Pređi na sadržaj

Livonski red

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Livonski red
1. Pečat majtora Livojskog reda
2.Grb Tevtonskih vitezova u Livonskom redu
Postojanje1237—1561
ZemljaDržava Tevtonskog reda (1237—1435)
Livonska konfederacija (1435—1561)
Angažovanje

Livonski red je bio autonomna grana Tevtonskog reda,[1] osnovana 1237. godine. Kasnije je bio član Livonske konfederacije, od 1435. do 1561. godine.

Istorija

[uredi | uredi izvor]

Red je osnovan od ostataka Livonskog bratstva mača nakon poraza od Žemajta 1236. godine u bici za Saule. Uključeni su u Tevtonski red i psotali poznati kao Livonski red 1237. godine.[2] Između 1237. i 1290. godine, Livonski red je osvojio Kurlandiju, Livoniju i Zemgaliju, ali pokušaj Reda da osvoji Novgorodsku republiku je bio neuspješan i vojska je na kraju poražena u bici na Čudskom jezeru (1242) i bici kod Rakvere (1268). Red je 1346. kupio Vojvodstvo Estoniju od kralja Valdemara IV Danskog. Život na teritoriji Reda opisan je u Hronici Baltazara Rusova (njem. Chronica der Provinz Lyfflandt).

Tevtonski red je pao nakon poraza u bici kod Grinvalda 1410. i za vrijeme sekularizacije pruskih teritorija tokom vladavine Alberta Branderbuškog 1525. godine, ali je Livonski red uspio da se održio kao nezavistan.

Poraz Livonskog reda u bici kod Viljkomiroma 1. septembra 1435, koštao je red života majstora i nekoliko visokorangiranih vitezova, a približio ga susjedu u Livoniji. Sporazum Livonske konfederacije (eiine fruntliche eyntracht) potpisali su u Valku 4. decembra 1435. arhiepiskop Rige, episkopi Kurlandije, Dorpata, Ezel-Vieka i Revala; predstavnici Livonskog reda i vazala, kao i predstavnici gradskih vijeća Rige, Dorpata i Revala.[3]

Tokom Livonskog rata, Red je pretrpio težak poraz od snaga Velike moskovske kneževine u bici kod Ermese 1560. Livonski red je tražio zaštitu od Sigismunda II Avgusta, kralja Poljske i velikog kneza Litvanije, koji je intervenisao tokom rata između episkopa Rige Vilijama i Bratstva 1557.

Nakon postizanja sporazuma sa Sigismundom i njegovim predstavnicima (posebno sa Mikolajom „Crnim” Radzivilom), posljedni livonski majstor, Gothard Ketler, sekularizovao je Red i preobratio u luteranizam. U južnim dijelovima zemlje Bratstva stvorio je Vojvodstvo Kurlandije i Zemgalije za svoju porodicu. Veliki dio preostale zemlje je zauzela Velika kneževina Litvanija. Sjeverni dio Estonije su podijelile Danska i Švedska.

Od 14. do 16. vijeka, srednjoniskonjemački jezik se govorio u gradovima Hanze, ali ga je kasnije nasljedio gornjonjemački jezik kao službeni jezik od 16. do 17. vijeka.[4]

Vidi još

[uredi | uredi izvor]

Izvori

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ Urban 2005, str. 259–273
  2. ^ Frucht 2005, str. 69.
  3. ^ Raudkivi 2007, str. 118–119
  4. ^ Koch 2002, str. 59

Literatura

[uredi | uredi izvor]