002. -
Nagrada „Veljkova golubica" uručena Danilu Nikoliću 2009. godine za sveukupno pripovedačko delo od izuzetne umetničke vrednosti na srpskom jeziku. -
Andrićeva nagrada uručena Nikoliću za najbolju pripovetku 1997. godine, za zbirku pripovedaka „Ulazak u svet". -
Nagrada „Borisav Stanković" Danilu Nikoliću, za najbolju knjigu proze na srpskom jeziku u 1995. godini, za roman „Kraljica zabave" -
Nagrada „Branko Ćopić" Danilu Nikoliću za knjigu visoke umetničke vrednosti objavljenu 1995. godine, za roman „Kraljica zabave". -
Srebrna plaketa Danilu Nikoliću, uručio Savez novinara Jugoslavije 1970. godine za 25-godišnji rad u novinarstvu i poseban doprinos -
Povelja Danilu Nikoliću za roman „Vlasnici bivše sreće" i izbor u 10 najboljih romana napisanih u periodu od 1982-1992. -
Danilu Nikoliću za dugogodišnji doprinos programima Radio-televizije Beograda, RTB -
Danilu Nikoliću za 30 godina rada u RTB-u, 1981. -
Zlatni krst kneza Lazara za ukupno književno delo, Gračanica, 2004.
.jpg)
Vidi još
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ a b v Todorović, Željko (2017-04-03). „Danilo Nikolić”. Srpska enciklopedija (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2020-08-12.
- ^ a b „Preminuo književnik Danilo Nikolić”. NOVOSTI (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2020-08-12.
- ^ Serbia, RTS, Radio televizija Srbije, Radio Television of. „Predstavljena knjiga "Dana bez Stevana" Danila Nikolića”. www.rts.rs. Pristupljeno 2020-08-12.
- ^ a b „U Aleji zaslužnih građana na Novom groblju: Počast Danilu Nikoliću”. NOVOSTI (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2020-08-12.
- ^ Vojvodine, Javna medijska ustanova JMU Radio-televizija. „Legat književnika Danila Nikolića poklonjen Adligatu”. JMU Radio-televizija Vojvodine. Pristupljeno 2020-08-19.