Legende o nastanku Kotora

Legende o nastanku Kotora
Vrata od mora - glavna gradska vrata kotorskog starog grada
Nematerijalno kulturno nasleđe
Region	Crna Gora
Predlagač	Uprava za zaštitu kulturnih dobara
Datum upisa	2013.godina

Legende o nastanku Kotora se odnose na grad Kotor koji je jedan od retkih gradova u Crnoj Gori o kome postoje mnogo legendi. Ljudi su verovali da su bogovi uticali na nastanak ovog grada, zbog lepote koju ovaj grad ima, kao i položaj na kome se nalazi. Ove legende uvrštene su u registar nematerijalnog kulturnog nasleđa Crne Gore.

Legende o nastanku Kotora

Postoje više legendi o nastanku ovog srednjevekovnog grada.

Prva legenda

Iznad Boke, u planini, na liticima brda postojao je grad Pestingrad, u blizini se nalazila i jedna pećina Vilinici, u toj pećini je živela vila Alkima. Alkima je bila jedna od mnogo vila koje su živele iznad Boke. Pomorci kada su se doselili u Boku, odlučili su da podignu grad baš na mestu gde je Pestingrad. Međutim, pametna vila Alkima, savetovala je pomorce da ne dižu grad na planini, gde nema ni vode ni soli, već da ga sagrade pored mora. Govorila im je da bez mora, njima nema života. Pomorci su poslušali Alkimu i sagradili su grad na mestu na kome se danas nalazi Kotor. U blizini pećine Vilinici, nalazi se neobična figura od stena, koja liči na velika vrata, koju je narod Kotora nazvao Vilina vrata. Legenda kaže da u određeno doba noći kroz ova vrata može da se vidi zlatan mesečev srp koji liči na brod na nebu. Tada, samo oni Kotorani, koje je vila izabrala, mogu da vide vilu, kako sedi na Vilinim vratima i čeka zlatni brod, da bi zaplovila po Boki i dalje u svet.

Druga legenda

Po legendi se smatralo da su Kotor osnovali Kolhiđani, pripadnici feničanskog plemena, koji su se našli zajedno sa Argonautima, koji su bili u potrazi za mitološkim bićem nazvanim Zlatno runo.

Treća legenda

Po jednoj legenda nastanak Kotora se vezuje za vilu koja je živela u okolnim planinama brdovite Crne Gore i ona je savetovala cara Stefana da treba da sagradi grad na samom moru, smatrajućo da bez mora, nema života, govoreći da na brdu nema brodu pristaništa, a ni konju poilišta.